ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 606

บทที่ 606 คุณชายสามเย่สารภาพรักอย่างองอาจ สะเทือนไปทั่วทั้งงาน (1)

ดวงตาของท่านปู่ถังในตอนนี้เห็นได้ชัดว่ามีความเย็นเพิ่มขึ้นมาหลายองศาแล้ว ในน้ำเสียงนั้นมีความข่มขู่อย่างหนึ่งที่ทำให้คนรู้สึกหมดหนทางหนี

“พวกเราเองก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว เวินลั่วฉิงช่างไร้ยางอายมาก หน้าไม่อายมาก เธอเป็นคนโหดร้ายมาก แล้วก็โหดเหี้ยมจริง ๆ และยังต่ำช้ามากด้วย ผมจะบอกอะไรพวกคุณนะ แม้แต่พวกผู้หญิงขายตัวแถวโคมแดงก็ยังต่ำช้าสู้เธอไม่ได้เลย” ในตอนนี้คุณปู่เย่ก็อยากจะผลักความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่ตัวเวินลั่วฉิง เพราะฉะนั้นก็เลยด่าเสีย ๆ หาย ๆ ใส่เวินลั่วฉิงอย่างเต็มที่

คำพูดพวกนั้นดูได้ไม่น่าฟังมากเลย

แล้วในขณะเดียวกัน เย่ซือเฉินก็เดินเข้ามาในห้องโถงพอดี และได้ยินคำพูดของคุณปู่เย่อย่างชัดเจน ดวงตาทั้งคู่ของเขาก็ขรึมลงถึงขีดสุดทันที

เวินลั่วฉิงที่เพิ่งอุ้มถังจื่อซีขึ้นไป ก็เพิ่งลงมา และเดินมาถึงครึ่งทางของบันไดแล้ว เพราะฉะนั้น คำพูดทั้งหมดของคุณปู่เย่ เธอจึงได้ยินชัดเจนแน่นอน

ดวงตาของเย่ซือเฉินมองไป แล้วก็สบเข้ากับดวงตาของเวินลั่วฉิงพอดี

เวินลั่วฉิงมองเขาทีหนึ่ง จากนั้นก็หันสายตาไป

ในใจของเย่ซือเฉินหนักอึ้งขึ้นเล็กน้อย แต่ว่าอยู่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เขาก็พูดอะไรมากไม่ได้

“พวกคุณ เชิญพวกคุณออกไปได้แล้ว เชิญออกไปเร็ว ๆ” ท่านย่าถังรู้สึกว่าถ้ายังปล่อยให้พวกเขาพูดต่อไป เธอก็จะทนไม่ไหวและจะไปเอามีดในครัวมาไล่ฟันแล้ว

ฉิงฉิงของบ้านเธอ เป็นเด็กดีซะขนาดนี้ แต่กลับโดนเขาพูดจนเป็นแบบนี้? คนคนนี้เวลาพูดคำพูดพวกนี้จิตใจไม่เจ็บปวดบ้างเลยเหรอ?

“เมื่อกี้ฉิ้นเอ๋อก็บอกแล้ว พวกเราตระกูลถังเห็นเรื่องที่เสแสร้งแกล้งทำแบบนี้ไม่ได้ พวกคุณเชิญกลับไปเถอะ” ท่านปู่ถังเองก็ไล่คนโดยตรงเลย เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าคุณปู่เย่จะทำเกินไปได้ขนาดนี้ ถึงแม้ว่าการอบรมมาดีของเขาจะดีขนาดไหนแต่ว่าเวลานี้ก็อดทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ

เย่ซือเฉินก้าวเท้า เดินเข้ามา

“คุณมาก็ดีแล้ว รีบพาคนของบ้านคุณกลับไปได้แล้ว” ในตอนนี้ท่านย่าถังนั้นโกรธมากจริง ๆ พูดกับเย่ซือเฉินก็ไม่มีอารมณ์จะมาพูดดี ๆ แล้ว

“ท่านย่าถัง เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับซือเฉินเลย ซือเฉินเป็นเด็กที่คุณเห็นมาตั้งแต่เล็กจนโต เขาเป็นเด็กยังไงนั้น คุณก็รู้จักดี” เห็นได้ชัดว่าในเวลานี้คุณปู่เย่ยังคิดเรื่องเชื่อมสัมพันธ์โดยการแต่งงานของทั้งสองตระกูลอยู่

ในขณะที่ดวงตาของคุณปู่เย่หมุนวนไปมานั้น ก็เห็นเวินลั่วฉิงที่ยืนอยู่ที่บันไดเข้า แล้วดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น แล้วรีบพูดว่า “ฉิ้นเอ๋อ นี่คือซือเฉินของบ้านเรา เขาเป็นคนที่เพียบพร้อมมากนะ หนูดูเขาซิ……”

เจตนาในตอนนี้ของคุณปู่เย่นั้นชัดเจนมาก

เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้นมา และมองเย่ซือเฉินทีหนึ่ง บนใบหน้าไม่มีความรู้สึกอะไร ริมฝีปากเรียวขยับขึ้นเล็กน้อย แล้วค่อย ๆ พูดขึ้นมาทีละคำทีละคำว่า “ขอโทษค่ะ ไม่สนใจ”

เมื่อกี้ตอนที่ได้ยินคำพูดของคุณปู่เย่แล้ว เธอเองก็รู้สึกโกรธเหมือนกัน เธอต่ำช้า ถึงได้ไม่หวังเกาะตระกูลเย่ของพวกเขาเหรอ?

แน่นอนว่า คำพูดนี้ของเธอนั้นพูดให้คุณปู่เย่ฟัง เพื่อให้อุดปากของคุณปู่เย่เอาไว้ แต่อย่างว่า คุณชายสามเย่ก็อยู่ที่นี่ด้วย และคุณชายสามเย่มีหู เพราะฉะนั้นจึงสามารถได้ยินคำพูดของเธอได้

เย่ซือเฉินมองไปที่เธอ ชั่วขณะหนึ่งในแววตามีอารมณ์มากมายที่คนอื่นสังเกตไม่เห็นพาดผ่านไป เขารู้เธอพูดคำพูดพวกนี้เพื่อที่จะให้คุณปู่เย่โมโห เขาเองก็ดูออกว่าเธอโมโหแล้ว

ไม่ว่าเป็นใครมาได้ยินคำพูดเมื่อกี้ของคุณปู่เข้าก็จะต้องโกรธ เพราะฉะนั้นที่เธอโกรธมันก็สมควรแล้ว

แต่ว่า พอตอนนี้มาได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ในใจของคุณชายสามเย่ก็ยังคงไม่สบายใจมากอยู่ดี

คุณชายสามเย่ก็เข้าใจดี ด้วยคำพูดพวกนั้นที่คุณปู่พูดในห้องโถงใหญ่ตระกูลถังเมื่อกี้ คาดว่าเส้นทางตามเมียกลับมาของเขาคงจะยากมากยิ่งขึ้นแล้ว

ในตอนนี้ คุณชายสามเย่จ้องมองเธอ ระยะห่างที่ใกล้ขนาดนี้ เขาอยากจะกอดเธอไว้แล้วก็จูบแรง ๆ สักที แต่ว่ากลับไม่อดกลั้นไว้ไม่ได้

อย่างแรก เขารู้ว่านี่เป็นแผนการของเธอ เขาจะมาทำลายแผนการของเธอไม่ได้