ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 67

ตอนที่ 67 เขารู้ได้ยังไง

ถ้าหากผู้ชายในตอนนั้นคือเย่ซือเฉินจริง ๆ ถ้าหากถูกเขาจับได้จริง ๆ!

ผลลัพธ์นั้น เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิด เวินลั่วฉิงพบว่ามือที่ถือโทรศัพท์อยู่สั่นนิดหน่อย แม้ว่าเธอจะสุขุมขนาดไหน แต่ตอนนี้ในใจก็สับสนอลหม่าน

“ถงถง เย่ซือเฉินโทรมา” เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าเสียงของตนเองสั่นเล็กน้อย

“อะไรนะ? เขาโทรมาตอนนี้? หรือว่าจี้หซีพูดอะไรมั่ว ๆ แล้วเขากลับเกิดสงสัยเข้า?” เห่อถิงถิงตกใจจนพูดออกมา ตกใจยิ่งกว่าเวินลั่วฉิง

ถังจื่อโม่ที่นั่งอยู่ด้านหลังได้ยินได้ยินเสียงตกใจของเห่อถงถง ดวงตากระพริบอย่างรวดเร็ว

“ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ ฉันโทรกลับหาเขาก่อน เดี๋ยวค่อยโทรหาเธอใหม่” ถึงแม้เวินลั่วฉิงจะฉลาดขนาดไหน แต่ตอนนี้ก็เดาไม่ออกว่าเย่ซือเฉินจู่ ๆ ทำไมถึงโทรหาเธอตอนนี้

เพราะว่าลูกรักกลับมาพอดี แล้วเย่ซือเฉินก็ปรากฏตัวที่สนามบินพอดี บวกกับจี้หซี เรื่องบังเอิญมากเกินไปจนทำให้เธอไม่เป็นกังวลไม่ได้

“โอเค เธอโทรกลับหาเขาเร็ว ๆ อย่าเสียเวลานาน ไม่งั้นเขาจะยิ่งสงสัย” เห่อถงถงตอบตกลงติดต่อกัน เธอใจร้อนมาแต่ไหนแต่ไร จึงวางโทรศัพท์ไปก่อน

เวินลั่วฉิงสูดลมหายใจเข้า พยายามทำให้จิตใจสงบลง จากนั้นจึงกดโทรออกเบอร์ของเย่ซือเฉิน

เย่ซือเฉินเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามา เขากระพริบตาเล็กน้อย เมื่อครู่เขาโทรหาเธอ สายของเธอไม่ว่าง เขาคิดไม่ถึง ว่าเธอจะโทรกลับหาเขาเร็วขนาดนี้

“สามี มีอะไรเหรอคะ?” เมื่อรับสาย เสียงอ่อนโยนของเธอ เสียงไม่เร่งรีบดังขึ้น

“วันนี้ฉันไปทำงานนอกสถานที่ ไม่กลับบ้านนะ” เสียงของเย่ซือเฉินเคร่งขรึมนิดหน่อย แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่มีนิสัยรายงานความเคลื่อนไหวของตนเอง แต่เมื่อครู่ไม่รู้ว่าทำไม จู่ ๆ ก็ก่อนขึ้นเครื่องก็อยากจะบอกเธอสักคำ

“ค่ะ” เมื่อได้ยินแบบนี้ เวินลั่วฉิงดีใจมาก เดิมทีนึกว่าเขารู้อะไรแล้ว คิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ จะมีข่าวดีแบบนี้

ลูกรักสองคนมาเมือง A ตอนนี้เธอแทบอยากจะบินไปอยู่ข้างลูก ๆ ในทันที แต่กังวลว่าจะถูกเย่ซือเฉินจับได้ ดังนั้นจึงไม่กล้าออกนอกบ้าน

ตอนนี้เย่ซือเฉินไปทำงานนอกสถานที่ เธอก็สามารถไปหาลูกรักทั้งสองได้แล้ว

สำหรับเธอแล้ว ไม่มีข่าวอะไรที่จะทำให้ดีใจได้ขนาดนี้แล้ว

แต่ว่าดีใจก็ส่วนดีใจ เธอไม่ลืมที่จะระงับความตื่นเต้นในเสียงของเธอ

“ดูเหมือนเธอจะดีใจมาก?” อีกด้านนึงของโทรศัพท์ สีหน้าของเย่ซือเฉินเคร่งขรึมขึ้น ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เมื่อได้ยินว่าเขาไม่กลับไปเหมือนกับดีใจมาก ๆ

เวินลั่วฉิงตะลึง ไม่จริงมั้ง ขนาดนี้เขายังฟังออก เธอระงับตนเองแล้วแท้ ๆ เธอไม่รู้สึกถึงความแปลกประหลาดใด ๆ เย่ซือเฉินฟังผ่านโทรศัพท์ก็สามารถฟังออกได้

เวลานี้เวินลั่วฉิงคิดได้เพียงอย่างเดียวนั่นก็คือเย่ซือเฉินไม่ใช่คน

“สามีโทรมาหาฉัน ฉันก็ต้องดีใจอยู่แล้วค่ะ” ในเมื่อเขาฟังออกแล้ว จึงเป็นธรรมชาติที่เวินลั่วฉิงจะปิดบังต่อไปไม่ได้

เพียงแต่ว่า เมื่อเธอพูดจบก็แอบได้ยินเสียงถอนหายใจของเย่ซือเฉิน คงหมายความว่าไม่เชื่อในคำพูดของเธอสินะ!

“สามีคะ เดินทางปลอดภัย แล้วก็กลับมาเร็ว ๆ นะคะ” เวินลั่วฉิงอารมณ์ดีแล้ว ดังนั้นเรื่องอะไรก็ไม่สนใจ

“อืม” เย่ซือเฉินตอบรับ จากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ไป