ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 433

บทที่ 433 คุณชายสามเย่เกิดความหึงหวง (2)

“ฉิงฉิง บางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องจริงจังมากนะ ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว คุณปู่ว่าเขารักหนูจริง สำหรับเรื่องอื่นก็ไม่ต้องไปสนใจแล้ว”คุณปู่เวินนิ่งเงียบไปชั่วครู่ พอเอ่ยปากอีกครั้งก็เห็นได้ชัดว่าเคร่งขรึมเพิ่มขึ้น ซึ่งแฝงความหมายที่ลึกซึ้งยากจะหลั่งถึง

เวินลั่วฉิงประหลาดใจรีบเงยหน้ามองคุณปู่เวิน เห็นคุณปู่เวินพยักหน้าให้เธอด้วยรอยยิ้ม จนทำให้เวินลั่วฉิงตะลึงงัน

คุณปู่รู้นานแล้วเหรอ？！

ฉะนั้น ตอนนั้นคุณปู่ก็เรื่องความจริงเกี่ยวกับเรื่องนั้น จึงได้บังคับให้เธอเลิกกับคนนั้น

แต่ทว่าตอนนี้คุณปู่กลับให้เธอไปหาเขา？

รู้อยู่เต็มอกว่าเขาคือคนทำลายบริษัทเวินซื่อกรุ้ป แต่คุณปู่ยังให้เธอไปหาเขาอีก？

เพียงเพื่อเขายังรอเธออยู่ คุณปู่คิดว่าเขาสามารถเป็นคนที่ฝากชีวิตไว้ได้

ฉะนั้น คุณปู่เอ็นดูและรักเธอมากจริงๆ

“ใช่ ปู่รู้นิสัยของหนูดี หนูเป็นคนหนักแน่น หากตัดสินอะไรแล้วจะไม่เปลี่ยนแปลงตลอดชีวิต เดิมทีพวกหนูเหมาะสมกันดั่งกิ่งทองใบหยก ในเมื่อหนูเลือกเขา แล้วจะไปยอมรับผู้ชายคนอื่นได้อย่างไรกัน แล้วจะตกหลุมรักผู้ชายคนอื่นได้อย่างไร เรื่องในอดีตไม่ว่าจะยังไงก็เป็นความผิดของปู่อยู่ดี ฉิงฉิง ไม่ว่าตอนนั้นพวกหนูเลิกกันด้วยสาเหตุใด แต่ตอนนี้ก็ไปหาเขาเถอะ ผ่านมาหลายปีแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรที่คลี่คลายไม่ได้หรอก”

นี่เป็นสาเหตุหลักที่คุณปู่เวินเปลี่ยนความคิด เรื่องผ่านไปนานหลายปี แต่ผู้ชายคนนั้นยังคงรักฉิงฉิงเหมือนเดิม ฉะนั้นเขาไม่คิดจะรั้งอีกต่อไป ถึงเขาจะกระทำไม่ดีไม่ร้ายกับตระกูลอย่างนั้นก็ตาม

เพื่อความสุขของฉิงฉิงแล้ว เขาจะไม่ไปถือสาหาความ เพราะเรื่องนี้มีสาเหตุที่ทำให้เป็นผลเฉกเช่นนี้

เวินลั่วฉิงเม้มปากไม่ได้ตอบอะไร บัดนี้เธอรู้สึกซาบซึ้งใจเหลือเกิน เธอรู้ว่าคุณปู่เอ็นดูเธอ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าคุณปู่คุณรักและเอ็นดูได้ถึงเพียงนี้

หกปีก่อน เธอได้ยินคำสนทนานั้นโดยบังเอิญก็รู้ว่าไม่ช้าหรือเร็วบริษัทต้องมีจุดจบอย่างวันนี้แน่ ระยะเวลาหกปีสำหรับเขาไม่ถือว่าสั้นเลย

หกปีแล้ว ถึงเวลาจำเป็นต้องไปเผชิญหน้าในบางเรื่องแล้ว ฉะนั้นตอนนี้เธอจำเป็นต้องไปคุยกับเขาสักครั้งหนึ่ง

เพื่อคุณแล้ว เธอจำเป็นต้องไปทำอะไรบางอย่าง

เย่ซือเฉินไม่ได้รีบร้อนจะเข้าไปอีก แต่กลับถอยหลังไปหลายก้าว ก่อนที่จะพิงหลังอยู่ที่ผนัง

แต่งงานมาสามเดือน เขาคิดว่ารู้จักเธอดี แต่ดูจากตอนนี้ ยังมีเรื่องราวอีกมากมายของเธอที่เขาไม่รู้อะไรเลย

สิ่งเดียวที่สามารถแน่ใจได้ก็คือหัวใจของเธอไม่เคยมีเขาอยู่เลย ไม่เช่นนั้นเธอก็จะไม่คิดแผนการหย่ากับเขาหรอก จากนั้นก็ไปอย่างเด็ดขาดโดยที่ไม่มีเยื่อใยใดๆเลย

เพราะหัวใจของเธอมีคนที่ยึดมั่นเอาไว้แล้ว ฉะนั้นไม่มีทางยอมรับเขาได้เลย？ยิ่งไม่มีทางรักเขาได้เลย？

ถึงพวกเขาจะแต่งงานกัน！ถึงพวกเขาจะเป็นคู่สามีภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย！แต่ก็ยังคงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อยู่ดี？

ตอนนี้เธอนิ่งเงียบ คือยอมรับความคิดของคุณปู่เวินจะไปหาผู้ชายคนนั้นแล้วใช่ไหม？

เดิมทีเขาเร่งรีบมา แต่บัดนี้กลับพิงอยู่ข้างผนังไม่ได้เดินเข้าไป

สิบนาทีต่อมา ประตูห้องคนไข้ได้เปิดออกมา เวินลั่วฉิงก้มหน้าเดินออกไป

บัดนี้เย่ซือเฉินยืนพิงหลังอยู่ด้านขวาของประตู ส่วนเธอเดินออกทางซ้ายมือของประตูโดยที่ไม่ได้เงยหน้า ฉะนั้นเธอจึงมองไม่เห็นเขา

ดวงตาของเย่ซือเฉินลุ่มลึก ปกติเธอเป็นคนช่างสังเกต แต่บัดนี้เขายืนอยู่ที่นี่ เธอกลับไม่สังเกตเห็น？

เรื่องอะไรกัน ถึงได้ทำให้เธอเป็นเช่นนี้ได้？

เป็นเพราะผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า？ผู้ชายคนนั้นสำคัญกับเขามากขนาดนี้เลยเหรอ สำคัญถึงขนาดสูญเสียการตอบสนองพื้นฐานไปเลยเหรอ？