ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 604

บทที่ 604 คุณท่านทั้งสองของตระกูลเย่ได้พบเจอกับเด็ก ๆ แล้ว (3)

น่าจะเป็นเพราะว่าเธอคิดมากไปแล้วมั้ง?

ในห้องโถงใหญ่ ไม่มีใครอื่นอีก พ่อบ้านชงชาเสร็จแล้วก็ยกเข้ามาวางไว้ให้แล้วก็ออกไปเลย ในห้องโถงใหญ่จึงมีแต่คนแก่อย่างพวกเขาสี่คน

คุณปู่เย่ก็ยิ่งวางความระแวงระวังทั้งหมดลง

“ฉิ้นเอ๋อ มีแขกมาแล้ว หนูลงมาหน่อยซิ” ท่านย่าถังตะโกนขึ้นไปบนตึกประโยคหนึ่ง

คุณปู่เย่อดไม่ได้จึงยิ้มขึ้นมา ดูท่าตระกูลถังจะมีความคิดที่จะเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลเย่ด้วยการแต่งงานแล้วจริง ๆ ไม่งั้น ในเวลาแบบนี้ก็คงจะไม่ตั้งใจเรียกคุณหนูถังลงมาโดยเฉพาะหรอก

ความสงสัยที่มีของคุณย่าเย่ในตอนแรกก็สลายไปหมดแล้ว

และอย่างรวดเร็ว ตรงบันไดก็มีเสียงฝีเท้าลอยมา คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ก็มองไปทางบันไดพร้อมกัน

เวินลั่วฉิงกำลังค่อย ๆ เดินลงมา บนใบหน้าของเวินลั่วฉิงในวินาทีนี้ไม่มีสิ่งอำพรางเหมือนอย่างปกติ และสวยจนทำให้คนละสายตาไปไม่ได้

“เด็กคนนี้สวยมากจริง ๆ สวยกว่าในรูปถ่ายซะอีก” คุณย่าเย่มองไปที่เวินลั่วฉิง บนใบหน้าเห็นได้ชัดว่ามีแววประทับใจเพิ่มขึ้นมาหลายเท่า

“ใช่แล้ว สมแล้วที่เป็นคนของตระกูลถังของพวกคุณ สวยอย่างกับเทพธิดายังไงอย่างงั้น สวยมากจริง ๆเลย เทียบกับทั่วทั้งเมืองA ไม่ใช่ซิ ทั่วทั้งประเทศก็คงจะหาคนที่สวยกว่าสวยกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว” คุณปู่เย่เองก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมขึ้นมาด้วย “และที่สำคัญได้ยินมาว่าเด็กคนนี้มีความสามารถเป็นอย่างมากอีกด้วย”

คุณปู่เย่จ้องมองคุณหนูตระกูลถังในตอนนี้ รู้สึกพึงพอใจเป็นพันครั้ง เป็นหมื่นครั้งเลย

“ฉิ้นเอ๋อก็แค่เรียนอาชญาวิทยามา เลยพอรู้เรื่องคลี่คลายคดีนิดหน่อย อย่างอื่นก็ไม่ได้ถนัดอะไร” คำพูดที่ฟังดูอ่อนน้อมถ่อมตนของท่านปู่ถัง กลับเห็นได้ชัดว่าแฝงไว้ด้วยความโอ้อวด

“อาชญาวิทยานั่นเป็นสิ่งที่คนทั่วไปเข้าใจกันได้ที่ไหน? เด็กคนนี้นี่ช่างเก่งกาจมากจริง ๆ” พอเห็นว่ามีช่องทางที่ดีคุณปู่เย่ก็พูดต่อประโยคหนึ่งเลย

“คุณตา คุณยาย มีแขกมาเหรอคะ?” เวินลั่วฉิงเดินลงมาจากตึก แล้วมองไปที่ท่านปู่ถังและท่านย่าถัง แล้วรอยยิ้มบนใบหน้าก็ค่อย ๆ เบ่งบานออก แล้วก็ยิ่งดึงดูดสายตาเข้าไปอีก

ตอนนี้เวินลั่วฉิงจงใจเปลี่ยนน้ำเสียงพูดไป เพื่อให้แตกต่างจากน้ำเสียงตอนอยู่ที่บ้านตระกูลเย่ก่อนหน้านั้นอย่างสิ้นเชิง

เพราะฉะนั้นคุณปู่เย่และคุณย่าเย่จึงฟังเสียงเธอไม่ออก

“อืม นี่คือคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ วันนี้พวกเราตั้งใจเชิญพวกเขามาเป็นแขกโดยเฉพาะ” ท่านปู่ถังยิ้มจาง ๆ และแนะนำให้เวินลั่วฉิงรู้จัก

“สวัสดีค่ะ คุณปู่เย่ คุณย่าเย่” แล้วเวินลั่วฉิงถึงได้หันไปทางคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ และทักทายขึ้นอย่างมีมารยาทคำหนึ่ง มีมารยาทแต่ก็แฝงไว้ด้วยความห่างเหินเสี้ยวหนึ่ง ท่าทางเหมือนกับคนแปลกหน้ากันจริง ๆ

หลังจากที่เวินลั่วฉิงทักทายเสร็จแล้ว ก็เดินไปอีกข้างหนึ่ง แล้วก็นั่งลง

“เด็กคนนี้นิสัยค่อนข้างเย็น ไม่ค่อยชอบพูดจา” ท่านย่าถังรีบพูดอธิบายให้ประโยคหนึ่ง

“เด็กที่เงียบซิดี พวกเราชอบเด็กเงียบมากเลย” คุณปู่เย่ไม่ได้รู้สึกว่านี่เป็นนิสัยที่ไม่ดีอะไรเลย สำหรับคุณหนูใหญ่ของบ้านตระกูลถังคนนี้ คุณปู่เย่รู้สึกว่าพึงพอใจอย่างไร้ที่ติเลย

“ใช่ เด็กคนนี้แค่ดูก็ทำให้คนรู้สึกชื่นชอบแล้ว” เห็นได้ชัดว่าคุณย่าเย่ก็พอใจมากจริง ๆ แม้แต่ความกังวลบางอย่างเมื่อก่อนหน้านี้ก็ไม่มีสักนิดแล้ว

ต่อจากนั้น คนแก่ทั้งหลายก็พูดคุยกันไป แน่นอนว่าเรื่องที่พูดคุยกันนั้นก็เป็นแค่เรื่องปกติธรรมดาทั่วไปเท่านั้น เวินลั่วฉิงนั่งอ่านหนังสืออยู่อีกข้างหนึ่งตลอด แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย

คุณปู่เย่และคุณย่าเย่กลับคอยมองไปที่เวินลั่วฉิงที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบ ๆ อีกข้างหนึ่งตลอด และแน่นอนว่า ตอนนี้พวกเขายิ่งดูก็ยิ่งพอใจ