ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 596

บทที่ 596 แจ้งคุณชายสามเย่ให้มารู้จักลูกๆ (1)

ตอนนั้น เธอเสี่ยงตายกระโดดเข้าไปในห้องคุณชายสามเย่ เพราะมีแต่ทางนี้เท่านั้นที่จะรอดชีวิตได้

ถ้าหากเลือกได้ ตอนนั้นเธอก็ไม่อยากแหย่หนวดเสือเย่ซือเฉิน!!

“แน่ละสิ ดูเรื่องพวกนั้นที่ตระกูลเย่ทำ” ท่านย่าถังพูดถึงเรื่องนี้ก็อดไม่ได้ที่จะโมโห

“ปู่ย่าตระกูลเย่ทำอย่างนี้เพราะไม่รู้เรื่องเด็กแน่ ถ้าพวกเขารู้...” เฟิ่งเหมียวเหมียวหยุดนิดหนึ่ง สายตามองเด็กทั้งสอง ยิ่งมองยิ่งหลงรัก “พวกคุณว่าเด็กสองคนนี้น่ารักขนาดนี้ สวยขนาดนี้ ใครกันจะไม่หลงรัก”

เธอยังพูดไม่ชัดเจน แต่ทุกคนเข้าใจความหมายดี ถ้าหากปู่ย่าเย่รู้เรื่องนี้ไม่เสียใจแย่หรือ

“จริงด้วย ดูเด็กสองคนนี้สิ ยายใจละลายแล้ว” ความสนใจของท่านย่าถังอยู่ที่เด็กสองคนตลอด เดินไปหา เวินลั่วฉิง มองถังจื่อซีกับถังจื่อโม่ ถามเบาๆ “ให้ยายจับเด็กๆ ได้มั้ย”

เพราะเจอหน้ากับเด็กๆ ครั้งแรก ท่านย่าถังกลัวว่าเด็กไม่คุ้นเคย กลัวว่าตัวเองตื่นเต้นเกินไปจนทำให้เด็กตกใจ

“คุณยายทวด มาเถอะค่ะ” เวินลั่วฉิงยังไม่ทันตอบ ถังจื่อซียื่นมือไปโอบคอของท่านย่าถัง ดึงตัวท่านย่าถังมาตรงหน้า หลังจากนั้นก็หอมแก้มท่านย่าถังฟอดใหญ่

ท่านย่าถังตัวเกร็ง ดวงตาเบิ่งโต ไม่อาจควบคุมความตื่นเต้นและปลาบปลื้มบนใบหน้าได้ พูดจริงๆ เธอกังวลเด็กๆ จะไม่คุ้นเคยกับพวกเขา เธอจึงไม่กล้าบุ่มบ่ามเข้าไปหาเด็กๆ นึกไม่ถึงเด็กๆ จะเข้ามาหอมแก้มเธอเอง

“คุณยายทวดเป็นญาติ แม่บอกหนูค่ะ ญาติกอดหอมได้ แต่คุณยายทวดอายุมากแล้ว จื่อซีให้คุณยายทวดอุ้มไม่ได้ แต่ให้คุณยายทวดหอมได้ค่ะ” ถังจื่อซีปากหวานแต่เด็ก ปากเล็กๆ เหมือนเคลือบน้ำผึ้ง

ท่านย่าถังฟังถังจื่อซีพูด สายตาตื้นตันจนน้ำตาไหล เด็กน้อยช่างเอาอกเอาใจจริงๆ

“โอ๊ย เด็กคนนี้ทำไมเชื่อฟังอย่างนี้ ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว ยายทวดขอทั้งหอมทั้งอุ้มได้มั้ย ยายทวดอุ้มไหว”

เฟิ่งเหมียวเหมียวตื่นเต้นจะเดินเข้าไป ไม่อุ้มเด็กๆ ทันที แต่ขอความเห็นจากเด็กสองคน เธอเห็นว่าเด็กสองคนรู้ความ และมีความคิดเป็นของตนเอง

“คุณยายอุ้มได้ค่ะ” ถังจื่อซียื่นมือเล็กๆ ออกไปอย่างว่าง่าย ให้เฟิ่งเหมียวเหมียวอุ้ม

เฟิ่งเหมียวเหมียวซาบซึ้งจนตาแดง รีบยื่นมือออกไป กอดถังจื่อซีแน่น ถังจื่อซีหอมแก้มเฟิ่งเหมียวเหมียวด้วย

“ฮาๆๆ ดีจริงๆ ดีมาก” เฟิ่งเหมียวเหมียวดีใจยิ้มกว้าง

ที่จริงท่านย่าถังก็อยากอุ้ม และเธอก็อุ้มไหว แต่เธอแย่งกับเฟิ่งเหมียวเหมียวไม่ได้ ในใจท่านย่าถังรู้สึกผิดหวังนิดหนึ่ง

ท่านย่าถังมองหน้าถังจื่อโม่ ถังจื่อโม่หน้าตาดีมาก ทำให้คนชอบได้ง่ายมาก แต่ท่านย่าถังรู้สึกว่าเด็กคนนี้มีความคิดเป็นของตนเองมากไป จึงไม่กล้าผลีผลามทำอะไร

เด็กบางคนไม่ชอบให้คนแปลกหน้าสัมผัสตัว ในเมื่อพวกเขาเจอหน้ากันครั้งแรก

ถังจื่อโม่เห็นท่าทางท่านย่าถัง ดวงตาเป็นประกาย จากนั้นก็ดึงมือท่านย่าถังเบาๆ “คุณยายทวด ผมพูดความลับกับคุณยายทวดได้มั้ยครับ”

“ได้สิ ได้สิ” ท่านย่าถังเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ดีใจ ทั้งมีความสุข ทั้งตื้นตัน รีบคุกเข่าลง ตรงหน้าถังจื่อโม่

“ทำไมมีความลับด้วย” คำพูดของเฟิ่งเหมียวเหมียวแฝงด้วยความอิจฉา แต่ว่า ใบหน้ายังเปื้อนยิ้ม ในเมื่อมีเด็กน้อยน่ารักอยู่ในอ้อมกอดของเธอ

ท่านปู่ถังเบะปากนิดหนึ่ง ทำไมพวกนี้บอกว่ามีความลับ เขาเป็นคนนอกหรือไง