ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 637

บทที่637 เทพธิดาเวินสวนกลับ ต้องสะเทือนฟ้าดินแน่(4)

พี่หลิวโทรศัพท์เสร็จก็มองเวินลั่วฉิงอย่างจนปัญญา แต่กลับเห็นเวินลั่วฉิงกำลังเล่นมือถืออยู่

เวินลั่วฉิงเขียนข้อความบนมือถือ จากนั้นก็ส่งออกไป

ไม่นาน เวินลั่วฉิงก็ได้รับข้อความเข้าหนึ่งฉบับ เมื่อเวินลั่วฉิงเห็นเนื้อหาของข้อความแล้วชะงัก จากนั้นก็อดหัวเราะไม่ได้

อย่างนี้ก็ยอดเยี่ยมแล้ว！！

คนอื่นเห็นท่าทีของเวินลั่วฉิงก็ประหลาดใจ คนที่กล่าวหาว่าเวินลั่วฉิงเป็นคนขโมยของ เวลานี้ไม่มีซุ่มเสียงใดๆ

แต่กู่หยิงหยิงกลับคิดเองเอ่ยเองว่า เพราะเวินลั่วฉิงไม่รู้ว่ากระเป๋าตัวเองมีกำไรหยก ถึงได้สงบและยืนยันจะแจ้งความ

ตำรวจมาเมื่อไหร่ เวินลั่วฉิงไม่มีแม้กระทั่งที่ร้องไห้

กู่หยิงหยิงกำลังครุ่นคิด อดเผยรอยยิ้มเบาๆไม่ได้

ผู้จัดการร้านรู้ว่าเกิดเรื่อง จึงรีบมาถามถึงที่มาที่ไป

พี่หลิวแจ้งรายละเอียดให้ผู้จัดการทราบ ผู้จัดการพลันขมวดคิ้วเป็นปม

“คุณเวินครับ หรือจะไปห้องทำงานของผม พวกเราไปคุยตกลงกันเองดีไหมครับ”ผู้จัดการอยากให้เรื่องใหญ่กลายเป็นเรื่องเล็ก

เรื่องเล็กกลายเป็นไม่มี เพราะพวกเขาทำธุรกิจ หากเรื่องเอิกเกริกก็ไม่เป็นผลดีกับพวกเขา

“ไม่ต้องค่ะ ฉันรออยู่ตรงนี้”เวินลั่วฉิงปฏิเสธอย่างหนักแน่น　

ผู้จัดการเห็นเธอปฏิเสธก็พูดอะไรมากไม่ได้ แต่ผู้จัดการไม่ได้จากไป เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น เขาต้องอยู่ดูแล

ตำรวจเดินทางมาถึงอย่างรวดเร็ว ประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึง

กลุ่มคนมุงดูเห็นตำรวจมา จึงเปิดทางให้ ซึ่งเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง แต่พวกเขาก็ไม่ได้จากไป กลับมีคนมามุงดูมากขึ้นเรื่อยๆ

ดูความคึกคักคือนิสัยแต่กำเนิดของมนุษย์เรา

“พวกคุณเป็นคนแจ้งความใช่ไหมครับ？”ตำรวจอายุประมาณสี่สิบเดินเข้ามาในร้าน กวาดสายตามองผู้คนอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงมีความสุขุมเข้มงวดหลายส่วน

มีตำรวจชั้นผู้น้อยอายุประมาณยี่สิบติดตามเขาอยู่ด้านหลัง

กู่หยิงหยิงเห็นตำรวจมา อดตื่นเต้นไม่ได้ ดีจังเลย จะได้เห็นภาพสะใจแล้ว

เมื่อกี้เธอแอบสำรวจเวินลั่วฉิงตลอดเวลา ซึ่งเวินลั่วฉิงยังไม่รู้ว่าภายในกระเป๋าของตนมีกำไรหยกอยู่ ดังนั้นตอนนี้กำไรหยกชิ้นนั้นยังคงอยู่ในกระเป๋าเวินลั่วฉิงอย่างแน่นอน！

เวินลั่วฉิงไม่ให้พนักงานค้นหา ยืนยันว่าจะแจ้งความ เมื่อตำรวจมา ดูสิว่าเวินลั่วฉิงจะปฏิเสธอย่างไร

“ค่ะ ดิฉันเป็นคนแจ้งความเองค่ะ”พี่หลิวรีบตอบ สีหน้ามีความเครียดหลายส่วน

“ของอะไรหายครับ？”ตำรวจต้องซักถามรายละเอียดให้กระจ่าง จึงถามขึ้นมา

“กำไรหยกมูลค่ายี่สิบกว่าล้านค่ะ”ขณะที่พี่หลิวพูด ดวงตาอดมองเวินลั่วฉิงไม่ได้ ถึงแม้ไม่ได้พูดชัดเจน แต่ความหมายนั้นชัดเจนมาก

“เหตุการณ์ตอนนั้นเป็นยังไงครับ？”ตำรวจก็มองเวินลั่วฉิงแวบหนึ่ง เห็นเวินลั่วฉิงกำลังเล่นมือถืออย่างตั้งใจ เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขามีอาชีพเป็นตำรวจหลายปี เคยเห็นขโมยเล็กขโมยน้อยนับไม่ถ้วน แต่เพิ่งเคยเห็นคนใจเย็นราวกับไม่มีเรื่องเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก