ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 456

บทที่ 456 อาการหึงหวงคุณชายสามเย่กำเริบ (6)

“ค่ะ ฉันทราบแล้วค่ะ”เวินลั่วฉิงตอบเสียงเบาโดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีก เธอคงไม่อาจโต้เถียงกับคุณหมอได้ ยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรทั้งสิ้น

ดวงตาของไป๋ยี่รุ่นกะพริบปริบๆ ส่วนลึกของแววตาฉายรอยยิ้มบางส่วนออกมา

คุณหมอตรวจต่อ จากนั้นก็กำชับไม่กี่ประโยค ก่อนที่จะออกไป

ไม่นานไป๋ยี่รุ่ยก็ปิดตาอีกครั้ง น่าจะเป็นเพราะนอนหลับแล้ว

เวินลั่วฉิงไม่กล้าประมาทนั่งเฝ้าอยู่ด้านข้างจนถึงเที่ยงคืน แล้วไป๋ยี่รุ่ยก็เริ่มมีไข้ขึ้นมา

ตอนที่คุณหมอเดินออกไปบอกว่าสิ่งที่กลัวที่สุดคือคนไข้มีไข้ ฉะนั้นเวินลั่วฉิงไม่กล้าเสียเวลา รีบไปตามคุณหมอ

โชคดีที่อาการไม่ได้รุนแรงจนย่ำแย่กว่าเดิม แต่ก็ยังไม่พ้นขีดอันตรายอยู่ดี

เวินลั่วฉิงเกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นอีก และที่สำคัญเธอรู้จักนิสัยของไป๋ยี่รุ่ยดี หากเขาฟื้นขึ้นมาแล้วไม่เห็นเธอ ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงไม่กล้าออกไปแม้แต่ก้าวเดียว ขนาดกินข้าวยังเรียกเดลิเวอรี่เลย

อันที่จริงไป๋ยี่รุ่ยก็เคยฟื้นขึ้นมาอยู่ แต่มึนๆเบลอไม่นานก็หลับต่อ

จนถึงวันที่สามไป๋ยี่รุ่ยก็ฟื้นขึ้นมา คุณหมอบอกว่าอาการมั่นคงพ้นขีดอันตรายแล้ว

เวินลั่วฉิงนั่งเฝ้าอยู่อย่างนี้สองวันสองคืนโดยไม่เคยออกไปไหนเลย

บริษัทตระกูลเย่กรุ้ป ห้องทำงานของเย่ซือเฉิน

“ท่านประธานครับ คุณนายไม่เคยมาที่โรงพยาบาลเลยครับและไม่ได้กลับบ้านตระกูลเวินด้วยครับ ไม่ทราบว่าไปไหน？”เลขาหลิวรายงานข่าวให้ประธานของตนทราบ ซึ่งขณะที่เลขาหลิวกำลังพูดอยู่สองขาก็เริ่มสั่นเทา

เขาเกรงกลัว ใช่แล้วเขากลัว สองวันมานี้ท่านประธานน่ากลัวมาก

เลขาหลิวรู้ว่าเมื่อท่านประธานได้ฟังข่าวเช่นนี้คงต้องน่ากลัวขึ้นกว่าเดิม แต่เขาก็ต้องรายงาน

เลขาหลิวแอบถอนหายใจ จากนั้นก็ฝืนพูดว่า“สองวันนี้ไป๋ยี่รุ่ยก็ไม่ได้อยู่ที่บริษัทครับ แม้แต่เลขาของเขาก็ไม่รู้ว่าเขาไปไหนครับ”

เมื่อเลขาหลิวพูดมาถึงจุดนี้รู้สึกว่าสองขาของตนสั่นไปหมดเลย

เมื่อนำสองประโยคหน้าหลังมาเชื่อมต่อกัน ความหมายก็จะชัดเจนมาก ไม่ว่าใครก็ฟังออกทั้งนั้น

แล้วเย่ซือเฉินจะไม่เข้าใจได้อย่างไร

อันที่จริง เขาสามารถสั่งให้คนไปสืบว่าเธออยู่ที่ไหนก็ได้ แต่เขาไม่ได้ทำเช่นนั้น

ดวงตาของเย่ซือเฉินจ้องมองตรงไปยังเอกสารบนโต๊ะ ซึ่งเป็นรายงานที่เขาให้คนไปสืบเรื่องราวทั้งหมดในอดีตของเวินลั่วฉิงกับไป๋ยี่รุ่ย

รวมทั้งเรื่องราวในอดีตด้วย แน่นอนประเด็นสำคัญก็ยังคงเป็นเรื่องที่เวินลั่วฉิงเรียนมอปลายแล้วอยู่กับไป๋ยี่รุ่ย

เรื่องราวเล็กๆน้อยๆ มีมากมาย มีมากมาย

รวมไปถึงเรื่องไป๋ยี่รุ่ยสอนพิเศษเธอด้วย รวมไปถึงเรื่องไป๋ยี่รุ่ยสารภาพรักกับเธอ รวมไปถึงไป๋ยี่รุ่ยสร้างบรรยายกาศโรแมนติกต่างๆให้แก่เธอ

แน่นอน ยังมีสิ่งที่เธอทำเพื่อไป๋ยี่รุ่ยมากมาย

เธอไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่จงใจทำเป็นเล่นตัว ถือตัว ฉะนั้นตอนนั้นเธอก็ได้ทำเพื่อไป๋ยี่รุ่ยแบบ ‘สะเทือนฟ้าดิน’มากมาย

อย่างเช่นว่าเธอทำการ์ด 99 ใบกันมือเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้แก่ไป๋ยี่รุ่ย ซึ่งเธอได้เขียนความในใจไว้ทุกใบด้วย

อย่างเช่นในวันวาเลนไทน์ เธอได้ไปเสาะหาเพื่อรวบรวมไฟแช็ครูปแบบต่างๆเพื่อมอบให้ไป๋ยี่รุ่ย เนื่องจากไป๋ยี่รุ่ยชอบเก็บสะสมไฟแช็ค

อ่านเรื่องที่เธอเคยทำเพื่อไป๋ยี่รุ่ย เย่ซือเฉินก็รู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก อิจฉาจนหูตาร้อนเลยทีเดียว

ใครว่าเธอไม่รู้จักความรัก？ใครว่าเธอพลอดรักไม่เป็น？

เธอรู้ดี เธอรู้ดีกว่าใครอื่น ตอนที่มีความรัรก เธอทำได้ดีกว่าผู้หญิงคนอื่นมาก เธอรักลึกซึ้งมากกว่าคนอื่นๆด้วยซ้ำ