ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 468

บทที่468คุณชายสามเย่ไปพบญาติผู้ใหญ่ โดยวิธีแบบนี้ คงไม่มีใครแล้วล่ะ（2）

“นั้นคุณลองว่ามาซิ คนเป็นแฟนควรจะเป็นอย่างไร?”คุณชายสามเย่ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นคนที่พูดง่ายมาก และไม่ได้ตามถามแบบไม่ยอมจบ แต่ตนเองเปลี่ยนเรื่องคุยเอง

"แม้ว่าจะเป็นแฟนกัน มันก็ไม่จําเป็นต้องอยู่ด้วยกันทั้งวัน ว่ากันว่ายิ่งห่างไกล หัวใจยิ่งผูกพันกัน" คู่รักทุกคู่เข้ากันได้ไม่เหมือนกัน เวินลั่วฉิงไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้ แต่ เธอรู้สึกว่าสามารถใช้หัวข้อนี้เพื่อทำให้คุณชายสามเย่เข้าใจความจริงของประโยคที่ว่ายิ่งห่างไกล หัวใจยิ่งผูกพัน

ใช่ ยิ่งห่างไกล หัวใจยิ่งผูกพัน ตอนนี้เธอกับคุณชายสามเย่เจอกันบ่อยจนเกินไปแล้ว!

“ยิ่งห่างไกล หัวใจยิ่งผูกพัน?เป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนแล้วที่เราหย่ากัน พอเอาเวลาในหนึ่งเดือนนั้นที่เราเจอกันมารวมๆกันแล้วยังไม่ถึงหนึ่งวันด้วยซ้ำ เรายังห่างกันไม่พอเหรอ?”แต่คุณชายสามเย่ปิดกั้นคำพูดทั้งหมดของเวินลั่วฉิงโดยตรงด้วยประโยคเดียว

ริมฝีปากของเวินลั่วฉิงกระตุก กลับพูดไม่ออกเลย

“คุณปู่ยังอยู่โรงพยาบาล ฉันจะไปดูคุณปู่ ”เวินลั่วฉิงคิดว่า นี่ก็ไม่ได้ไปดูคุณปู่ทั้งวันแล้ว แม้ว่าตอนนี้คุณปู่จะหายดีแล้วก็ตาม แต่แบบนี้มันไม่ดีเลยที่คนเป็นหลานสาวอย่างเธอยังไม่ไปเยี่ยมคุณปู่

“อืม ผมส่งคุณไป ”ในครั้งนี้ เย่ซือเฉินไม่ได้คัดค้าน

เวินลั่วฉิงถอนหายใจอย่างลับๆ ในที่สุดวันนี้ก็จะได้ยุติลงสักทีสินะ?

เมื่อไปถึงโรงพยาบาล เย่ซือเฉินก็จอดรถ

เวินลั่วฉิงลงจากรถ เย่ซือเฉินก็ลงจากรถตาม เวินลั่วฉิงเดินไปที่โรงพยาบาล เย่ซือเฉินก็เดินตามไปด้วย

“คุณส่งถึงที่นี่พอ ฉันเข้าไปเองคนเดียวก็ได้แล้ว ”เวินลั่วฉิงรู้ดี หัวใจของคุณปู่อยากจะให้เธอแต่งงานในตอนนี้มากกว่าเมื่อก่อนหลายสิบเท่า ร้อยเท่า

หากเป็นเช่นนั้นถ้าคุณปู่เห็นเธอกับเย่ซือเฉินอยู่ด้วยกัน เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าคุณปู่จะทำอะไร?

เย่ซือเฉินเข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร เธอแค่ไม่ต้องการให้คุณปู่เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย และจ้องมองเธอ “ เวินลั่วฉิง การพาผมไปเจอหน้าด้วยมันเป็นเรื่องที่อับอายขนาดนั้นเลยหรอ?”

เวินลั่วฉิงตะลึง คุณชายสามเย่พูดอะไรกัน?คนมีฐานะอย่างเขาเนี่ยนะจะทำให้อับอาย?

ไม่อับอายเลยสักนิด แต่เธอกลัวว่าคุณปู่จะอาการหนักเมื่อเจอเขา

ดังนั้นเธอเลยไม่กล้าพาเขาเข้าไป

“ตอนนี้เราหย่ากันแล้ว ถ้าตอนนี้ฉันพาคุณเข้าไป ก็จะอธิบายได้ยากหน่อย ใช่มั้ย?”เวินลั่วฉิงคิดว่าถ้าตอนนี้เธอพาเย่ซือเฉินไปพบคุณปู่ ไม่แน่อาจทำให้คุณปู่สะดุ้งตกใจได้

คุณปู่เป็นโรคหัวใจ โดนทำให้ตกใจมากไม่ได้

เย่ซือเฉินจ้องหน้าเธอ สีหน้าไม่พอใจมากขึ้น “เมื่อก่อนตอนที่ผมมีความสัมพันธ์กับคุณอย่างเป็นทางการ ก็ไม่เห็นคุณจะพาผมไปที่บ้านนิ”

เวินลั่วฉิง “……”

แต่ก่อน เป็นการแต่งงานแบบซ่อนเร้นไม่เปิดเผยไม่ใช่หรอ? แต่เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้ลืมเรื่องนี้ไปนานแล้ว

เขายังทำเหมือนตนเองเป็นฝ่ายลำบาก? !

ผู้ชายนะ กะล่อนจริงๆ

ในตอนนี้ จู่ๆเวินลั่วฉิงก็เห็นผู้ดูแลบ้านกำลังพาคุณปู่มาชั้นล่าง เหอซิ่วผิงเดินตามคุณปู่อย่างใกล้ชิด

ดูเหมือนไม่ใช่แค่ลงไปชั้นล่าง แต่เหมือนจะออกจากโรงพยาบาล

เวินลั่วฉิงตะลึงเล็กน้อย แล้ววิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว “คุณปู่ นี่คุณปู่จะไปทำอะไรคะ?”

“คุณหนูใหญ่ ดีจังเลยที่คุณอยู่ที่นี่ คุณปู่บอกว่าจะออกจากโรงพยาบาล” เห็นได้ชัดว่าผู้ดูแลบ้านรู้สึกโล่งใจที่ได้เห็นเวินลั่วฉิง

“ทำไมถึงออกจากโรงพยาบาลกะทันหันละคะ? เวินลั่วฉิงตะลึง เมื่อวานคุณปู่บอกยังจะอยู่อีกหลายวัน ทำไมจู่ๆตอนนี้ถึงจะออกจากโรงพยาบาลแล้ว