ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 608

บทที่ 608 คุณชายสามเย่สารภาพรักอย่างองอาจ สะเทือนไปทั่วทั้งงาน (3)

ข้าวของข้างในห้องหนังสือท่านปู่ถัง ปกติแล้วยิ่งไม่มีใครกล้าแตะ แม้แต่ถังหลินเองยังไม่กล้าแตะไปเรื่อยเลย

แต่ว่าวันนี้ตั้งแต่เช้าถังจื่อโม่เพื่อนตัวเล็กก็เข้าไปในห้องหนังสือของท่านปู่ถัง จนถึงตอนนี้ก็ยังอยู่ข้างในและยังไม่ออกมาอีก

ก่อนหน้านั้นท่านปู่ถังเคยเข้าไปดูมาก่อนแล้ว แต่ว่าตอนที่ออกมานั้นก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง แววตาแบบนั้นดูซับซ้อนมาก แม้แต่เวินลั่วฉิงก็ยังดูไม่ออก

“พี่ชายทำอะไรอยู่ในห้องหนังสือ?” เวินลั่วฉิงไม่ได้สงสัยมากเท่าไหร่ แต่ว่าก็ยังอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาประโยคหนึ่ง พูดตามตรงเธอไม่เคยเข้าไปในห้องหนังสือของท่านปู่ถังมาก่อน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในห้องหนังสือของท่านปู่ถังมีอะไรบ้าง

แต่ว่า ถังจื่อซีเพื่อนตัวเล็กเคยเข้าไปแล้ว

“เล่นโมเดลของคุณปู่ทวดอยู่ค่ะ ในห้องหนังสือของคุณปู่ทวดมีโมเดลอยู่เยอะแยะมากมายเลยค่ะ พี่บอกว่าเป็นของที่เขาชอบ ชอบมากแทบไม่ไหวแล้ว เพราะฉะนั้น หนูก็เลยไม่กวนพี่แล้ว” ถังจื่อซีเพื่อนตัวเล็กก็ยังคงรู้เรื่องมากจริง ๆ และแน่นอนว่าที่สำคัญคือเธอไม่ได้รู้สึกสนใจโมเดลพวกนั้นด้วย

ดวงตาของเวินลั่วฉิงสั่นไหวเล็กน้อย ถึงว่าล่ะ? โมเดลที่ท่านปู่ถังสะสมจะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับอะไรบางอย่างในกรมทหารแน่ นั่นมันเป็นของที่ถังจื่อโม่เพื่อนตัวเล็กชอบที่สุดเลยนี่

ถังจื่อโม่ไม่เพียงชื่นชอบโมเดลทุกแบบทุกอย่าง และที่สำคัญยังมีนิสัยชอบแกะโมเดลออกแล้วก็ต่อกลับคืนไปด้วย

ในที่สุดเวินลั่วฉิงก็เข้าใจแววตาที่ซับซ้อนของท่านปู่ถังก่อนหน้านั้นมันมาจากอะไร

“คุณแม่ คนสองคนเมื่อกี้จากไปหรือยังคะ? หนูไม่ชอบคนสองคนนั้นเลยค่ะ พวกเขาดุมาก น่ากลัวมาก หนูอยากลงไปเล่นแล้ว แต่ว่าหนูกลัวพวกเขา” ถังจื่อซีเงยหน้าเล็ก ๆ ไว้ แล้วมองไปที่เวินลั่วฉิง ใบหน้าน้อยดูขรึมเล็กน้อย

“พวกเขาไปแล้ว ไปเถอะ เดี๋ยวแม่ลงไปกับหนูด้วย” เวินลั่วฉิงอึ้งไปเล็กน้อย แอบถอนหายใจในใจเงียบ ๆ ทีหนึ่ง มักจะพูดว่าเด็ก ๆ นั้นละเอียดอ่อน ก่อนหน้านี้ถ้าคุณปู่เย่และคุณย่าเย่มีความใกล้ชิดกับถังจื่อซีบ้างสักเล็กน้อย ถังจื่อซีก็คงจะไม่กลัวพวกเขาแล้ว

เวินลั่วฉิงจูงมือถังจื่อซีออกจากห้องมา แล้วก็เจอเข้ากับท่านปู่ถังที่เดินออกมาจากห้องหนังสือพอดี พูดให้ถูกต้องคือท่านปู่ถังมายืนอยู่นอกห้องหนังสือครู่หนึ่ง จากนั้นก็หมุนตัว กะว่าจะจากไปเลย

ในตอนนี้ ปฏิกิริยาบนใบหน้าของท่านปู่ถังเปลี่ยนเป็นซับซ้อนมากยิ่งขึ้นแล้ว

เวินลั่วฉิงมองผ่านช่องประตูห้องหนังสือเข้าไป แล้วเห็นภาพสถานการณ์ข้างใน แล้วก็อดไม่ได้ที่จะอึ้งไปเล็กน้อย ตอนนี้ในห้องหนังสือไม่มีที่ว่างแม้จะวางเท้าลงได้แม้แต่นิดเดียวเลย ทั่วทั้งห้องล้วนเป็นชิ้นส่วนของโมเดล

“ก่อนหน้านั้นจื่อโม่ถามฉันว่าแตะต้องได้หรือเปล่า ถามฉันว่าแกะออกดูได้หรือเปล่า ฉันนึกว่าที่เขาบอกว่าแกะออกดูได้หรือเปล่าคือแค่เปิดตรงที่เปิดได้ออกดู แต่คิดไม่ถึงว่าที่เขาว่าแกะออกจะหมายความถึงแบบนี้” ท่านปู่ถังมองไปที่เวินลั่วฉิง แล้วมีความรู้สึกแบบว่าอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาแบบหนึ่ง

ทำไมเขาถึงนึกไม่ถึงว่าเด็กที่อายุไม่ถึงห้าขวบคนหนึ่งจะมีพลังทำลายล้างได้สูงถึงขนาดนี้

มุมปากของเวินลั่วฉิงกระตุกขึ้นเล็กน้อย พอเห็นท่าทางแบบนี้ของท่านปู่ถังแล้ว ก็อดไม่ได้ที่อยากจะยิ้มขึ้นมา

“คุณตาวางใจเถอะค่ะ เขาจะต่อคืนใหม่ให้เอง ให้เป็นแบบเดิมด้วยค่ะ” เวินลั่วฉิงคิดว่าสถานการณ์แบบนี้เธอจะมาหัวเราะไม่ได้แน่ ปลอบใจคุณตาสักหน่อยก่อนดีกว่า

แล้วท่านปู่ถังก็มองไปที่ห้องหนังสืออีกครั้ง จากนั้นก็มองมาที่เวินลั่วฉิงทีหนึ่ง “ตอนนี้ ชิ้นส่วนไหนเป็นชิ้นส่วนไหนก็แบ่งแยกไม่ชัดเจนแล้ว”

เห็นได้ชัดว่า ท่านปู่ถังไม่เชื่อคำพูดของเวินลั่วฉิง ไม่เชื่อว่าถังจื่อโม่จะต่อคืนกลับมาให้เรียบร้อยได้

สถานการณ์ตอนนี้ แม้แต่เขาเองก็ยังต่อคืนไม่ได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับแค่เด็กห้าขวบคนหนึ่ง

เขาไม่ได้คาดหวังอะไรอีกแล้ว เขาได้ยอมแพ้อย่างสิ้นเชิงแล้ว

แต่ว่า จิตใจตอนนี้ของท่านปู่ถังกำลังเลือดไหลอาบอยู่ นั่นเป็นสิ่งที่เขาสะสมมาทั้งชีวิตเลยนะ ทั้งชีวิตของเขาก็มีสิ่งที่ชอบอยู่แค่นี้เอง

พังหมดแล้ว โดนเจ้าเด็กนั่นทำพังหมดแล้ว เฮ้อ!! ท่านปู่ถังในตอนนี้มีความรู้สึกแบบว่ามีความทุกข์ก็ไม่รู้จะไปบ่นให้ใครฟัง

แล้วสถานการณ์แบบนี้ เขาก็แค่สามารถบอกให้เวินลั่วฉิงฟังหน่อยเท่านั้น สำหรับคนอื่นแล้วเขาพูดยังไม่กล้าพูดเลย