ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 62

ตอนที่ 62 เขาจะกินเธอ

เวินลั่วฉิงขมวดคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาลูบคลำหูของเธอทำไม? หูของเธอมีปัญหาอะไรเหรอ?

เย่ซือเฉินคลึงใบหูของเธอ คลำหาเบา ๆ กลับไม่รู้สึกถึงความแปลกประหลาดใด ๆ ทั้งสิ้น สายตาของเขามองไป จากนั้นก็พบว่าหลังใบหูของเธอกลับไม่มีไฝเม็ดนั้นที่เขาเห็นก่อนหน้านั้น

เย่ซือเฉินค่อย ๆ หรี่ตา มีความเย็นชาและความสุขุม เขาไม่เชื่อว่าคนคนนึงจะวางแผนได้จนถึงขั้นนี้

ยิ่งไปกว่านั้นในตอนนั้นเธอก็ไม่ได้ตั้งใจเผยใบหูให้เขาดู ในตอนนั้นสิ่งที่เธออยากจะให้เขาดูเหมือนจะเป็นหน้าอกใหญ่ของเธอมากกว่า

ที่เย่ซือเฉินคิดไม่มีผิด แม้ว่าเวินลั่วฉิงจะฉลาดขนาดไหน ก็ไม่มีทางปลอมแปลงอะไรไว้ที่หลังหู เพียงแต่ว่าไฝสีแดงที่เขาเห็นก่อนหน้านั้นแน่นอนว่าไม่ใช่ไฝจริง ๆ แต่เป็นสิ่งที่เวินลั่วฉิงใช้เปลี่ยนสีผม เธอไม่ทันระวังจึงทำให้เลอะโดนที่หลังหูนิดนึง ของสิ่งนั้นติดลงบนผิวหนังก็จะเปลี่ยนเป็นสีแดง ดูเหมือนกับไฝเม็ดเล็ก ๆ

ภายหลังเวินลั่วฉิงอาบน้ำที่โรงแรมและสระผม จากนั้นก็ได้ล้างเอาไฝเม็ดนั้นออก

“สามีคะ คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ?” เวินลั่วฉิงมองไปทางเขาและกระพริบตา ในตอนนี้เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

“เพิ่งสระผมเหรอ?” เย่ซือเฉินไม่ได้ตอบคำถามของเธอ เดิมทีมือที่กำลังคลึงหูของเธอก็เคลื่อนไปที่เส้นผมของเธอ และจับผมของเธอขึ้นมา เส้นผมมันลื่นนุ่มและสะอาด แถมยังมีกลิ่นหอมสดชื่นอ่อน ๆ เธอเพิ่งผ่านการสระมาแน่นอน

ถึงแม้จะไม่เจอไฝเม็ดนั้น แต่ความสงสัยที่เขามีต่อเธอก็ไม่ได้หายไป

“ค่ะ สระเมื่อเช้าตอนออกไปข้างนอกค่ะ” แม้ว่าเวินลั่วฉิงสีหน้าจะไม่ได้แสดงออกความผิดปกติใด ๆ แต่กลับใจสั่นเล็กน้อย จู่ ๆ เขาก็ถามคำถามนี้ มันบ่งบอกว่าเขาสงสัยในตัวเธอแล้วจริง ๆ?

แถมในตอนนี้เขาเจาะจงถามเรื่องผมของเธอ? เขาเจออะไรแล้วจริง ๆ ใช่ไหม?

ในเมื่อก่อนหน้านี้เธอถึงกับเปลี่ยนแปลงผมครั้งใหญ่

“ไปไหนมา?” เย่ซือเฉินจับเส้นผมขึ้นมาข้างหน้า แล้วดมกลิ่น คำถามของเขาในขณะนี้ฟังดูเหมือนชะล่าใจเล็กน้อย

“ไปเดินเที่ยว ซื้อของ” เวินลั่วฉิงใจเต้นเบา ๆ คำพูดของเขาฟังดูเรียบเฉย แต่ว่าแต่ละประโยคกลับทำให้เธอหวาดกลัว เห็นได้ชัดว่านี่คือวิถีของความสงสัย

เวินลั่วฉิงถึงขั้นรู้สึกได้ว่าจากเรื่องละเอียดยิบย่อย พวกนี้เขาใกล้จะค้นพบอะไรแล้ว

“ไปที่ไหน? ไปซื้ออะไร?” เย่ซือเฉินปล่อยผมของเธอ มือหนึ่งกลับวางลงบนคอของเธอ ค่อย ๆ ขยับช้า ๆ

ในตอนนั้นเวินลั่วฉิงรู้สึกได้ว่าเขาดูเหมือนจะบีบคอเธอให้ตาย

“ลานกว้างเหิอไท่ ซื้อเสื้อผ้ามาตัวหนึ่ง” เวินลั่วฉิงยกถุงในมือขึ้น ให้เขาได้เห็นอย่างชัดเจน โชคดีที่เธอเตรียมตัวไว้ก่อนแล้ว

เย่ซือเฉินยิ้มมุมปากและไม่ได้ถามอะไรอีก แต่กลับหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วกดโทรออก “ตรวจสอบกล้องวงจรวันนี้ของลานกว้างเหิอไท่ ดูว่าคุณผู้หญิงได้ไปซื้อของหรือเปล่า?”

“ครับ ท่านประธาน” เลขาหลิวรับสายอย่างงุนงง แต่รู้สึกตัวได้อย่างรวดเร็ว เขาเพิ่งนึกออกว่าเมื่อวานท่านประธานแต่งงานแล้ว เพียงแต่ทำไมท่านประธานจะต้องตรวจสอบว่าคุณผู้หญิงได้ไปซื้อของหรือไม่?

แน่นอนว่าถึงแม้เลขาหลิวจะสงสัย แต่ก็ไม่กล้าถามออกมา

“สามีคะ คุณไม่เชื่อที่ฉันพูดเหรอคะ?” เวินลั่วฉิงมองเขาอย่างประหม่า สีหน้าไร้ความผิด แต่ก็มีความมีน้อยใจอยู่นิดหน่อย