ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 558

บทที่ 558 ฝีมือผู้ใหญ่ตระกูลเย่ทั้งสอง คุณชายสามเย่โต้ตอบอย่างไม่เกรงกลัว (5)

คุณปู่เย่นึกว่าเวินลั่วฉิงเชื่อคำพูดของเขา จะถูกเขาโจมตีจนสะเทือนใจ ในใจแอบรู้สึกดีใจ จากนั้นรีบพูดซ้ำเติมอีกคำ: “ดังนั้น ฉันแนะนำให้คุณตายใจเสียแต่ต้นเถอะ อย่าคิดหวังในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้อีกเลย ซือเฉินไม่มีทางชอบเป็ดขี้เหร่อย่างคุณหรอก”

ที่จริงเวินลั่วฉิงในขณะนี้ไม่ได้ฟังคำพูดของคุณปู่เลย เธอกำลังคิดอยู่เรื่องหนึ่ง เธอนึกถึงตอนที่เย่ซือเฉินบีบบังคับให้เธอแต่งงานด้วย

สถานะอย่างเย่ซือเฉินอยากหาคนมาแต่งงานด้วย มีผู้หญิงมากมายที่อยากแย่งกันแต่งกับเขา

แต่ว่า ทำไมเย่ซือเฉินจะต้องเลือกเธอ? อีกทั้งยังทำทุกวิถีทางข่มขู่เธอ

เธอจำวันที่เย่ซือเฉินแต่งงานกับเธอคืนแรก เย่ซือเฉินยังหาน้ำยามา คิดอยากจะล้างความเสแสร้งบนใบหน้าของเธอ เธอยังจำได้ว่าเย่ซือเฉินตั้งใจจับเอวของเธอด้วย

ตอนนั้น เห็นได้ชัดเลยว่าเย่ซือเฉินกำลังลองใจเธออะไรสักอย่าง

ในตอนนั้นเธอก็รู้สึกสงสัยบ้างแล้ว

ตอนนี้ดูแล้ว ตอนนั้นที่เย่ซือเฉินแต่งงานกับเธอ ไม่ใช่เพราะหุ้นส่วนของตระกูลเย่อะไรทั้งนั้น ต้องเป็นเพราะเรื่องของคืนนั้นเมื่อห้าปีก่อน

ดังนั้น ตั้งแต่แรก เย่ซือเฉินตั้งใจวางแผนไว้อยู่แล้ว แต่ว่า ตอนนั้นเย่ซือเฉินน่าจะไม่ใช่เพราะชอบเธอ น่าจะเป็นเพราะจะคิดบัญชีกับเธอเมื่อห้าปีก่อน

แต่ว่าตอนนี้ เธอคิดว่าเย่ซือเฉินน่าจะชอบเธอจริงๆ

“ฉันรู้ว่าตอนนี้สถานการณ์ของธุรกิจตระกูลเวินไม่ดี ฉันให้เงินคุณสักก้อนก็ได้ เงินก้อนโตที่พอให้คุณใช้ได้ทั้งชีวิต คุณเอาเงินแล้วออกไปจากเมืองA ไปให้ยิ่งไกลยิ่งดี อย่ากลับมาที่นี่อีกตลอดไป และอย่าให้เย่ซือเฉินหาคุณเจออีก” นี่คือสิ่งที่คุณปู่คิดเอาไว้ตั้งนานแล้ว เขาคิดว่าขอแค่เวินลั่วฉิงจากไป เรื่องนี้น่าจะจบลง

แน่นอนว่าคุณปู่เย่รู้ว่าเย่ซือเฉินเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลเวิน ตระกูลเวินจะต้องฟื้นคืนกลับมาได้เหมือนเดิม ดังนั้นเขาจึงรีบถือโอกาสนี้ไล่เวินลั่วฉิงไปไกลๆซะ

“ขอโทษค่ะ ที่นี่มีบ้านของฉันอยู่ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น” เวินลั่วฉิงมองหน้าคุณปู่เย่ คำพูดไม่ช้ามากและก็ไม่รีบร้อนใจมาก แต่กิริยาอาการแน่วแน่มาก ตอนนี้คุณปู่เวินสุขภาพไม่ค่อยดี เธอตัดสินใจแล้วว่าต่อจากนี้ไป เธอจะดูแลคุณปู่เวินให้ดี

ยิ่งไปกว่านั้นคือ เธอกลับไปอยู่ตระกูลถังแล้ว ญาติหลายๆคนก็อยู่ในเมืองA ลูกรักทั้งสองคนก็จะกลับมาในไม่ช้านี้แล้ว ดังนั้น เธอไม่มีทางจะไปไหนแน่นอน

“ตระกูลเวินตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว อีกอย่างคนของตระกูลเวินก็ไม่ได้นับคุณเป็นคนในครอบครัวด้วย ถ้าคุณไม่วางใจเรื่องคุณปู่เวิน ก็พาเขาไปด้วยก็ได้ ฉันจะให้เงินก้อนใหญ่ที่ทำให้พวกคุณพอใช้จ่าย” คุณปู่เย่ได้ยินคำพูดของเธอ สีหน้าของเขาอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย ถ้าเธอแค่ไม่วางใจเรื่องตระกูลเวิน ก็แก้ปัญหาได้ไม่ยาก

“เช็คใบนี้คุณเก็บเอาไว้ พอให้คุณใช้ได้ทั้งชีวิตแล้ว”คุณปู่เย่ยื่นเช็คที่เตรียมเอาไว้ให้เวินลั่วฉิง เวินลั่วฉิงไม่ยอมรับไว้ อีกทั้งยังไม่มองเลยแม้แต่น้อย

“ฉิงฉิง คุณรับเอาไว้เถอะ ถ้าไม่อย่างนั้น คุณจากไปแล้วเราก็ไม่วางใจ” ในที่สุดคุณย่าเย่ก็เอ่ยปากพูด น้ำเสียงนั้นฟังดูแล้วรู้สึกสงสารนิดๆ

“ฉันไม่ได้บอกว่าจะไป” เวินลั่วฉิงหันไปมองคุณย่าเย่ บอกกลับประโยคหนึ่งด้วยเสียงเบาๆ คุณย่าเย่ฟังน้ำเสียงเช่นนี้ของเธอแล้ว รู้สึกตกใจ