ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 754

“คุณอาค่ะ”ถังจื่อซีจับชายเสื้อเขา พลางเงยหน้าเล็กมองหน้าเขา

ตอนที่เย่ซือเฉินประสานตากับดวงตาสว่างเจิดจ้าของเธอ ดวงตาของเขาก็กะพริบเบาๆ ไม่รู้ทำไมเขารู้สึกว่าก้นบึ้งของหัวใจรู้สึกโดนสะท้าน ความรู้สึกนั้นแปลกประหลาดและอัศจรรย์มากๆ

มองใบหน้าอมชมพูของเด็กน้อย เขาเกิดอยากหอมแก้มขึ้นมา มองตาโตอันฉลาดกะพริบไปมา เย่ซือเฉินรู้สึกว่าหัวใจเขาก็สั่นตามไปด้วย

เด็กบ้านใครกันนะสวยและน่ารักจริงๆ

“เด็กน้อยหลงทางเหรอ ？”เย่ซือเฉินมองหน้าเธอ มุมปากยกขึ้นโดยไม่รู้ตัว เปล่งเสียงอ่อนโยนออกมาโดยที่เขาเองก็ไม่ทันสังเกต

ใครก็รู้ว่าคุณชายสามเย่เลือดเย็นไร้ความรู้สึก ความอ่อนโยนของเขามีให้เวินลั่วฉิงเพียงผู้เดียว ทว่าตอนนี้กลับอ่อนโยนดั่งสายน้ำกับเด็กแปลกหน้า

“คุณอาช่วยหนูซื้อไอศกรีมได้ไหมคะ？”ดวงตาอันฉลาดของถังจื่อซีมองเขา ใบหน้าประดับรอยยิ้มหวานแหวว น้ำเสียงยิ่งหวานละมุนละไม น่ารักน่าชังเหลือเกิน

ถังจื่อโม่ที่ยืนอยู่ที่ไม่ไกลนักหน้ามืดครึ้มไปเลย ไม่ใช่คุยไว้แล้วว่าทำตามที่เขาบอกหรอกเหรอ？

ผลปรากฏว่า คำแรกของยัยนี่คือให้เย่ซือเฉินซื้อไอศกรีมให้เธอ？

ยัยนี่หวงกินจังนะ？ขายหน้าชะมัด

เย่ซือเฉินยิ้มเบาๆ เขาคิดว่าเด็กคนนี้อยากให้เขาช่วยหาผู้ปกครอง คาดไม่ถึงว่าเธอแค่อยากกินไอศกรีม

เด็กคนนี้ชอบกินไอศกรีมขนาดไหนกันเชียว

“แม่หนูล่ะ？”เย่ซือเฉินมองเธอด้วยแววตาอ่อนนุ่ม ส่วนมากเรื่องช้อปปิ้งจะเป็นเรื่องของผู้หญิงเสียมากกว่า ดังนั้นเด็กคนนี้ต้องตามแม่มาช้อปในห้างแน่ๆ จากนั้นก็หลงทาง？

“พี่ชายบอกว่าหม่ามี้โดยหมาป่าจับตัวไปแล้ว”ถังจื่อซีเอียงหน้าใช้ความคิด จากนั้นก็ตอบอย่างจริงจังหนึ่งประโยค

เธอจำคำพูดของพี่ชายตัวเองได้เสียที เข้าประเด็นหนึ่งประโยคแล้ว

ถังจื่อโม่แอบเบาใจ

“ถูกหมาป่าจับตัวไป？”มุมปากเย่ซือเฉินยกขึ้น วิธีพูดที่แปลกใหม่จริงๆ？คาดว่าเด็กทั้งสองคนกำลังเล่นซ่อนแอบอยู่？

“ใช่ค่ะ พี่ชายบอกว่าหมาป่าจับแม่กลับไปที่รังของมัน แล้วก็ไม่ปล่อยออกมาอีกเลยค่ะ”ถังจื่อซีพูดประโยคนี้ เสียงมีความโศกเศร้าหลายส่วน

เห็นเธอน่ารักขนาดนี้ มุมปากเย่ซือเฉินยกขึ้นไม่หยุด รอยยิ้มบนใบหน้าเบ่งบานอย่างไม่รู้ตัว

เลขาหลิวเห็นก็ต้องตะลึงตาค้าง นอกจากประธานมองคุณนายแล้วก็เหมือนไม่เคยยิ้มมาก่อนเลย ทำไมวันนี้มองเด็กคนหนึ่งอย่างมีความสุขเช่นนี้ล่ะ

แต่ นี่มันลูกบ้านใครกัน？

ลูกบ้านใครที่ใจกล้ามาก？

กล้าขนาดมาดึงชายเสื้อประธานของตน？

แถมยังให้ประธานของตนซื้อไอศกรีมให้อีก？

“คุณอาว่าหมาป่าตัวนั้นเกินไปหรือเปล่า”ถังจื่อซียังคงมองเย่ซือเฉิน ดวงตาอันฉลาดหลักแหลมหมุนไปมา เหมือนคำพูดนี้จะมีเลศนัย

“อืม เกินไปจริงๆ”เย่ซือเฉินชะงัก รู้ทั้งรู้ว่าอาจเป็นการละเล่นของเด็กสองคน แต่เขากลับตอบอย่างปัญญาอ่อนตามคำถามของเด็ก

มุมปากเลขาหลิวกระตุกแรงๆ เขาไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าท่านประธานของตนจะโอ๋เด็กเก่งขนาดนี้

“คุณอาให้หม่ามี้กลับมาได้ไหมคะ？”ดวงตาที่ถังจื่อซีมองเขาเผยความหวังหลายส่วน ความหวังนั้นชัดแจ้งจนไม่อาจละเลยได้