ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 420

บทที่ 420 คุณชายสามเย่จะสติคลั่งแล้ว (3)

เวินลั่วฉิงเห็นการกระทำของเขาก็หยุดชะงักไปชั่วครู่ เนื่องจากต้องรักษามารยาท เธอจึงได้แต่ยื่นมือออกไปจับมือของเขา

เย่ซือเฉินจับมือเธอไว้อย่างแรง ซึ่งแรงจนรู้สึกปวด ผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้ ไม่เห็นหน้าแค่ไม่กี่วัน เธอก็กลายเป็นคุณนายถังแล้วเหรอ？！

ใครอนุญาตให้เธอใช้นามสกุลของผู้ชายคนอื่นกันล่ะ？

“คุณเย่”เวินลั่วฉิงสัมผัสได้ว่าเขาจงใจใช้แรงบีบจับ เธอรู้สึกแอบตกใจแต่สีหน้าไม่ได้เผยความผิดปกติแต่อย่างใด มุมปากขยับเล็กน้อย พลางเรียกขานเบาๆ ซึ่งฟังอะไรไม่ออกจากน้ำเสียงเลย

เย่ซือเฉินได้ยินเธอเรียกคุณเย่ดวงตาก็หรี่ขึ้นทันที ดีงามเหลือเกิน ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน เธอกลายเป็นคุณนายถัง ส่วนเขาก็กลายเป็นคุณเย่ไปซะแล้ว

มือของเย่ซือเฉินยังคงจับอยู่ไม่ปล่อย การใช้แรงดึงอย่างกะทันหันและการกระทำของเขาที่กะทันหันด้วย เวินลั่วฉิงจึงถูกดึงเข้าใกล้มาไม่น้อย ซึ่งเกือบจะโน้มเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเขาแล้วเชียว โชคยังดีตอนที่ร่างกายเธอเกือบจะถูกตัวเขานั้น เธอก็พยายามหยุดเอาไว้สุดแรง

เห็นได้ชัดว่าสีหน้าของหัวหน้าเก๋อหลู่นั้นตกตะลึงเล็กน้อย แต่ก็ตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว รีบกล่าวว่า “พวกคุณคุยกันก่อนนะครับผมยังมีธุระอื่นอีก”

พูดจบก็รีบห่างออกไปอย่างรวดเร็ว

“คุณเย่ เชิญสำรวมกิริยาด้วยค่ะ”เวินลั่วฉิงรู้สึกโมโหเล็กน้อย คนนี้คิดจะทำอะไรกันแน่นะ？ตอนนี้อยู่ในที่สาธารณะเช่นนี้ เขากลับเหิมเกริมทำตามใจชอบอย่างนี้

บัดนี้เวินลั่วฉิงพยายามกดเสียงให้ต่ำที่สุด มีเพียงเย่ซือเฉินได้ยิน

แต่ทว่าเธอเห็นหัวหน้าเก๋อหลู่จงใจจะตีตนออกห่าง ก็ยิ่งเกิดความโมโหในใจขึ้นมา

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เธอกำลังปฏิบัติภารกิจอยู่ รุ่นพี่ก็เพิ่งออกไป ซึ่งเธอยังไม่แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น ฉะนั้นเวลานี้จะเกิดเหตุสุดวิสัยอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

ขณะที่เวินลั่วฉิงกำลังจะพูดก็พยายามใช้แรงฉุดมือของตนกลับมา

“สำรวม？”เย่ซือเฉินหัวเราะกะทันหัน ไม่เพียงแต่ไม่ปล่อยมือ แต่กลับค่อยๆยกมือของเธอขึ้นมาอยู่ตรงหน้าเขา จากนั้นก็ใช้มืออีกข้างลูบไล้ผิวอันเนียนประกายดุจหยกของเธอ

“ผมไม่เข้าใจสำรวมอะไรนั่นเลย หรือคุณนายถังสอนผมหน่อยว่าควรจะสำรวมอย่างไรดี？”ดวงตาของเย่ซือเฉินยกขึ้นมองเธอบัดนี้น้ำเสียงเต็มไปด้วยความแกล้งแหย่และหัวเราะเล็กน้อย

เวินลั่วฉิงรู้สึกโมโหเล็กน้อย เขาโตเป็นผู้ใหญ่อย่างนี้แล้วจะไม่รู้คำว่า สำรวมได้อย่างไรกัน？

เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจทำ

เพียงแต่พวกเขาหย่ากันแล้ว ตอนนี้เธอก็ไม่ได้ทำอะไรให้เขาไม่พอใจสักหน่อย แล้วจู่ๆเขาเป็นบ้าอะไรกันเนี่ย？

ตั้งแต่เธอเข้ามาเขาก็คอยแต่จ้องมองเธอตลอด เวินลั่วฉิงคิดว่าเขาน่าจะดูเธอออกแล้ว

แต่ว่า ถึงแม้เขาจะดูเธอออก เธอกับเขาก็หย่ากันแล้ว จึงไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันอีกต่อไป

รู้สึกว่านิ้วของเย่ซือเฉินถูไถ่อยู่บนมือของเธอตลอด เวินลั่วฉิงจึงได้ใช้แรงดึงมือของตนกลับมาอีกครั้ง

เพียงแต่เย่ซือเฉินไม่ให้เธอสมหวัง กว่าเขาจะจับมือเธอได้นั้นไม่ง่ายเลย จะยอมให้ปล่อยมือได้อย่างไรกัน

ผิวของเธอเนียนลื่นจนเขาเสียดายที่จะปล่อย

แต่ทาทีกับคำพูดของเธอทำให้เขารู้สึกโมโห เพราะเขาไม่ชอบให้เธอมาแปลงโฉมเสแสร้งแกล้งทำ ไม่ชอบเลยสักนิดเดียว ฉะนั้นบัดนี้เย่ซือเฉินอยากจะเปิดเผยการเสแสร้งของเธอเต็มทน

เย่ซือเฉินไม่เพียงแต่ไม่ปล่อยมือ แต่กลับจับให้แน่นขึ้น มุมปากขยับยิ้มเบาๆ “พูดตามความจริง มือของคุณนายถังช่างอ่อนนุ่มและลื่นเหลือเกิน ทำให้ไม่อยากปล่อยเลย”

คำพูดของเขาในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่ามีความล่วงเกินแฝงอยู่