ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 727

บทที่ 727 การตรวจดีเอ็นเอที่ทำให้เธอขวัญหนีดีฝ่อ (17)

ถังจื่อโม่ได้ยินถังจื่อซีพูดก็รีบกะพริบตารัวๆ ใจเขาอยากหลบ แต่ร่างกายเขาไม่ได้ขยับ

เขาแอบคิดในใจว่าเย่ซือเฉินเห็นพวกเขาแล้วจะตอบสนองอย่างไร？

ถังจื่อโม่คิดแล้วก็เดินเข้าใกล้หน้าต่างอีกสองก้าว

“พี่ชาย แดดดี้ต้องเห็นพวกเราแล้วแน่ๆ”ถังจื่อซีตื่นเต้นมาก อยากปีนขึ้นสูงอีกนิด เพื่อจะให้เย่ซือเฉินมองเห็นพวกเขาชัดขึ้น

แต่สายตาของเย่ซือเฉินแค่กวาดผ่านหน้าต่าง ไม่ได้หยุดอยู่ตรงนี้ จากนั้นก็หันหลังอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้คือเวลาตอนกลางวัน เป็นช่วงที่แดดจัดมาก ดังนั้น มองจากตำแหน่งของเย่ซือเฉินไปที่นั่น เพราะมีกระจกกั้นอยู่จึงไม่เห็นภาพในห้อง

ถังจื่อซีชะงัก เผยความผิดหวังบนใบหน้า แต่เธอไม่เต็มใจ ดังนั้นปีนสูงขึ้นอีก เธอจะให้คุณพ่อเห็นเธอให้ได้

ไม่เช่นนั้น เมื่อไหร่พ่อจะเห็นการมีอยู่ของเธอ？

แต่เวลานี้เย่ซือเฉินล้วงมือถือออกมา แล้วโทรออกไปหนึ่งหมายเลข จากนั้นก็ขึ้นรถ

ก่อนหน้านี้เขาก็รู้สึกเวินลั่วฉิงผิดปกติ ดังนั้น เขาจะสืบดูเสียหน่อยว่าเธอไปไหนมา？ไปเจอใครมาแน่？

บัดนี้เย่ซือเฉินคิดแต่เรื่องผู้หญิงของเขา ดังนั้นไม่ได้สังเกตอย่างอื่น เมื่อกี้ตอนเขามองไปที่หน้าต่าง เขาแค่มองสุ่มๆแวบเดียวเท่านั้นเพราะเขาก็รู้ว่าเวลานั้นเวินลั่วฉิงยังเข้าไปไม่ถึงห้อง ดังนั้นไม่ได้ตั้งใจมองอะไร

หลังเย่ซือเฉินขึ้นรถ เลขาหลิวก็ขับรถออกไป

“พี่ชาย แดดดี้ไม่เห็นพวกเรา แดดดี้ขึ้นรถแล้ว”ปากน้อยของถังจื่อซีเบะขึ้น ไม่พอใจอย่างชัดเจน “พี่ชายว่าแดดดี้ตาบอดหรือเปล่า ฉันออกจะน่ารักอย่างนี้เขายังไม่เห็นอีก”

“อืม เขาตาบอด”ถังจื่อโม่พยักหน้าอย่างจริงจัง เขาเห็นด้วยกับคำพูดน้องสาวมาก

ตาเย่ซือเฉินบอดไปแล้ว

“สืบได้แล้วรีบบอกผมโดยด่วน ฮัดชิ้ว—” ใครบางคนที่‘ตาบอด’แล้วกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ จู่ๆก็จามหลายครั้งติดต่อกัน

“ทำไม？เป็นหวัด？”อีกฝั่งหนึ่งของสายชะงัก ถามหนึ่งประโยคด้วยจิตใต้สำนึก

“ไม่มีนิ”เย่ซือเฉินชะงัก พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย ถึงเมื่อคืนจะไม่นอน แต่ตอนนี้เขาก็ยังดีๆอยู่ ไม่มีอาการแสดงว่าเป็นหวัดเลยสักนิด ทำไมจู่ๆก็จามมากขนาดนี้？

แปลกจริงๆ

“งั้นต้องมีคนด่าคุณอยู่แน่ๆ”อีกฝั่งหนึ่งของสายหัวเราะกะทันหัน แน่นอนคำนี้แค่พูดล้อเลียนเฉยๆ

“ผู้หญิงของผมกำลังคิดถึงผมอยู่แน่ๆ”เย่ซือเฉินไม่เชื่อว่ามีคนด่าเขาอยู่ เขาเชื่อว่าผู้หญิงของเขาคิดถึงเขามากกว่า อืม เขาก็คิดถึงเธอถึงแม้จะเพิ่งแยกตัวออกมาก็ตาม แต่เขาคิดถึงอีกแล้ว

“แหวะ หลงตัวเอง”คนฝ่ายโน้นหัวเราะเสียงดัง

“พอแล้ว รีบไปสืบเร็วๆ”เย่ซือเฉินไม่มีเวลาพูดไร้สาระกับเขา เขาอยากรู้ว่าช่วงเวลาสั้นๆในสองชั่วโมงนี้เกิดอะไรขึ้น

ตอนที่เวินลั่วฉิงเข้าไปถึงห้องนอน เธอก็เห็นเด็กน้อยถังจื่อซีเบ้ปากอย่างอารมณ์เสีย

“เป็นอะไรจ๊ะลูกรัก？”เวินลั่วฉิงเห็นท่าทางของเธอ พลางยกหางคิ้วขึ้น ใครทำให้ลูกรักของเธอไม่พอใจกันนะ？

“หม่ามี้ แดดดี้ตาบอดแล้ว”ถังจื่อซีฟ้องคุณแม่ บอกความในใจออกมา

“หา？”เวินลั่วฉิงอึ้ง ทำไมถึงพูดอย่างนี้？เย่ซือเฉินตาบอดเหรอ？