ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 556

บทที่ 556 ฝีมือผู้ใหญ่ตระกูลเย่ทั้งสอง คุณชายสามเย่โต้ตอบอย่างไม่เกรงกลัว (3)

โจ๋วอันหนานไม่ตอบคำถามของคุณปู่เย่ แต่แกล้งถามกลับไปหลายประโยค

“ใช่ ใช่ หนูบอกปู่หน่อย เธออยู่ที่ไหน?” คุณปู่เย่ตอบกลับไปหลายๆคำ ด้วยน้ำเสียงที่รีบร้อนใจ

“คุณปู่เย่คะ ท่านหาฉิงฉิงมีเรื่องอะไรหรือคะ? ที่จริงเมื่อกี้หนูก็แค่เห็นเธอแป๊บเดียว ไม่ตั้งใจดูให้ละเอียด ไม่แน่หนูอาจจะมองผิดนะคะ” โจ๋วอันหนานก็ยังไม่ตอบคำถามของคุณปู่เย่ อีกทั้งยังแกล้งไม่อยากจะพูด

“อันหนานเหรอ? อันหนานเห็นฉิงฉิงแล้วเหรอ? อันหนานเด็กคนนี้ทำอะไรรอบคอบ มีหลักการ คุณถามเธอตรงๆขนาดนั้น เธอไม่ยอมพูดหรอก” คุณย่าเย่อยู่ข้างๆก็พอจะฟังออก จึงกระซิบเตือนคุณปู่เย่: “คุณก็ถามตรงไปตรงๆว่าอันหนานตอนนี้อยู่ที่ไหนก็พอแล้ว”

“อันหนาน ตอนนี้หนูอยู่ที่ไหน?” คุณปู่เย่เข้าใจความหมายของคุณย่าเย่ทันที จึงรีบถามกลับไป

“หนูอยู่ที่โรงพยาบาลตี้อีค่ะ หนูมาทำธุระที่นี่พอดี” ครั้งนี้ โจ๋วอันหนานตอบอย่างรวดเร็วและตรงมาก

“ถ้างั้น หนูก็ทำธุระของหนูเถอะ วันหลังปู่ค่อยไปตรวจสุขภาพกับหนูใหม่นะ” คุณปู่เย่ได้คำตอบที่ตนเองต้องการ จึงตอบกลับไปอีกสองสามประโยคแล้ววางสายโทรศัพท์

“เวินลั่วฉิงอยู่ที่โรงพยาบาลตี้อี ก่อนหน้านั้นตาแก่ของตระกูลเวินนอนรักษาตัวอยู่ที่นั่น เธอไปโรงพยาบาลน่าก็เพราะเรื่องอาการของตาแก่เวินนั่นแน่ๆ ตอนนี้เรารีบไปกันเถอะ ต้องเจอนังนั่นแน่ๆ” คุณปู่เย่วางสายแล้วก็รีบเดินออกไปด้านนอก

“ค่ะ เรารีบไปกันเถอะ อย่างให้เธอหนีไปได้อีก” พอคุณย่าเย่ได้ยินดังนั้น ตื่นเต้นมาก หลานของเธอเองเธอบีบบังคับไม่ได้ แต่ว่าถ้าเป็นเวินลั่วฉิงเธอจะไม่ยอมใจอ่อนเด็ดขาด

คุณปู่เย่รีบตะโกนเรียกคนขับรถและไปถึงที่โรงพยาบาลอย่างเร็วที่สุด

ที่โรงพยาบาล เวินลั่วฉิงสอบถามอาการป่วยของคุณปู่เวินอย่างละเอียด คุณหมดโจวบอกว่าอาการของคุณปู่เย่ไม่ค่อยดีจริงๆ เพราะอายุมากแล้ว สถานการณ์ทุกวันนี้ก็ได้แต่ใช้ยารักษาไปเรื่อยๆ

จิตใจของเวินลั่วฉิงรู้สึกเคร่งเครียด ที่จริงแล้ว หลายสิบปีมานี้ คุณปู่เย่ดีกับเธอมาก แต่เธอกลับไม่สามารถดูแลอยู่ข้างๆคุณปู่มาโดยตลอด

เวินลั่วฉิงก้มหน้าเดินออกไปถึงด้านนอก เพราะสภาพจิตใจกำลังเศร้าอยู่นั้น ในใจก็กำลังคิดหลายๆเรื่อง ดังนั้น ไม่สังเกตเห็นสิ่งต่างๆรอบข้าง จนเดินไปถึงตรงหน้าของคุณย่าเย่ เธอถึงรู้สังเกตเห็น

“ฉิงฉิง ฉันคุยอะไรกับเธอหน่อยได้ไหม?” คุณย่าเย่กำลังมองเวินลั่วฉิง กิริยาอาการถือว่าอ่อนโยนแล้วเมื่อเทียบกว่าปกติ

“มีเรื่องอะไรหรือคะ?” เวินลั่วฉิงมองหน้าเธอ ขมวดคิ้วเล็กน้อย คุณย่าเย่มาหาเธออย่างกะทันหัน อยากจะคุยอะไรกับเธอเหรอ?

“ฉิงฉิง หนูตามฉันมาหน่อย เราหาสถานที่มานั่งคุยกันดีๆหน่อย” คุณย่าเย่ไม่พูดอะไรโดยตรง แต่ยื่นมือไปดึงตัวเวินลั่วฉิง เดินไปทางระเบียงนอกหน้าต่าง

“คุณย่าเย่ ตกลงท่านมีเรื่องอะไรกันแน่คะ?” แววตาของเวินลั่วฉิงหมองลงเล็กน้อย น้ำเสียงของเธอเกรงใจมาก แต่เห็นได้ชัดว่าเต็มไปด้วยความห่างเหินและเย็นชา

ตอนที่เธอและเย่ซือเฉิจแต่งงานกัน คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ไม่พอใจใจตัวเธอเป็นพันเป็นหมื่นๆเท่า ตอนนั้นคุณย่าเย่ไม่เคยทำสีหน้าดีๆต่อเธอเลยสักครั้ง

ตอนนี้เธอกับเย่ซือเฉินหย่าขาดกันแล้ว คุณย่าเย่กลับมาขอคุยกับเธอ?