ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 421

บทที่421 คุณชายสามเย่โมโหแล้ว（4）

เขาก็แค่อยากให้เธอเรียกชื่อเขา เขาไม่ยอมให้เธอแกล้งทำเหมือนไม่รู้จักเขา

แต่ว่า เย่ซือเฉินนึกไม่ถึงเลยว่า ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ยังทนเอาไว้ได้ ผู้หญิงคนนี้ บางเวลาก็ไม่น่ารักเอาซะเลย

ร่างกายของเวินลั่วฉิงถอยไปด้านหลังอีกครั้ง พยายามเว้นระยะห่างกับเขา พอหันไปมองเขาอีกครั้ง ใบหน้าก็กลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม มุมปากขยับเล็กน้อย เรายังช้าๆชัดๆทีละคำว่า:"คุณเย่คะ กรุณาช่วยปล่อยฉันด้วยค่ะ"

เมื่อเย่ซือเฉินเห็นว่าเธอสามารถทนเอาไว้ได้ ในใจก็รู้สึกผิดหวัง เมื่อเห็นท่าทีของเธอแบบนี้แล้ว ในใจก็ยิ่งรู้สึกโมโห

เพราะฉะนั้น เขาก็ยังคงจับมือเธอไว้ ยังคงไม่ยอมปล่อยมือ และยังต้องมองเธอ จงใจกล่าวว่า:"ถ้าผมไม่ปล่อยแล้วครับ?"

เวินลั่วฉิงรู้สึกหงุดหงิด ถ้าเขาไม่ปล่อยงั้นเหรอ？

ถ้าเขาไม่ปล่อย เธอจะทำอะไรได้ล่ะ?

แรงของเธอ ไม่สามารถยื่นมือออกมาได้แน่ๆหากเขาไม่ยอมปล่อย เขาเมื่อกี้นี้เธอก็ได้ลองไปหลายครั้งแล้ว

สู้กับเขา? แน่นอนว่าเธอคงสู้ไม่ไหวเขาแน่ และมันก็ไม่เหมาะสมเลยในสถานที่แบบนี้

ด่าเขา? ก็ไม่ได้แน่ เธอด่าคนไม่เป็น รักเขาก็หน้าด้านมาก คำพูดที่ไม่น่าฟังทั่วไป มันไม่สะทกสะเทือนเขาเลยสักนิด

ทันใดนั้นเวินลั่วฉิงพบว่า ถึงแม้ตอนนี้พวกเขาจะหย่ากันแล้ว ระหว่างเธอกับเย่ซือเฉิน เธอก็ยังคงเป็นฝ่ายแพ้อยู่ดี

เวินลั่วฉิงจ้องมองเขา ไม่พูดอะไร เพราะว่าตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเธอยังพูดอะไรได้อีก

“คุณจ้องหน้าผมแบบนี้ ผมจะนึกว่าคุณชอบผมนะครับ”เย่ซือเฉินมองท่าทีของเธอในตอนนี้ ก็รู้สึกน่าสนใจเป็นพิเศษ

เธอดูโกรธอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็พยายามทนเอาไว้ เวลานี้เห็นได้ชัดว่าเธอโกรธเขา แต่กลับทำอะไรเขาไม่ได้เลย

ความรู้สึกแบบนี้เขาก็เคยมีต่อเธอเหมือนกัน

"หน้าหนาจริงๆเลย"เวินลั่วฉิงเป็นคนที่นิ่งมาตลอด โดยปกติแล้วเมื่อเจอสถานการณ์แบบนี้ เธอจะไม่สนใจอะไรเลย ตามเวลานี้เมื่อได้ยินเย่ซือเฉินเป็นคนพูด เธอกลับพูดโต้กลับไปโดยอัตโนมัติ

“ไม่หนาเลยสักนิด ถ้าไม่งั้น คุณลองสัมผัสดูสิ”เย่ซือเฉินยิ้มเบาๆ เขาจับมือเธอไม่ปล่อยตั้งแต่แรกแล้ว ในขณะที่เขาพูดคำนี้ ก็ยกมือของเธอขึ้น เห็นได้ชัดว่ากำลังจะนำมือของเธอไปสัมผัสใบหน้าของเขา

เวินลั่วฉิงตะลึง ไม่เจอกันเพียงไม่กี่วัน คนๆนี้ทำไมกลายเป็นคนไร้ยางอายแบบนี้？

ผิวหน้าหนาหรือไม่วันสามารถสัมผัสได้จริงๆเหรอ？

ไม่ นี่ไม่สำคัญ ที่สำคัญคือตอนนี้เขาต้องการทำอะไรกันแน่?

เธอกับเขาได้หย่ากันแล้ว ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันอีกแล้ว ความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนี้ มันเหมาะสมเหรอที่ทำแบบนี้？

เย่ซือเฉินกำลังคิดอะไรกันแน่？

เวินลั่วฉิงพยายามดึงมือเธอกลับ แต่เย่ซือเฉินก็ไม่ยอมปล่อยสักที ทีแรกเวินลั่วฉิงยังคิดว่า เขาก็แค่พูดไปอย่างนั้นแหละ แต่ ไม่นึกเลยว่า จู่ๆเย่ซือเฉินก็ออกแรง ดึงมือของเธอไป จากนั้นก็นำมือสัมผัสใบหน้าของเขาตรงๆ

ในขณะนั้น ร่างกายของเวินลั่วฉิงแข็งคือไปหมด จู่ๆก็มีความรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าเลย

เย่ซือเฉินบ้าไปแล้ว นี่คือผลสรุปของเวินลั่วฉิงในตอนนี้

เธอคิดว่า เย่ซือเฉินต้องถูกอะไรกระทบกระเทือนแน่ๆ จากนั้นก็ถูกกระทบกระเทือนจนเป็นบ้าไปเลย ถ้าไม่งั้นคงไม่ทำเรื่องแบบนี้แน่ๆ

ในขณะที่ เวินลั่วฉิงรู้สึกว่ากำลังถูกฟ้าผ่า แล้วรู้สึกว่ากำลังจะถูกฟ้าผ่าจนไหม้ไปหมดแล้วนั้น เย่ซือเฉินก็ได้จับมือเธอ ขยับไปมาบนใบหน้าของเขาหลายที นั่นก็หมายความว่า ให้เธอได้สัมผัสใบหน้าของเขาตรงๆหลายที

เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจ เวลานี้ กับแรงที่เขาจับมือเธอไว้นั้น เธอดิ้นไม่ออก แม้เวลานี้เธอจะไม่ยอมจับสัมผัสใบหน้าของเขาแค่ไหน ก็ทำอะไรไม่ได้ ซึ่งในเวลานี้ในใจของเวินลั่วฉิงอัดอั้นไปด้วยความโมโห