ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 473

บทที่ 473 คุณชายสามเย่เอาแต่ใจขนาดนี้จะดีเหรอคะ (1)

แต่ว่าเย่ซือเฉินกลับทำเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของเวินหรวนหรวน ไม่ตอบโต้เลยแม้แต่คำเดียว แม้กระทั่งมองยังไม่มองเวินหรวนหรวนเลยสักนิด สายตาของเขายังคงมองหน้าเวินลั่วฉิงอยู่

“พี่เขยครับ คุณมาร่วมงานเลี้ยงครอบครัวของพวกเรา คุณมาที่นี่เพราะพี่สาวผมเหรอครับ?” เวินจื้อหลงไม่เข้าใจกับกิริยาท่าทางของคุณชายสามเย่ จึงลองถามดูคำหนึ่ง

พี่สาวที่เวินจื้อหลงพูดก็คือเวินหรวนหรวน แต่สำหรับคุณชายสามเย่แล้ว เวินหรวนหรวนก็เหมือนเป็นเพียงอากาศเท่านั้น แต่ว่าถูกเขาเมินเฉยไม่สนใจเลย

ในตอนนี้ เย่ซือเฉินได้ยินคำพูดของเวินจื้อหลง ในสมองไม่ได้นึกถึงเวินหรวนหรวนเลย ปฏิกิริยาแรกก็คือนึกถึงเวินลั่วฉิง เพราะเวินจื้อหลงก็ควรเรียกเวินลั่วฉิงว่าพี่สาว

เย่ซือเฉินได้ยินคำว่าพี่เขยในตอนนี้ รู้สึกดีมาก ดังนั้น เขาจึงไม่โต้ตอบ

คุณชายสามเย่ไม่โต้ตอบอะไรในตอนนี้ สีหน้าและแววตาของทุกคนทั้งโต๊ะต่างก็เปลี่ยนไปทันที

ไม่ว่าใครก็รู้อยู่แล้ว พี่สาวที่เวินจื้อหลงพูดอยู่ในตอนนี้คือเวินหรวนหรวน ดังนั้น ต่างก็คิดว่าคุณชายสามเย่ที่มาตระกูลเวินในครั้งนี้ เพราะเวินหรวนหรวนจริงๆ

แม้แต่พี่เขยก็ยอมรับแล้ว เห็นทีว่าตั้งใจจะแต่งงานกับเวินหรวนหรวนจริงๆ

แววตาของคุณปู่เวินกระพริบเบาๆหนึ่งครั้ง สองตามองไปที่ตัวเวินลั่วฉิงและเย่ซือเฉินไปๆมาๆหลายครั้งและรู้สึกว่าในนี้เหมือนมีอะไรที่ไม่ปกติ

ทำไมเขารู้สึกว่าเย่ซือเฉินไม่ได้คัดค้านคำว่าพี่เขยของจื้อหลง เป็นเพราะว่าฉิงฉิง?

แต่ว่าฉิงฉิงกับเย่ซือเฉิน?

เป็นไปได้เหรอ?

เวินหรวนหรวนเห็นตอนแรกคุณชายสามเย่ไม่สนใจเธอ รู้สึกเกร็งๆ แต่ตอนนี้เห็นจื้อหลงเรียกพี่เขย แต่คุณชายสามเย่ไม่ค้าน ในใจรู้สึกตื่นเต้นและดีใจเป็นอย่างมาก เห็นเช่นนี้แล้ว คุณชายสามเย่คิดจะแต่งกับเธอหรือ?

นี่คือเรื่องจริงๆเหรอ?

เธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?

ในตอนนี้ เย่ซือเฉินมองดูกุ้งตัวใหญ่ที่อยู่ตรงด้านหน้า พูดขึ้นมากะทันหัน: “ผมอยากกินกุ้ง”

ตอนที่เย่ซือเฉินพูดคำนี้ กำลังมองดูกุ้งตัวใหญ่อยู่ แต่คำพูดนี้เขากำลังพูดกับเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงเป็นคนฉลาด ต้องฟังเข้าใจอยู่แล้ว ในตอนนี้เธออยากจะเหลือบตาใส่เย่ซือเฉินเหลือเกิน

เขาอยากกินกุ้งก็กินกุ้งสิ กุ้งก็อยู่ตรงหน้าแล้วไง? แค่เขายื่นมือออกไปก็หยิบได้แล้ว เรียกร้องทำไม? เรียกร้องแล้วกุ้งจะบินเข้าปากเลยรึไง?

แต่ว่า คุณชายสามเย่ในตอนนี้แค่มองดูเฉยๆ ไม่ขยับมือเลย

“ฉันช่วยปอกให้นะคะ” เวินหรวนหรวนนึกว่า เย่ซือเฉินพูดกับเธอ เวินหรวนหรวนถนัดเรื่องพวกนี้มากอยู่แล้ว คุณชายสามเย่พูดแบบนี้ในเวลานี้ ความหมายมันชัดเจนมาก ว่าอยากให้เธอช่วยปอกให้

คำร้องขอของคุณชายสามเย่แบบนี้ เธออยากทำจนตัวสั่นอยู่แล้ว

เวินหรวนหรวนพูดแล้ว รีบหยิบกุ้งสองตัวมาวางบนถ้วยของตน เริ่มปอกอย่างละเอียดอ่อน เห็นได้ชัดเจนว่าเธอต้องปอกให้เย่ซือเฉิน

เวินลั่วฉิงตกใจเล็กน้อย แต่งานกับเย่ซือเฉินสามเดือน เธอรู้ว่าเย่ซือเฉินเป็นคนที่รักความสะอาดมาก

ของที่คนอื่นแตะต้องแล้ว เย่ซือเฉินไม่ยอมแตะมันอย่างแน่นอน

แต่ว่าเธอเป็นคนพิเศษ เธอกำลังคิดอยู่ว่าตอนที่เย่ซือเฉินจูบเธอ แม้แต่น้ำลายของเธอเขาก็กินมาแล้ว ดังนั้นถ้ากุ้งเธอปอกให้ยังไม่ยอมกิน ก็รักสะอาดเกินไปแล้ว

เวินลั่วฉิงคิดว่า ในเมื่อเย่ซือเฉินรักสะอาดขนาดนี้แล้ว กุ้งที่เวินหรวนหรวนปอกให้ เขาไม่มีทางแตะแน่ๆ ไม่แน่ บางทีอาจจะมีข้อยกเว้น เพราะเวินหรวนหรวนก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่สวยเหมือนกัน

เวินลั่วฉิงกำลังคิดและรู้สึกมีสายตาจ้องมองบนตัวเธอ เธออยากจะเพิกเฉยแต่ไม่อาจเพิกเฉยได้เลย