ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 63

ตอนที่ 63 เขาเป็นพ่อคนแล้ว

เดิมทีคิดว่าการแต่งงานนี้ก็เพื่อต่างคนต่างผลประโยชน์ของตนเอง คิดว่าเขาหาคนมาแต่งงานปลอม ๆ เพื่อให้ได้หุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปจริงๆ ส่วนเธอก็ทำเพื่อคุณปู่

เธอเขียนบนสัญญาไว้อย่างชัดเจนอยู่ข้อหนึ่ง นั่นก็คือเขาได้รับหุ้นของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้ว พวกเขาก็สามารถหย่ากันได้ เดิมทีเธอวางแผนไว้ว่าจะช่วยให้เขาได้รับหุ้นส่วนให้ได้เร็วที่สุด จากนั้นก็รีบหย่ากันให้เร็วที่สุด

แต่ตอนนี้ดูท่าแล้ว เรื่องราวไม่ได้ง่ายดายเหมือนที่เธอคิดขนาดนั้น

“เธอเคยได้ยินประโยคที่ว่าถ้าสารภาพก็สามารถอนุโลมได้ แต่ถ้าหากต่อต้านมีทางเดียวคือตายไหม?” หลังจากที่เขากัดเธอ ก็ไม่ได้เดินออกไป แต่กลับเอนตัวเข้าใกล้ใบหูของเธออีกครั้ง ในคำขู่แต่ละคำที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความอันตรายที่น่าหวาดกลัว

เวินลั่วฉิงกระพริบตาเบา ๆ เขาพูดกันแบบนี้เหรอ? เขาดูถูกเธอไม่มีความรู้เหรอ?

“ฉันเคยได้ยินแต่ถ้าหากสารภาพแล้วจะจัดการอย่างผ่อนปรน แต่ถ้าหากไม่สารภาพก็จะถูกจัดการอย่างเข้มงวด” เวินลั่วฉิงเบะปาก ตอบกลับประโยคนั้นอย่างง่ายดาย

เธอรู้สึกว่าประโยคนี้ใช้กับเขาเหมาะสมอย่างที่สุด ถ้าหากเธอสารภาพผิดจริง ๆ เดาว่าเธอคงไม่ต้องคิดที่จะจากไป

ร่างกายของเย่ซือเฉินชะงักเล็กน้อย ใบหน้าที่อยู่ใกล้ใบหูของเธอจู่ ๆ ก็ดึงตัวกลับ ดวงตาคู่นั้นค่อย ๆ หรี่ตาลง จ้องมองเธออยู่อย่างนั้น

สายตานั้นราวกับจะประหารชีวิตเธอในทันที ถ้าหากสายตาสามารถฆ่าคนได้จริง ๆ เธอเดาว่าตอนนี้เธอคงจะตายไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง

เวินลั่วฉิงถึงกับแอบได้ยินเสียงกัดฟันกรอด ไม่รู้ว่าเป็นความเข้าใจผิดของเธอหรือเปล่า?

ดูท่าแล้วเขาเหมือนจะโมโหแล้ว

ตอนที่คนคนนึงโมโห ก็จะสูญเสียความใจเย็นและการติดสินใจที่มีก่อนหน้านี้ไป ก็จะไม่อันตรายขนาดนั้นแล้ว

แน่นอนว่า ตอนที่คนคนนึงโมโห ก็สามารถทำเรื่องวู่วามได้อย่างง่ายดายมาก ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นหรือเปล่า?

ขณะที่เวินลั่วฉิงกำลังครุ่นคิดอยู่ จู่ ๆ เย่ซือเฉินก็หมุนตัวเดินออกไปข้างนอกโดยไม่พูดสักประโยค

หลังเดินออกจากประตู เย่ซือเฉินดึงเนคไทออกอย่างแรงราวกับมันรัดแน่นจนทำให้เขาหายใจไม่ออก เพียงแต่เนคไทหลวมแล้ว แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกสบายใจขึ้นสักเท่าไหร่

เย่ซือเฉินสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง เมื่อสักครู่ทำไมเขาถึงอยากจะบีบคอผู้หญิงคนนั้นให้ตายไปนะ?

เขาแต่งงานกับเธอทำไมกันนะ? เพื่อมายั่วโมโหให้เขาโดยเฉพาะ?

เขาที่เดิมทีใจเย็น น้อยครั้งมากที่จะโมโห ครั้งนี้ถูกเธอทำให้โมโหอย่างมากจริง ๆ

หลังจากที่เดินห่างออกมาระยะนึง เย่ซือเฉินทำให้ตัวเองใจเย็นลง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรออก

โทรศัพท์ดังขึ้นสองสามครั้งอีกฝ่ายถึงรับสาย

“ซือเฉิน มีเรื่องอะไร?” เสียงของชายหนุ่มสุขุมดูเป็นผู้ใหญ่ แถมยังมีความรู้สึกและน่าฟัง เพียงแต่ว่าถึงแม้น้ำเสียงจะมีความอ่อนโยนอยู่แต่ก็ยังมีไสตล์ของความเฉียบขาดรวดเร็ว

“พี่ใหญ่ ผมอยากรู้สถานะของผู้หญิงคนนั้นที่ไปที่สถานีตำรวจในวันนี้” เย่ซือเฉินพูดเป้าหมายของตนเองโดยตรง ไม่มีคำพูดไร้สาระแม้แต่คำเดียว ในตอนนี้เขาอยากจะรู้ว่าตกลงผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?

เป็นผู้หญิงที่เขาแต่งงานด้วย ที่ยั่วโมโหเขาโดยเฉพาะคนนั้นไหม?

“......” ฝ่ายตรงข้ามเงียบไปชั่วขณะ เห็นได้อย่างชัดเจนว่ารู้เรื่องนี้แล้ว ในเมื่อก่อนหน้านี้ทำเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขนาดนั้นที่สถานีตำรวจ เขาไม่มีทางไม่รู้

“เรื่องของเธอ ฉันไม่สะดวกที่จะเปิดเผย” หลังจากเงียบไป เสียงของชายหนุ่มอีกด้านหนึ่งต่ำลงเล็กน้อยและเคร่งขึมขึ้นมากกว่าเดิมเล็กน้อย

“ผมทราบแล้วครับ” เย่ซือเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก เขาเข้าใจสถานะของพี่ใหญ่ดี พี่ใหญ่บอกว่าไม่สะดวกก็แสดงว่าต้องมีเรื่องที่ลำบากใจแน่นอน เขาไม่สามารถทำให้พี่ใหญ่ลำบากใจได้

“ผมจะสืบด้วยตัวเอง” เย่ซือเฉินเสริมประโยคนึงขึ้นช้า ๆ พี่ใหญ่ไม่บอกเขาแต่เขาสามารถสืบหาด้วยตนเองได้

“จำเป็นต้องตรวจสืบจริงเหรอ?” เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ของเย่ซือเฉิน ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ประหลาดใจ เพียงแต่น้ำเสียงมีความกังวลเพิ่มขึ้นเล็กน้อย