ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 557

บทที่ 557 ฝีมือผู้ใหญ่ตระกูลเย่ทั้งสอง คุณชายสามเย่โต้ตอบอย่างไม่เกรงกลัว (4)

“วันนี้ฉันไม่มีธุระอะไร เธออย่าเพิ่งรีบร้อนกลับไปนะ มีเรื่องจะคุยกับเธอนิดหน่อย” แต่ว่า โจ๋วอันหนานตะโกนเรียกเธอ

“พี่มีธุระสำคัญอะไรหรือคะ?” เซี่ยเถียนเถียนกำลังคิด เรื่องที่ทำให้พี่สาวคนนี้มาคุยกับเธอได้ในเวลานี้ ต้องเป็นเรื่องที่สำคัญมากและรีบร้อนมากๆอย่างแน่นอน

แต่ว่า สิ่งที่ทำให้เซี่ยเถียนเถียนรู้สึกเซอร์ไพรส์คือ โจ๋วอันหนานไม่ได้พูดคุยอะไรที่สำคัญมากมายอย่างที่เธอคิด แต่ถามถึงเรื่องที่ไร้สาระซะมากกว่า เหมือนพูดคุยปกติทั่วไปเท่านั้น

พูดคุยเรื่องแค่นี้ สำหรับคนทั่วไปแล้วถือว่าเป็นเรื่องปกติ แต่ว่าเกิดขึ้นบนตัวของโจ๋วอันหนานแล้ว มันไม่ปกติเลย เซี่ยเถียนเถียนรู้สึกว่าโจ๋วอันหนานทำตัวแปลกมาก

ที่จริงการพูดคุยทั่วไปเช่นนี้ โจ๋วอันหนานไม่ถนัดทำมันเลย อีกอย่างปกติแล้วเธอกับเซี่ยเถียนเถียนไม่ค่อยถูกคอกันด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่มีอะไรพูดด้วยจริงๆ แต่ว่าเธอก็ยังไม่กลับไป จนถึงตอนที่ได้เห็นคุณปู่เย่และคุณย่าเย่เดินออกมา โจ๋วอันหนานจึงหาเหตุผลบางอย่างแล้วขอตัวไปจากที่นั่น

เซี่ยเถียนเถียนมองไปทางที่เธอเดินไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย วันนี้พี่สาวเป็นอะไรไปกันแน่? ทำไมดูแปลกจัง!

แต่ว่าเซี่ยเถียนเถียนเข้าใจ ด้วยสติปัญญาของโจ๋วอันหนานแล้ว เรื่องที่โจ๋วอันหนานไม่อยากบอก ไม่มีใครซักถามออกมาได้หรอก

ดังนั้นเซี่ยเถียนเถียนจึงขี้เกียจไปคิดอะไรให้สมองมันเครียด เธอจึงหันหลังแล้วเดินเข้าไปในโรงพยาบาล จากนั้นเธอสังเกตเห็นคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ที่เดินอยู่ตรงหน้าของเธอ

เซี่ยเถียนเถียนรู้เรื่องที่คุณปู่เย่และคุณย่าเย่กำลังเลือกคู่แต่งงานให้กับคุณชายสามเย่อยู่ ตอนแรกเธอยังคิดจะหาโอกาสไปเจอกับคุณปู่เย่และคุณย่าเย่สักครั้ง จากนั้นทำตัวให้ดีงามให้พวกท่านได้ชื่นชม

เธอคิดว่าขอแค่เธอทำตัวดีๆ คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ต้องเลือกเธอแน่นอน

เธอสวยและเก่งกว่าคนที่ชื่อกู่หยิงหยิงตั้งเยอะ

เธอนึกไม่ถึงว่าโอกาสจะมาเร็วขนาดนี้

เซี่ยเถียนเถียนคิดจะเข้าไปทักทายท่านทั้งสอง แต่ว่าคุณปู่เย่และคุณย่าเย่รีบร้อนเดินเร็วเกินไป เร็วมากเป็นพิเศษ เธอเดินตามไปสองสามก้าวยังเดินตามไม่ทัน

เซี่ยเถียนเถียนขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย คุณปู่เย่และคุณย่าเย่รีบร้อนขนาดนี้ทำไมกัน?

ในใจของเซี่ยเถียนเถียนเต็มไปด้วยความแปลกใจ อีกทั้งยังคิดอยู่ว่า พวกเขารีบร้อนขนาดนี้ ต้องสำคัญมากแน่นอน เรื่องที่รีบร้อนขนาดนี้ ถ้าเธอไปรบกวนพวกเขาในเวลานี้ยิ่งจะไม่ดี

ดังนั้น เซี่ยเถียนเถียนจึงไม่วิ่งตามไป แต่แอบตามหลังพวกเขาไปอย่างเงียบๆ จากนั้นเธอเห็นคุณปู่เย่เดินไปที่ระเบียงด้านนอกหน้าต่างคนเดียว คุณย่าเย่รออยู่ที่ระเบียงทางเดินอยู่พักหนึ่ง หลังจากที่คุณย่าเย่เห็นเวินลั่วฉิงแล้ว จึงพาเวินลั่วฉิงไปที่ระเบียงนอกหน้าต่าง

ในใจของเซี่ยเถียนเถียนเต็มไปด้วยความสงสัย คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินคนนี้เธอเคยได้ยินมาก่อน แต่ว่าคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ทำไมต้องมาหาเวินลั่วฉิง?

เซี่ยเถียนเถียนอยู่เงียบๆไม่ยอมออกเสียง จนคุณย่าเย่พาเวินลั่วฉิงไปที่ระเบียงนอกหน้าต่างแล้ว เธอค่อยๆเดินตามมาอย่างเงียบๆ

บนระเบียงนอกหน้าต่าง คุณปู่เย่มองไปทางเวินลั่วฉิง แววตานั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งยังเต็มไปด้วยความเกลียดชัง