ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 472

บทที่ 472 คุณชายสามเย่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ใครจะต้านไหว(3)

คำพูดของคุณชายสามเย่นี้ทำให้ทุกคนคิดไปต่างๆนาๆ

ในเมื่อเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์ในครอบครัว แล้วเย่ซือเฉินทำไมถึงมาปรากฏตัวที่นี่?

เย่ซือเฉินกลายเป็นคนในครอบครัวตระกูลเวินตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

แน่นอนว่า คนที่นั่งอยู่ในนี้ต่างก็เป็นคนฉลาดอยู่แล้ว แค่แป๊บเดียวก็เข้าใจความหมายของเย่ซือเฉินแล้ว เย่ซือเฉินบอกว่าเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์ภายในครอบครัว งั้นคนอื่นๆก็ไม่ควรอยู่ด้วย

“ยินดีกับท่านประธานด้วยครับที่สุขภาพร่างกายกลับมาแข็งแรง ในเมื่อเป็นงานเลี้ยงครอบครัว พวกเราก็ไม่ขอรบกวนแล้วนะครับ วันหลังค่อยจัดงานเลี้ยงฉลองให้ท่านประธานดีกว่า” ผู้จัดการหลี่เป็นคนที่ฉลาดหลักแหลม รีบๆลุกขึ้นมากล่าวลาเป็นคนแรก

คนอื่นๆต่างก็รีบๆลุกขึ้นมากล่าวลาและออกไป

เพราะทุกคนก็รู้สึกไม่สบายใจที่ต้องเผชิญหน้ากับคุณปู่เวินอยู่แล้ว ในวันนี้เย่ซือเฉินยังออกมาพูดเช่นนี้แล้ว พวกเขาจึงไม่กล้าอยู่ตรงนี้นานอีกต่อไป

ฉากละครที่บีบบังคับให้คุณปู่เวินสละตำแหน่งประธานยังไม่ทันเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ กลับจบลงทันทีเพราะการออกมาปรากฏตัวของเย่ซือเฉิน

การออกมาปรากฏตัวของเย่ซือเฉิน ทำให้สถานการณ์พลิกผันในทันที

เวินจือหยันตกตะลึงเล็กน้อยจนเหม่อลอยอยู่สักพัก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเย่ซือเฉินถึงมาปรากฏตัวอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่ของตระกูลเวิน เขายิ่งไม่เข้าใจว่าตกลงเย่ซือเฉินหมายความว่ายังไง?

แต่ว่า สำหรับเขาแล้วเย่ซือเฉินก็เหมือนเทวดาอย่างนั้น ถึงแม้ว่าในเวลานี้เย่ซือเฉินจะทำลายแผนการของเขา เขากลับไม่กล้าแม้แต่จะตด

ตั้งแต่เย่ซือเฉินมาปรากฏตัว สายตาของเวินหรวนหรวนจ้องไปที่ตัวของเย่ซือเฉินตลอดเวลา ไม่ละสายตาเลยแม้แต่วินาทีเดียว ในสายตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและกระตือรือร้น

เมื่อสักครู่เธอได้ยินเย่ซือเฉินบอดว่าเป็นงานเลี้ยงครอบครัว ดังนั้น เธอจึงคิดว่าเย่ซือเฉินมาปรากฏตัวในตอนนี้อาจเป็นเพราะเธอ

“หรวนหรวน ลูกรู้จักกับคุณชายสามเย่เหรอ?” หลี่หยุนเห็นแววตาของเวินหรวนหรวน บนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวัง ในเวลานี้เธอก็คิดเหมือนกันกับเวินหรวนหรวน นึกว่าเย่ซือเฉินมาที่ตระกูลเวินในตอนนี้เพราะเวินหรวนหรวน

พวกเธอต่างนึกว่าคุณชายสามเย่ชอบเวินหรวนหรวนแล้ว

เพราะนอกจากเวินหรวนหรวนแล้ว พวกเธอนึกไม่ออกจริงๆว่าตระกูลเวินยังมีอะไรที่คุณชายสามเย่จะเห็นมีอะไรดี

“อืม รู้จักค่ะ” เวินหรวนหรวนในเวลานี้กำลังจ้องมองจนเหม่อลอย ได้ยินคำพูดของหลี่หยุน จึงตอบไปเพียงคำเดียว ในงานเลี้ยงครั้งก่อน เธอและคุณชายสามเย่เคยเจอหน้ากัน ดังนั้นน่าจะถือได้ว่ารู้จัก

แต่ว่าเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเวินหรวนหรวนคิดเองเออเองมากเกินไป ตอนนั้นคุณชายเย่ไม่เคยมองหน้าเธอเลยสักนิด

“งั้นครั้งนี้คุณชายสามเย่มาหาลูกหรือ?” หลี่หยุนได้ยินคำพูดของเวินหรวนหรวนแล้ว จึงคิดว่าความสัมพันธ์ของเวินหรวนหรวนและคุณชายสามเย่ไม่ธรรมดาจริงๆ ในตอนนี้ บนใบหน้าของหลี่หยุนดีใจมาก

ถ้าคุณชายสามเย่ชอบหรวนหรวนของเธอจริงๆและแต่งงานกับหรวนหรวนล่ะก็ งั้นต่อไปพวกเธอก็......

ตอนนี้หลี่หยุนยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น ยิ่งคิดยิ่งดีใจ

“อืม” ตอนแรกเวินหรวนหรวนนึกว่าเย่ซือเฉินมาหาเธอ ดังนั้นหลี่หยุนได้ยินคำพูดในตอนนี้แล้ว จึงตอบไปตามปกติ ในใจของเธอคิดแบบนี้จริงๆ

“พี่ ที่พี่พูดคือเรื่องจริงเหรอ พี่ไปควงคุณชายสามเย่ตั้งแต่เมื่อไหร่?” เวินจื้อหลงได้ยินว่าเวินหรวนหรวนตอบรับ ทั้งสองตาสว่างเปล่งประกายขึ้นมาทันที

“ถ้าอย่างนั้น คุณชายสามเย่มาเพื่อช่วยพวกเราเหรอ? ถ้าเป็นเช่นนี้ พวกเราก็ไม่ต้องกังวลว่าตระกูลเย่จะตกไปอยู่ในเนื้อมือของนังเด็กบ้าเวินลั่วฉิงนั่นแล้วสิ” เวินจือหยันกำลังเริ่มฝันกลางวันด้วยอีกคน

“ชิ ถ้าคุณชายสามเย่แต่งงานกับหรวนหรวนของเราจริงๆ ตระกูลเวินมีอะไรดี อะไรก็ไม่ใช่? หลี่หยุนหันสายตาเหลือบไปมองเวินจือหยัน

“หรวนหรวน ในเมื่อคุณชายสามเย่มาหาเธอ เธอยังจะเฉยอยู่ทำไมล่ะ รีบเข้าไปทักทายคุณชายสามเย่สิ” หลี่หลุนเห็นเวินหรวนหรวนยังเฉยๆไม่ขยับ ใช้แรงผลักเธอเล็กน้อย