ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 567

บทที่ 567 หญิงร้ายชายเลวถูกตบหน้าอย่างจัง (4)

เวินลั่วฉิงไม่ได้แยแสพวกหลี่หยุน แต่ค่อยๆนั่งลงที่โซฟาด้วยใบหน้าราบเรียบ รอชมฉากเด็ดที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้

พ่อบ้านเชิญเลขาหลิวเข้ามาแล้ว ซึ่งด้านหลังเลขาหลิวยังมีคนเดินตามหลังอยู่ไม่กี่คน ซึ่งคนพวกนี้เป็นนักธุรกิจตัวโปรของแวดวงการธุรกิจ

“เลขาหลิว ผมรู้ว่าพวกคุณมาก็เพื่อบีบฉิงฉิงให้มอบหุ้นส่วนในบริษัทเวินซื่อกรุ้ปร้อยละสามสิบห้าออกมา ผมขอบอกพวกคุณเลยนะ อย่าคิดว่าฉิงฉิงเป็นผู้หญิงแล้วจะรังแกง่าย มีผมอยู่ทั้งคน ผมไม่อนุญาตให้เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นเด็ดขาด ฉิงฉิงให้ผมดำเนินการแทนทุกเรื่องแล้ว เลขาหลิวมีอะไรก็คุยกับผมได้เลย”เวลานี้เวินลั่วฉิงทำท่าทางเป็นชายชาตรีผู้กล้าหาญ แน่นอนทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นเพราะอยากได้เงินด้วยกันทั้งสิ้น

เลขาหลิวมองเวินจีหยันแวบหนึ่ง เพียงแค่แวบเดียวก็ราวกับเห็นคนปัญญาอ่อนคนหนึ่ง

“ฉิงฉิง ตอนนี้หนูรู้แล้วใช่ไหมว่าสถานการณ์เลวร้ายแค่ไหน หนูตัดสินใจตอนนี้ยังทันอยู่นะ หากชักช้าก็จะสายเกินแก้แล้ว”หลี่หยุนเข้าแนบชิดกับเวินลั่วฉิงพลันพูดเสียงเบาหนึ่งประโยค ก่อนจะยื่นปากกาให้เวินลั่วฉิงอย่างรวดเร็ว“ฉิงฉิง เร็วๆเถอะ ไม่งั้นก็รอให้พวกเขามารังแกได้เลย พวกเขากินคนไม่คายกระดูกเลยนะ”

เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้นมองหลี่หยุนแวบหนึ่ง จู่ๆก็หัวเราะออกมา จากนั้นดวงตาทั้งคู่ของเธอก็หันไปมองเลขาหลิว “วันนี้เลขาหลิวมามีธุระอะไรไม่ทราบคะ？”

เลขาหลิวเดินไปด้านหน้าเวินลั่วฉิง โค้งคำนับอย่างมีมารยาท“ประธานเวิน”

กิริยาในตอนนี้ของเลขาหลิวนอบน้อมเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งอาจจะแสดงความเคารพมากกว่าเย่ซือเฉินด้วยซ้ำ เขาต้องทำเช่นนี้อยู่แล้ว เพราะประธานของเขาฟังคำพูดของคุณนายทุกอย่าง

เห็นอากัปกิริยาของเลขาหลิว พวกเวินจีหยันก็ต้องชะงัก เกิดอะไรขึ้น？ทำไมเลขาหลิวถึงได้มีมารยาทกับเวินลั่วฉิงขนาดนี้ด้วย？

เลขาหลิวยังเรียกเวินลั่วฉิงว่าประธานเวินอีก？

เวินลั่วฉิงไม่ได้เป็นประธานของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปแล้วแท้ๆ

“ท่านประธานเวินครับ ประธานของพวกเราแจ้งมาว่าให้มอบหุ้นร้อยละยี่สิบทั้งหมดเป็นของคุณครับ ตอนนี้ประธานมีหุ้นจากคุณปู่เวินร้อยละสามสิบห้า บวกหุ้นที่ซื้อกลับมาจากไป๋ยี่รุ่ยร้อยละสามสิบแปด ตอนนี้หุ้นส่วนร้อยละเก้าสิบสามของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปเป็นของประธานเวินแล้วครับ อันนี้เป็นสัญญาซื้อขายหุ้นครับ ประธานเวินลงชื่อเสร็จแล้ว ผมจะไปดำเนินการแทนในขั้นตอนต่อไปครับ”ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของผู้คน เลขาหลิวยื่นสัญญาซื้อขายหุ้นให้แก่เวินลั่วฉิง

ได้ยินคำพูดของเลขาหลิว คนบ้านเวินจีหยันต่างอึ้งราวกับเป็นไม้แกะสลักรูปไก่

พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเช่นนี้ พวกเขายิ่งคาดไม่ถึงว่าตอนนี้เวินลั่วฉิงจะมีหุ้นอยู่ในบริษัทเวินซื่อกรุ้ปร้อยละเก้าสิบสาม！！

เวินลั่วฉิงไม่ได้ไตร่ตรองและไม่ได้อ่านแต่อย่างใด ก็เซ็นชื่อลงในเอกสารที่เลขาหลิวยื่นมาให้ เพราะเธอเชื่อใจเย่ซือเฉิน

“คนกลุ่มนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านบริหารจัดการในองค์กร ประธานของพวกเราบอกว่า ประธานเวินสามารถวางใจให้พวกเขาไปบริหารได้เลย ซึ่งแน่นอน พวกเขาจะโน้มรับฟังและทำตามคำสั่งจากประธานเวินครับ”เลขาหลิวเห็นเวินลั่วฉิงเซ็นชื่อ เห็นได้ชัดว่าโล่งอกไปหนึ่งเปลาะ จากนั้นก็เริ่มแนะนำคนกลุ่มนี้ให้รู้จัก

ประธานของตนรู้ว่าคุณนายไม่ใช่หัวการค้า ดังนั้นจึงได้เชิญคณะผู้บริหารมาให้

สมาชิกในบ้านของเวินจีหยันอึ้งจนตัวแข็งทื่อราวกับเป็นประติมากรรมไม้แกะสลัก และเลขาหลิวยังพูดไม่จบ กล่าวต่อไปว่า

“ประธานของพวกเรายังแจ้งมาว่า ประธานเวินไม่อยากเข้าบริษัทก็ไม่ต้องเข้า หากประธานอยากไปทำอะไรที่บริษัทก็ได้ตามใจชอบ ไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน เพราะประธานพวกเขาบอกว่าพวกเราไม่ได้ขาดเงิน”