ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 387

บทที่ 387 ผลของการที่คุณชายสามเย่รู้ความจริง น่ากลัวเกินไปแล้ว (4)

ในตอนที่มาถึงวิลล่า เย่ซือเฉินเปิดประตูออกด้วยความเร็ว เดินตรงขึ้นไปที่ชั้นสองเขาไปที่ห้องของเวินลั่วฉิงก่อน ห้องของเวินลั่วฉิงนั้นประตูปิดอยู่ วินาทีนั้น เขามีความหวังขนาดไหน ที่หวังว่าหลังจากที่เขาผลักประตูเข้าไป ในวินาทีนั้นจะสามารถเห็นเธอนอนหลับอยู่บนเตียงอย่างเงียบสงบ

แต่ว่า ความฝันก็ยังคงเป็นแค่ความฝัน เย่ซือเฉินผลักประตูออก เห็นว่าในห้องว่างเปล่า ไม่มีคน เขาก็รีบไปตามหาทุกๆ ห้อง ต่างก็ไม่มีคน

ชัดเจนเลยว่า เธอไม่อยู่บ้าน

ทุกครั้งที่โทรศัพท์ของเธอโทรไม่ติด เขาไม่รู้เลยว่าจะไปหาเธอที่ไหน ความรู้สึกแบบนี้ไม่ดีเลย แย่มาก

เย่ซือเฉินลงจากตึก ดวงตาคู่หนึ่งได้หรี่ตาขึ้นมา แล้วมองไปรอบๆ ข้างด้วยความรวดเร็ว เห็นว่าในห้องมีการจัดวางทุกอย่างเหมือนตอนที่เขาจากไป ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เลย ในห้องครัวก็เหมือนกัน

เขารู้ว่าปกติแล้วน้อยมากที่เขาจะกลับไปที่บ้านตระกูลเวิน

เย่ซือเฉินในขณะนี้ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าจะไปหาเธอที่ไหน เขารู้สึกว่า เรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอ เขาก็ยังรู้ไม่มากนัก โดยเฉพาะเรื่องทางเมืองA

ต่อมาเขาให้คนไปสืบเรื่องพวกนั้น แต่ว่าต่างก็เป็นเรื่องที่ประเทศM

เย่ซือเฉินจึงตัดสินใจไปที่บริษัทก่อน ไม่ว่ายังไงแล้วเมื่อวานเธอก็เคยไปที่บริษัท อีกอย่างโทรศัพท์ของเลขาหลิวก็โทรไม่ติด ที่บริษัทอาจจะเจอกับเลขาหลิว พอเจอเลขาหลิวก็สามารถรู้แล้วว่าเมื่อวานเกิดเรื่องอะไรขึ้น

เย่ซือเฉินมาถึงที่บริษัทด้วยความเร็วที่สุด แต่ว่า เลขาหลิวยังเมาอยู่ยังไม่ตื่น ฉะนั้นยังไม่ได้ไปที่บริษัท

“ท่านประธาน ท่านกลับมาแล้ว?” เลขาหรวนเห็นท่านประธานเดินออกมาจากบันไดด้วยความเร่งรีบ จึงอดไม่ได้ที่จะอึ้งไปเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นท่านประธานรีบเร่งขนาดนี้

นี่เกิดเรื่องใหญ่ขนาดไหนกัน?

คงจะเป็นเพราะเรื่องการโอนย้ายหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปมั้ง?

นอกจากคนไม่กี่คนที่เย่ซือเฉินเชื่อใจในบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป คนที่เหลือต่างก็ไม่รู้เรื่องที่เย่ซือเฉินยังมีธุรกิจอื่น ฉะนั้นจึงคิดว่าการที่เย่ซือเฉินจะได้รับหุ้นส่วนจากบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปคือเรื่องที่สำคัญ

เย่ซือเฉินมองเธอไปหนึ่งที ถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “เลขาหลิวล่ะ?”

“วันนี้เลขาหลิวไม่ได้มาที่บริษัทค่ะ เมื่อวานหลังจากที่จัดการงานเรียบร้อยแล้วก็จากไปเลยค่ะ” เลขาหรวนถอนหายใจเบาๆ ตอบกลับไปด้วยความฝืน ขาทั้งสองข้างมีความอ่อนแรง วันนี้ท่านประธานช่างน่ากลัวจริงๆ

เย่ซือเฉินกะพริบตา คงจะไม่ใช่เพราะเมื่อวานเลขาหลิวกลับไปตระกูลลู่อีกมั้ง? ไม่ว่ายังไงแล้วเขาเคยพูดว่า ให้เลขาหลิวไม่ต้องกลับมาหนึ่งเดือน

แต่ว่าถึงแม้ว่าเลขาหลิวจะกลับตระกูลลู่แล้วก็ไม่น่าที่จะไม่รับสายเขานิ?

“ท่านประธาน ท่านรีบกลับมาเพราะเรื่องการโอนย้ายหุ้นใช่ไหมคะ? เรื่องการย้ายหุ้นเลขาหลิวได้ส่งต่อให้....” เลขาหรวนคิดว่าท่านประธานอาจจะมาเพราะเรื่องการโอนย้ายหุ้น เลขาหลิวก็ไม่อยู่อีก ฉะนั้นก็เลยพูดมากไปสองสามประโยค

“เธอพูดว่าอะไรนะ?” ขาของเย่ซือเฉินกลับหยุดเดินกะทันหัน ทันใดนั้นดวงตาคู่หนึ่งอึมครึมไปหมด รีบมองไปทางเลขาหรวน น้ำเสียงของคำพูดแต่ละคำนั้นทำเอาคนแข็งทื่อไปเลย

“เรื่อง เรื่องการโอน การโอนย้ายหุ้น....” เลขาหรวนตกใจจนขาอ่อนไปหมด เกือบจะล้มลงพื้น ทันใดนั้นก็พูดไม่ชัดเจนแล้ว

แม่เจ้า ท่านประธานช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว ใครจะมาช่วยเธอได้เนี่ย ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก เมื่อกี้เธอก็จะไม่พูดมากแล้ว