ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 443

บทที่ 443 คุณชายสามเย่เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว (3)

เลขาหลิวมองหน้าเวินลั่วฉิง พลางพูดตามที่ประธานสั่งเขาไว้ก่อนหน้านี้ “ท่านประธานบอกว่าทำตามกฎระเบียบครับ”

เวินลั่วฉิงสะดุ้งเล็กน้อย คำพูดเมื่อกี้ของเธอ เดิมทีจะล่อถามเลขาหลิวว่าเรื่องนี้เป็นการจัดการของเย่ซือเฉินหรือเปล่า

ทำตามกฎระเบียบ？ในเมื่อทำตามกฎระเบียบ แล้วทำไมต้องให้เลขาหลิวมาหาเธอด้วย？

เมื่อพูดเช่นนี้ก็แสดงว่าเป็นความคิดของเย่ซือเฉินนั่นเอง

อันที่จริงเธอรู้แต่แรกแล้วว่าเป็นความคิดของเย่ซือเฉิน แต่ทว่าสถานการณ์เช่นนี้เธอจะทำเป็นไม่สนใจไม่ได้

เพราะเรื่องมันรุนแรงจริงๆ

“เขาอยู่ไหน？”ในเมื่อเป็นความคิดของเย่ซือเฉิน ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้เป็นฝีมือของเย่ซือเฉิน ฉะนั้นตอนนี้เธอต้องพบหน้าเย่ซือเฉินสักตั้งแล้ว

เธออยากถามให้แน่ชัดว่ามันเกิดอะไรขึ้น？

เธออยากรู้ว่าเย่ซือเฉินคิดจะทำอะไรกันแน่？

“คุณนายจะพบหน้าท่านประธานเหรอครับ？หากคุณนายต้องการจะพบ ผมจะติดต่อหาท่านประธานครับ ดูว่าท่านประธานมีเวลาว่างหรือเปล่า……”เลขาหลิวรีบพูดต่อจากเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มองหน้าเลขาหลิวแวบหนึ่ง ร่างกายเลขาหลิวก็แข็งทื่อ จนต้องกล้ำกลืนคำพูดประโยคหลังกลับเข้าไป ก่อนจะหยิบมือถือโทรหาเย่ซือเฉิน

“ท่านประธานครับ คุณนายอยากพบท่านครับ”เมื่อรับสาย เลขาหลิวก็พูดตรงประเด็น

เวินลั่วฉิงไม่ได้ยินว่าอีกฝั่งหนึ่งของสายเย่ซือเฉินพูดอย่างไร เลขาหลิวก็ได้วางสายเสียแล้ว

“คุณนายครับ ท่านประธานบอกว่าจะมาเดี๋ยวนี้ ขอให้คุณนายรอสักครู่ครับ”หลังจากที่เลขาหลิววางสาย พลางมองเวินลั่วฉิงด้วยความสุภาพนอบน้อม

“เลขาหลิวร่วมมือกับประธานของตนแสดงละครรู้สึกเหนื่อยไหมครับ？”เวินลั่วฉิงหัวเราะเบาๆ หากเธอดูไม่ออกว่าเป็นการจัดฉากของเย่ซือเฉินแล้วล่ะก็ เธอก็คงไม่ใช่เวินลั่วฉิงแล้ว

เลขาหลิวไม่ได้ปฏิเสธ สีหน้าเริ่มไม่เป็นธรรมชาติขึ้นมาเล็กน้อย

มุมปากของเวินลั่วฉิงเผยความยิ้มหยันขึ้นมา เธอจะดูสิว่าเย่ซือเฉินจะทำอะไรกันแน่？

อาจเป็นเพราะจะปกปิดความอึดอัดใจ เลขาหลิวเอายื่นน้ำเปล่าให้เวินลั่วฉิงแก้วหนึ่ง“ดื่มน้ำครับคุณนาย”

เวินลั่วฉิงก็รู้สึกกระหายน้ำพอดี เธอรับแก้วน้ำมา หลังจากตรวจดูแล้วว่าไม่มีความผิดปรกติใดๆ จึงได้ดื่มน้ำเข้าไปหลายคำ

แก้วน้ำไม่ค่อยใหญ่นัก พอเวินลั่วฉิงดื่มไปเพียงไม่กี่คำ น้ำในแก้วก็เหลือไม่มากแล้ว

เลขาหลิวเห็นเวินลั่วฉิงจะดื่มน้ำหมดแล้ว รีบพูดว่า“ผมช่วยคุณนายรินน้ำเพิ่มดีกว่านะครับ ตอนนี้อากาศหนาว ผมเติมน้ำอุ่นให้นะครับ”

“อืม”เวินลั่วฉิงพยักหน้า เธอรู้ว่าเรื่องนี้จะโทษเลขาหลิวก็ไม่ได้ เพราะเลขาหลิวแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น

ปกติเวินลั่วฉิงก็ไม่เคยพาลใส่คนอื่นอยู่แล้ว

เลขาหลิวจึงได้เอาขวดเก็บความร้อนมาช่วยเวินลั่วฉิงเติมเข้าไปในแก้วจนเต็ม น้ำร้อนที่เลขาหลิวเติมให้แก่เวินลั่วฉิงนั้นได้ผ่านการต้มเดือดจนสุกได้ที่มาแล้ว

“ระวังร้อนครับคุณนาย”เลขาหลิวเติมน้ำเต็มแล้วก็วางแก้วน้ำไว้ด้านหน้าของเวินลั่วฉิง

“เลขาหลิว ฉันกับประธานของคุณได้หย่ากันแล้ว ฉะนั้นคำว่า คุณนายก็เก็บไว้ใช้กับภรรยาในอนาคตของท่านประธานคุณจะดีกว่านะ”บัดนี้เวินลั่วฉิงได้ยินเลขาหลิวขานเรียกเธอว่าคุณนาย จู่ๆก็รู้สึกแสบแก้วหูเล็กน้อย

เลขาหลิวยิ้มไม่ได้พูดอะไร

ต่อมาเลขาหลิวก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เวินลั่วฉิงจึงไม่ได้เอ่ยปากพูด ด้านในห้องจึงเงียบกริบเป็นพิเศษ

เวลาค่อยๆผ่านพ้นไป แต่เย่ซือเฉินก็ยังไม่มาเสียที