ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 728

บทที่ 728 การยั่วยวนจากปีศาจ

เด็กน้อยถังจื่อโม่เป็นคนไวต่อความรู้สึก เขากลัวเย่ซือเฉินไม่ชอบเขา ไม่ชอบน้องสาวเขา

เฟิ่งเหมียวเหมียวฟังเข้าใจเสียที จึงอดกระตุกมุมปากไม่ได้ เมื่อกี้ทำให้เธอตกใจหมดเลย เธอคิดว่าเย่ซือเฉินตาบอดจริงๆเสียอีก

“ได้ งั้นแม่ไม่รักษาแล้ว รอลูกไปรักษาแล้วกัน แม่รู้ว่าลูกรักษาหายอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นตาหรือใจของเขา”เวินลั่วฉิงเข้าใจความหมายของเด็กน้อยถังจื่อโม่ ดังนั้นเรื่องพ่อลูกก็ให้พ่อลูกเคลียร์กันเอง

ส่วนเธอไปหาเย่ซือเฉินมีเรื่องที่สำคัญกว่า ใช่ มีเรื่องสำคัญกว่า

ถังจื่อโม่เบะปากไม่ได้พูดอะไร

เวินลั่วฉิงลุกขึ้นแล้วเดินออกไปด้านนอก

“พี่ชาย หม่ามี้ไม่ใช่พูดว่าให้พี่ชายรักษาอาการของพ่อหรอกเหรอ？ทำไมแม่ยังไปอีกล่ะ？”หลังเวินลั่วฉิงออกไป เด็กน้อยถังจื่อซีได้สติกลับมา ปากเล็กก็ยกขึ้นมา

ดังนั้น นั่นเป็นเพียงข้ออ้างของคุณแม่ ยัยซื่อบื่ออย่างเธอหลงกล แต่เด็กน้อยถังจื่อโม่ไม่ได้พูดออกมา

“พี่ชาย ฉันรู้สึกว่าตอนนี้แม่รักพ่อมากกว่าพวกเราเสียอีก”ดวงตาคู่ฉลาดของถังจื่อซีหมุนไปมา จากนั้นก็พูดประโยคนี้ออกมากะทันหัน

ริมฝีปากถังจื่อโม่ขยับ อยากอธิบายหรือเธออยากช่วยแม่โต้แย้ง แต่เขาพบว่าไม่มีอะไรให้โต้แย้งได้เลย

เพราะในใจเขาก็คิดอย่างนี้เหมือนกัน

แม่ของพวกเขาเมื่อคืนไม่ได้พักผ่อนเลย กลับถึงบ้านบอกว่าจะพักผ่อนแล้ว ‘ไล่’พวกเขาลงมา ผลสุดท้าย ตอนนี้แม่ไปหาเย่ซือเฉิน？

เขายังพูดอะไรได้อีก？

“แดดดี้รักหม่ามี้มากกว่าพวกเรา ตอนนี้หม่ามี้ก็รักแดดดี้มากขึ้น？”เด็กน้อยถังจื่อซีเสริมขึ้นมาช้าๆอีกหนึ่งประโยค

เฟิ่งเหมียวเหมียวได้ยินถังจื่อซีพูดก็ชะงัก เตรียมอ้าปากพูด

“อืม พวกเขารักกันก็สมควรแล้ว”แต่เธอไม่ทันพูด เด็กน้อยถังจื่อโม่ก็ลั่นประโยคนี้ออกมา

ถึงเขาจะมีเรื่องไม่พอใจเย่ซือเฉินเยอะแยะ แต่สำหรับพ่อแม่รักใคร่กลมเกลียวถือเป็นเรื่องปกติ

ตอนแรกเวินลั่วฉิงอยากเรียกลุงหลี่ให้ไปส่ง แต่เธอนึกได้ว่าเธอไปหาเย่ซือเฉินตอนนี้ ไม่รู้จะได้กลับเมื่อไหร่ ดังนั้นเธอเอากุญแจกับลุงหลี่แล้วขับรถไปเอง

ไม่มีคำติกับเทคนิคขับรถของเวินลั่วฉิงเลย เธอใช้ความเร็วสูงสุดไปถึงบ้านเย่ซือเฉิน แน่นอน ครั้งนี้เธอไม่ได้ฝ่าไฟแดงและไม่ได้ขับเกินความเร็วที่กำหนด

เวินลั่วฉิงรู้รหัสประตูบ้านจึงเปิดเข้าไป แล้วตรงขึ้นไปชั้นบนเลย จากนั้นก็ไปที่ห้องนอนของเย่ซือเฉิน

แต่ห้องนอนของเย่ซือเฉินไม่มีคนอยู่

เวินลั่วฉิงชะงัก ตามหลักแล้ว เวลานี้เย่ซือเฉินน่าจะถึงบ้านแล้วนี่

หรือเขาไม่กลับบ้าน ไปที่บริษัท？

เวินลั่วฉิงชะงัก รู้สึกตัวเองใจร้อนเกินไป

ตอนแรกอยากให้เซอร์ไพรส์กับเย่ซือเฉิน คิดไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะไม่อยู่บ้าน

เวินลั่วฉิงถอนหายใจเบาๆหนึ่งเฮือก จากนั้นก็ออกจากห้องนอนหลัก ตอนแรกเธออยากลงไปเลย แต่ตอนที่เธอเดินผ่านห้องนอนเก่าของเธอ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหว

ดวงตาเวินลั่วฉิงประกายวาววับอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เปิดประตูห้องเข้าไป

ในห้องไม่มีคนเช่นกัน แต่ตรงห้องอาบน้ำมีเสียงน้ำไหลแว่วมา

เย่ซือเฉินเพิ่งกลับถึงบ้านไม่นาน เขากำลังอาบน้ำอยู่ในห้องอาบน้ำ

เวินลั่วฉิงอดยกมุมปากขึ้นไม่ได้ เย่ซือเฉินไม่นอนที่ห้องนอนใหญ่ แต่มานอนห้องที่เธอเคยนอน？

คุณชายสามเย่คิดถึงเธอมากเกินเหตุหรือเปล่า？