ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 656

บทที่ 656 ความหึงบังเกิด ผลกระทบจากความโกรธก็ตามมา (7)

เขายอมรับ ห้าปีก่อน ตอนแรกเขาเป็นคนบัดซบจริงๆ เขาจงใจทรมานเธอจริงๆ

แต่หลายปีให้หลัง เขาทะนุถนอมเธอ อ่อนโยนต่อเธอ และให้เกียรติเธอ……

แต่มีประโยชน์ไหม？

มีประโยชน์ไหม？

ความจริงพิสูจน์ว่า ไม่มีประโยชน์เลย

เธอก็เป็นหมาป่าเลี้ยงไม่เชื่อง คือผู้ที่ทรยศเขา ไม่ว่าเขาจะทุ่มเทปรับตัวเพื่อเธอแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง

ได้ยินคำพูดของเขา ดูรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา หลิวหยิงชะงัก หัวใจหล่นวูบในชั่วพริบตา

การควบคุมตัวเองหลายปีของเขา ทำให้เธอเกือบลืมความโหดเหี้ยมในตอนแรกของเขา ตอนนั้นเธอไม่ใช่ไม่เคยขอร้องเขา แต่เขาไม่เคยแยแสเท่านั้นเอง

เขาจะยิ่งทรมานเธอขึ้นเรื่อยๆ

เธอรู้อยู่แล้วแท้ๆ รู้ว่าไร้ประโยชน์ ทำไมยังต้องขอร้องเขาอีก？

หลิวหยิงเม้มปากแน่น ไม่ได้พูดอะไร เธอข่มตาไม่มองเขาอีก

เธอไม่ได้ดิ้น เธอรู้อยู่เต็มอก สถานการณ์เช่นนี้ไม่ว่าเธอจะดิ้นยังไงก็ไร้ค่า ดังนั้นเธอจึงยอมรับชะตา เพียงแต่ร่างกายเธอแข็งทื่อ

เห็นเธอเป็นอย่างนี้ มู่หรงซือถูก็รู้สึกตาถูกทิ่มจนเจ็บปวด ทิ่มจนหัวใจเขาปวดร้าวไปหมด

เธอทำอย่างนี้คืออารมณ์ไหน？ปฏิกิริยาตอบสนองลักษณะไหน？เหมือนกำลังอยู่ในลานประหาร？

ดี เธอดีมาก

ดวงตาเขาหรี่ขึ้น จากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมากะทันหัน ก่อนจะวางเธอลงบนโซฟา วินาทีต่อมา เขาก็จูบเธอแรงๆ

เขาจูบเธออย่างบ้าระห่ำ เอาเธอครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างบ้าคลั่ง

เดิมทีหลิวหยิงคิดยอมจำนงอย่างเงียบๆ แต่สุดท้ายก็ทานทนไม่ไหว

“คุณ คุณปล่อยฉันเถอะ ปล่อยฉันเถอะ”เธออดวิงวอนไม่ได้ น้ำเสียงมีความสั่นระริก เธอรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะตายอยู่แล้ว

เธอรู้ความบ้าระห่ำของเขาดี เมื่อก่อน โดยเฉพาะห้าปีก่อน เขาเคยเอาเธอครั้งแล้วครั้งเล่า แบบไม่จบไม่สิ้น……

แต่เธอรู้สึกว่าเวลานั้น เขาไม่ได้รุนแรงขนาดนี้ ไม่ได้โหดขนาดนี้ เธอรู้สึกว่าเขาอยากฆ่าเธอด้วยวิธีนี้……

เธอรู้สึกว่าตัวเองจะทนไม่ไหวแล้ว เธอรู้สึกว่าหากเธอยังไม่ขอร้อง เธอก็จะต้องตายแล้วจริงๆ

ได้ยินเธอข้อร้อง ดวงตามู่หรงซือถูกะพริบ การกระทำช้าลง เบาลง

แต่เขาไม่ได้หยุด

หลิวหยิงถอนหายใจเสียงดัง ยื่นมือออกไปผลักเขา“คืนนี้ปล่อยฉันไปได้ไหม？”

ถึงเขาจะชะลอลง แต่เธอก็ยังคงรับไม่ไหว

“มีลูกให้ผมคนหนึ่ง”มู่หรงซือถูหยุด จากนั้นก็ก้มตัวเข้าใกล้หูของเธอ พูดเสียงต่ำช้าๆ

เมื่อก่อนเขาไม่เคยคิดอยากได้ลูก แต่ตอนนี้เขาเกิดคิดอยากให้เธอคลอดลูกให้เขากะทันหัน

ห้าปีแล้ว มีลูกก็ถือเป็นเรื่องปกติหรือเปล่า？มีลูกก็สามารถเป็นโซ่ทองคล้องใจพวกเขา ให้พวกเขาอยู่ด้วยกันดีๆต่อไป

ความแค้นในอดีต ความเคืองใจทั้งหมดก็ปล่อยให้ผ่านไปเถอะ

เวลานี้เขาต้องการเพียงเธอ

“ไม่เอา”หลิวหยิงได้ยินคำพูดของเขา ร่างกายแข็งค้าง จากนั้นก็รีบตอบกลับไป