ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 388

บทที่ 388 ผลของการที่คุณชายสามเย่รู้ความจริง น่ากลัวเกินไปแล้ว (5)

ท่านประธานโทรหาเขามากมายขนาดนี้ เขากลับไม่ได้ยิน?

ท่านประธานโทรหาเขามากมายขนาดนี้มีเรื่องอะไรกันแน่?

จู่ๆ เลขาหลิวก็มีรางที่ไม่ค่อยดี

เลขาหลิวรีบลุกขึ้นมาจากเตียง หน้ายังไม่ได้ล้าง รีบหยิบเสื้อผ้ามาชุดหนึ่ง ใส่ไปด้วย ออกจากบ้านไปด้วย

ความเร็วนั้นไม่สามารถเร็วได้อีกแล้ว

เขาใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว รอลิฟต์มาแล้ว เขารีบขึ้นลิฟต์ติดต่อกัน เขากำลังคิดอยู่ว่าพอออกจากลิฟต์ก็จะโทรหาท่านประธานกลับทันที

แต่ว่าเขายังไม่ทันโทรหาท่านประธานกลับ สายโทรของเย่ซือเฉินก็เข้ามาแล้ว

เลขาหลิวกะพริบตารวดเร็ว จากนั้นก็รับโทรศัพท์ด้วยความตกใจ

“นายอยู่ที่ไหน?” เสียงของเย่ซือเฉินในขณะนี้น่ากลัวยิ่งกว่าเสียงของยมทูต

“อยู่ อยู่ที่ข้างล่างของบริษัทแล้วครับ ท่านประธานมีเรื่องอะไรครับ?” เลขาหลิวฟังเสียงของท่านประธานตัวเอง ตกใจจนขาอ่อนไปหมด เกือบจะล้มแล้ว

“ฉันรอนายอยู่ที่ห้องทำงาน” หลังจากที่เย่ซือเฉินพูดจบแล้ว ก็วางสายไปเลย

เลขาหลิวอยู่ที่ข้างล่างตึก มีเรื่องอะไร รอให้เลขาหลิวขึ้นมาแล้วค่อยถามให้ชัดเจน

เลขาหลิวจะไปกล้าเสียเวลาได้ยังไง วิ่งเข้าบริษัทในลมหายใจเดียว ใช้ลิฟต์สำหรับโดยเฉพาะขึ้นไปเลย ใช้เพียงไม่ถึงสองนาที

“ท่าทางของประธานน่ากลัวมาก ระวังตัวหน่อยนะ” เลขาหรวนเห็นเลขาหลิว จึงใจดีเตือนไปหนึ่งประโยค

เลขาหลิวสูดหายใจเบาๆ จากนั้นก็ผลักประตูห้องทำงานออกแล้วเดินเข้าไป

เย่ซือเฉินในขณะนี้ยืนอยู่ในห้องทำงาน เขากำลังคิดอยู่ว่าถ้าหากเวินลั่วฉิงไปหาเลขาหลิวแล้วให้ดำเนินเอกสารการหย่าให้ เลขาหลิวจะต้องถามเขาแน่นอน เลขาหลิวไม่ได้รับคำสั่งจากเขา ไม่กล้าที่จะดำเนินการแน่นอน

ฉะนั้น เย่ซือเฉินในเวลานี้ก็ยังมีความหวังเล็กน้อยในใจอยู่

“ท่านประธานครับ” เลขาหลิวหยุดลงในระยะที่ห่างกับเย่ซือเฉินสามเมตร เรียกด้วยความระมัดระวัง ไม่พูดไม่ได้เลยว่าเลขาหลิวในขณะนี้มีความปรารถนาที่จะอยู่รอดมากเพียงไหน

“เมื่อวานนายพบเจอกับคุณหญิงแล้ว คุณหญิงให้นายจัดการเรื่องการโอนย้ายของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป ยังได้ให้ในไปจัดการเรื่องอะไรอีกหรือเปล่า?” เย่ซือเฉินรีบหันหลัง ดวงตาคู่หนึ่งมองไปทางเขา ถามได้ตรงมาก

“มี มีครับ คุณหญิงยังให้ผมไปจัดการเอกสารการหย่ากับท่านประธานด้วยครับ” เลขาหลิวอึ้งไปสักพัก เขาในขณะนี้ไม่รู้เลยว่าท่านประธานของตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ ฉะนั้นก็เลยพูดตามความจริงออกมาเลย

วินาทีนั้น ร่างกายของเย่ซือเฉินแข็งทื่อไปเลย มือทั้งสองข้างกำแน่นกะทันหัน วินาทีนั้น จู่ๆ เขาก็มีการหายใจที่ลำบาก

“หลังจากนั้นล่ะ?” เย่ซือเฉินถามอีกครั้ง ขณะนี้ในน้ำเสียงของเขาแอบแฝงความสั่น

“จากนั้นผมก็ทำตามความหมายของท่านประธานแล้วครับ” ในตอนที่เลขาหลิวพูดคำพูดนี้ สีหน้ามีความไร้เดียงสา ตอนนี้ที่อยู่ต่อหน้าเย่ซือเฉินเลขาหลิวไม่กล้าโมโห แน่นอนว่าไม่กล้าด่าเย่ซือเฉินแล้ว

“ตามความหมายของฉัน?” เย่ซือเฉินขมวดคิ้ว ตามความหมายของเขา? ถ้าหากตามความหมายของเขาก็จะไม่เกิดปัญหาแล้ว

แต่ว่า เลขาหลิวรู้ว่าความหมายของเขาคืออะไรหรอ?