ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 736

บทที่ 736 ถังจื่อโม่ลงมือเอง พ่อลูกร่วมมือกันกำจัดศัตรู（2）

คุณชายน้อยแน่ใจว่าจะขึ้นรถที่เขาเป็นคนขับ ? นายใหญ่คนอื่นๆของตระกูลถังจะยินยอมเหรอ ? ！

“ตามคน”ถังจื่อโม่เหลือบมองเขาไปแวบหนึ่ง และพูดมันออกมาอย่างชัดเจน หากไม่พูดกันตรงๆก็คงจะทำงานกันลำบาก

“ตามคน？”เสี่ยวหลิวตกตะลึง ตาเบิกโพลงขึ้นมาทันที ：“ได้ครับ งานนี้ผมถนัดเลยครับ ”

คนขับเสี่ยวหลิวเดิมทีเคยเป็นนักแข่งรถ หลังจากที่ไปล้ำเส้นใครบางคนเข้า ในระหว่างการแข่งขันถูกปองร้ายจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด เคราะห์ยังดีที่ได้ถังหลินช่วยเหลือเอาไว้จากนั้นเขาก็ติดตามถังหลินมาโดยตลอด

แน่นอนว่า ในกรณีฉุกเฉินเท่านั้นที่ถังหลินจะเรียกใช้เขา หากถังหลินต้องเข้าบริษัทหรือทำธุระที่เกี่ยวกับแปดสุดยอดวงศ์ตระกูลมักจะไม่เรียกใช้เขาแต่อย่างใด เพราะกฎระเบียบของแปดสุดยอดวงศ์ตระกูลนั้นเข้มงวดอยู่มาก

“คุณชายน้อย เราจะสะกดรอยตามใครครับ ?” เมื่อขึ้นรถมาได้ ใบหน้าของเสี่ยวหลิวก็ดูตื่นเต้นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด การสะกดรอยตามคนเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นที่สุดแล้ว

“แม่ผม เมื่อกี้แม่ออกไปกับลุงหลี่ นายเร่งหน่อย หากยังโอ้เอ้อยู่แบบนี้จะตามไม่ทันเอา” หลังจากออกมาได้ถังจื่อโม่ก็ไม่เห็นรถที่ลุงหลี่ขับออกมาแล้วและอดที่จะเป็นกังวลไม่ได้ขึ้นมาทันที

“สะกดรอยตามคุณหนูใหญ่？” เสี่ยวหลิวหน้าถอดสีขึ้นมาทันที ตกใจสุดขีด ตระกูลถังในตอนนี้ คนที่ล่วงเกินไม่ได้เป็นอันขาดเลยนั้นก็คือคุณชายน้อยกับคุณหนูน้อย รองลงมาก็คือคุณหนูใหญ่

สะกดรอยตามคุณหนูใหญ่ หากโดนจับได้ ตัวเขาเองก็อย่าได้หวังเลยว่าจะยังได้อาศัยอยู่ในตระกูลถัง

“ได้ยินมาว่านายเคยเป็นนักแข่ง？”ถังจื่อโม่มองไปยังเขาแวบหนึ่ง ตั้งใจที่จะถามคำถามนี้

“ห๊า？ครับ”เสี่ยวหลิวพยักหน้ารับทันที

“นักแข่งอย่างนายสะกดรอยตามใครสักคนน่าจะยังมีความสามารถอยู่หรอกมั้ง？”ถังจื่อโม่ตั้งใจพูดปลุกกระตุ้นเขาอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่มีปัญหาแน่นอนครับ คุณชายน้อยวางใจได้ ผมจัดการให้ครับ ”ชัดเจนว่า คนคนนี้มีนิสัยค่อนข้างมุทะลุ ไม่งั้นคงไม่ไปล้ำเส้นใครเขาเข้าจนได้เรื่องหรอก

“ลุงหลี่เพิ่งขับออกไปได้ไม่นาน ผมรู้นิสัยการขับรถของลุงหลี่ รับรองว่าตามทันแน่นอนครับ ” ในขณะที่พูดประโยคนี้ ตัวเขาเองก็มั่นใจอยู่พอสมควร

และแล้ว เมื่อขับออกมาได้ไม่นาน เขาก็ขับจนตามมาเจอรถที่ ลุงหลี่ขับอยู่

ไม่พูดไม่ได้ว่า ทักษะการขับรถของเสี่ยวหลิวก็ถือว่าดีอยู่มาก เขารักษาระยะห่างได้อย่างพอเหมาะพอดี ลุงหลี่ที่ขับอยู่ด้านหน้าก็ไม่รู้ตัวและสงสัยอะไร แม้แต่เวินลั่วฉิงเองก็ยังไม่รู้ตัว

ตรงด้านหน้า รถของลุงหลี่จอดที่คลับเฮาส์แห่งหนึ่งเวินลั่วฉิงลงมาจากรถ

เสี่ยวหลิว จอดห่างจากพวกเขาอยู่พอสมควร บริเวณพื้นที่ที่สะดวกต่อการยักย้าย จอดไปยังพื้นที่ที่คนธรรมดาก็ยากที่จะเข้าจอดได้ แน่นอนว่า เขาจอดเพื่อบดบังการมองเห็นของเวินลั่วฉิง

“คุณชายน้อย ฝีมือผมเป็นยังไงบ้างครับ？”เสี่ยวหลิวมองไปยังถังจื่อโม่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความภูมิใจ

“อืม ฝีมือดีจริงๆ”ถังจื่อโม่พยักหน้ารับ แต่รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย ทักษะการขับนั้นดีเลิศ เพียงแต่รถขับมาด้วยความเร็ว และทำให้รู้สึกวิงเวียนศีรษะ

ยังไงเสีย เด็กน้อยถังจื่อโม่ก็ไม่ลืมภารกิจสำคัญ เขามองไปยังเวินลั่วฉิงผ่านหน้าต่างรถ เมื่อเห็นว่าเวินลั่วฉิงลงจากรถไปแล้ว เข้าไปยังด้านในของสโมสร เขาก็ลงจากรถตามไป

เด็กน้อยถังจื่อโม่ถูกกันตัวไว้ที่ทางเข้าของคลับเฮาส์

“ผมมากับแม่ของผม แม่ผมเพิ่งจะเข้าไปเมื่อครู่นี้” เด็กน้อยถังจื่อโม่มองตามเข้าไปยังด้านในด้วยสายตาละห้อย จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ยื่นให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยดู ：“คุณดูนี่ นี่คือแม่ผม แม่ผมเพิ่งเดินเข้าไปเมื่อกี้ ”

“นี่แม่ของหนูเหรอ ? นี่มันคุณหนูใหญ่ตระกูลถังนี่ ? คุณหนูใหญ่ตระกูลถังยังไม่แต่งงานเลย ? จะมีลูกโตขนาดนี้ได้ยังไง ? ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมองไปที่ถังจื่อโม่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย