ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 76

ตอนที่76 เขามันปลิ้นปล้อนหลอกลวง

“พวกเรายังไม่มีเรือนหอเลย”ริมฝีปากของเย่ซือเฉินค่อยขยับเข้าใกล้หูของเธอ แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงทุ้มๆ น้ำเสียงนั้นแฝงไปด้วยเสน่ห์ที่น่าดึงดูด

ในตอนแรกที่ขอเธอแต่งงานนั้น เพราะเขาสงสัยว่าเธอจะเป็นผู้หญิงคนนั้นเมื่อห้าปีก่อน แต่มีอยู่อย่างนึงที่เขาไม่ได้บอกเธอ คือในเมื่อเย่ซือเฉินได้แต่งงานแล้ว เขาก็ไม่คิดอยากจะหย่าแล้ว

เพราะฉะนั้น สำหรับกิจกรรมต่างๆระหว่างสามีภรรยาที่ควรจะมี เขาคิดว่ามันไม่ควรจะน้อยลง

เพราะเขารู้ดีว่าตั้งแต่แรกนั้นเขาไม่ได้ผลักใสเธอเลย เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงคนอื่นเข้าใกล้ แต่กลับชอบความรู้สึกที่ได้เข้าใกล้เธอ

“นายเคยพูดไว้ไม่ใช่หรอว่า เราแต่งงานกันตามสัญญาเท่านั้น เราจะไม่ทำหน้าที่ของสามีภรรยา”

“ฉันพูดแบบนี้ไปตอนไหน？”เย่ซือเฉินยกคิ้วขึ้น เขาจำไม่ได้ว่าตัวเองเคยพูดอะไรแบบนี้ไว้ เขาคงไม่เคยพูดอะไรแบบนี้ไว้แน่

เวลาที่เขาพูด ใบหน้าของเย่ซือเฉินก็ขยับเข้าใกล้ลำคอของเธอ และเขาก็ได้สูดดมกลิ่นหอมจากตัวของเธอ มันทำให้เขารู้สึกดีเป็นพิเศษ เธอไม่ชอบใช้น้ำหอม กลิ่นตัวของเธอจึงเป็นกลิ่นหอมธรรมชาติจากตัวเธอเสมอ

เขาได้ดื่มไวน์เข้าไป ตอนนี้กลิ่นตัวของเขาเป็นกลิ่นไวน์อ่อนๆ เวินลั่วฉิงเป็นคนที่ไม่แตะเหล้าเลย มักจะมีคนประเภทหนึ่งที่แค่ได้กลิ่นเหล้าก็เมาได้แล้ว แต่เวินลั่วฉิงก็ไม่ถึงกับขนาดนั้น แต่ถ้าเธอได้ดื่มไปแค่คำเล็กๆก็ทำให้เมาได้

พูดได้ว่า ถ้าหากตอนนี้เย่ซือเฉินดื่มไวน์มาจนมากพอ แล้วจูบเธอ เธอก็อาจจะเมาได้

เมาจนเซล้มได้เลยจริงๆ ไม่ได้พูดโม้เลยแม้แต่น้อย หมอบอกว่า จริงๆเธอนั้นแพ้เหล้า เพราะฉะนั้นถ้าสูดดมมากเกินไปก็จะทำให้เวียนหัวได้ ถ้าดื่มไปเพียงแค่อึกเดียวก็จะทำให้เมาจนเซล้มไปได้เลย

“ในสัญญา ในสัญญาระบุเอาไว้ชัดเจน นายเซ็นเอาไว้แล้ว”เวินลั่วฉิงที่สูดดมกลิ่นไวน์จากตัวเขาเข้าไปนั้นทำให้เธอรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย เธอจึงไม่มีทางที่จะไตร่ตรองเหมือนตอนที่เป็นปกติได้แล้ว

เธอรู้สึกว่ากลิ่นของเขายังคงส่งกลิ่นออกมาจากบริเวณลำคอของเธอไม่หยุด เวินลั่วฉิงรู้สึกว่ามีอะไรแพร่ไปทั่วตัวของเธอ ทำให้ขนลุกไปทั้งตัว

“ไม่เห็นจะมีหนิ”เย่ซือเฉินยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยรอยยิ้มที่ดูทะลึ่ง

“นายไปดูในสัญญา ในสัญญาระบุไว้ชัดเจน”เวินลั่วฉิงค่อยๆสุดหายใจเข้าออกช้าๆ เธอเริ่มปวดหัวมากขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าก็ยิ่งแดงขึ้นเรื่อยๆ แต่ตอนนี้เธอถูกเขากดเอาไว้ เธอไม่มีทางจะผลักเขาออกได้

“ฉันไม่ดู”เย่ซือเฉินรีบตอบตัดบทเธอ ไม่เหลือทางหนีที่ไล่ไว้เลยแม้แต่นิดเดียว

“นายนี่มันปลิ้นปล้อนจริงๆเลย”แววตาของเวินลั่วฉิงเต็มไปด้วยความโกรธ เพราะว่าเธอไม่ได้ใจเย็นเหมือนปกติ สมองของเธอเชื่องช้าลง อารมณ์นั้นก็พุ่งพล่าน เธอจ้องมองเขาด้วยความโกรธ คนคนนี้ช่างปลิ้นปล้อนหลอกลวงจริงๆ ไม่เคยคุยกันด้วยเหตุผลเลย

“ฉันมันไร้เหตุผล แล้วเธอจะทำไม？”เย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้น และมองไปที่เธอ และยกมุมปากขึ้น ในเสน่ห์ของเขาแฝงไปด้วยความทะลึ่งและความเกเร

เวินลั่วฉิงนั้นโกรธมาก เธอรู้สึกเหมือนมีก้อนเลือดจุกอยู่ที่หน้าอกของเธอ จะขึ้นก็ไม่ขึ้น จะลงก็ไม่ลง เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าเย่ซือเฉินจะปลิ้นปล้อนได้ขนาดนี้

แต่ว่า ถ้าเขานั้นปลิ้นปล้อนหลอกลวงจริงๆแล้วละก็ แล้วเธอจำทำยังไงล่ะ？

เพราะสูดเอากลิ่นไวน์จากตัวเขาเข้าไปมากเกิน และเพราะเธอโมโห ทำให้ในตอนนั้น ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อและสวยงามมาก ริมฝีปากของเธอดุจกลับดอกไม้ ดวงตาของเธอนั้นสลัวดุจพระจันทร์ ถึงแม้จะขั้นไว้ด้วยเลนส์หนาๆ แต่ยังคงแสดงให้เห็นถึงเสน่ห์อันน่าดึงดูดออกมาได้

เย่ซือเฉินไม่รู้ว่าที่เธอเป็นแบบนี้เพราะเธอสูดเอากลิ่นไวน์เข้าไป แต่ท่าทางเธอในตอนนี้ เขาพึ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรก