ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 769

ฉะนั้นเธอไม่มีเวลาไปซื้อของกับเขา และไม่มีอารมณ์ดีขนาดไปซื้อของกับเขา！

“ทำไม？โกรธแล้วจริงๆเหรอ？”คุณชายสามเย่เห็นท่าทางของเธอ ดวงตาทั้งคู่พลันกะพริบ รีบเอื้อมมือดึงเธอมากอด พร้อมกับพูดใกล้หูเธอว่า “คุณต้องเชื่อใจผม”

กลุ่มคนที่มุงดูเห็นคุณชายสามเย่อ่อนโยนขนาดนี้ วางกลลวงแล้วเอาใจเวินลั่วฉิงอย่างนี้ ต่างรู้สึกอึ้งจนตาค้าง

นี่？นี่คือคุณชายสามเย่ที่พวกเขารู้จักหรือ？

สุภาพสตรีที่มามุงดูต่างหลงใหล อ้าว ต่างรู้สึกอิจฉากันทั่วหน้า！！

เหนือความคาดหมายว่าคุณชายสามเย่จะอ่อนโยนขนาดนี้！！

“ฉิงฉิง คุณต้องเชื่อใจผม เธอไม่ใช่ลูกสาวของผมจริงๆ”คุณชายสามเย่เห็นเวินลั่วฉิงยังโกรธอยู่ พลันถอนหายใจเบาๆ เรื่องนี้ยังพูดไม่เข้าใจอีกเหรอ？

เรื่องนี้เป็นเรื่องง่ายๆ ชัดเจนมาก เธอผู้ฉลาดหลักแหลมทำไมยังไม่เข้าใจอีก？ทำไมไม่เชื่อใจเขา？

เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของเขา หันไปจ้องเขม็งเขาอีกครั้ง พลางพูดอย่างดุดันว่า “เอ่อ ไม่ใช่ลูกสาวคุณ”

เวินลั่วฉิงพูดด้วยอารมณ์โกรธ โกรธถึงขีดสุดจนพูดคำตรงข้าม

ทว่าคุณชายสามเย่กลับไม่ได้คิดอะไรมาก คุณชายสามเย่คิดว่าก่อนหน้านี้เขาปฏิบัติดีต่อเด็กหญิงคนนั้น จนทำให้เวินลั่วฉิงเข้าใจผิด

“ฉิงฉิง……ผม……”คุณชายสามเย่ดึงเธอไว้ เพื่ออธิบายต่อ

“พอแล้ว พอแล้ว ฉันรู้แล้ว ฉันยังมีธุระ ไปก่อนล่ะ”แต่เวินลั่วฉิงเห็นเห้อถงถงกับถังจื่อซีออกจากห้างแล้ว ทางถังจื่อโม่ก็ออกไปแล้วเช่นกนัน ทำให้เธอรู้สึกเร่งรีบเล็กน้อย

ตอนนี้เธอนึกถึงแต่ลูกๆทั้งสองคนตลอดเวลา ลูกๆที่ถูกคุณชายสามเย่ทำให้โกรธไม่น้อย

ตอนนี้เธอเร่งรีบจะไปปลอบใจลูกทั้งสองคน

เวินลั่วฉิงดิ้นออกจากอ้อนแขนของเย่ซือเฉิน จากนั้นก็วิ่งไปด้านนอกอย่างไว

คุณชายสามเย่ชะงัก รู้สึกงงงวย นี่มันหมายความว่าอะไร？เธอทิ้งเขาไว้อย่างนี้เลยเหรอ？

ไม่ใช่ เธอมีธุระเร่งด่วนอะไร？สำคัญมากเลยเหรอ？สำคัญกว่าเขาหรือ？

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อสักครู่เขารู้สึกเหมือนโดนเธอรังเกียจอีกแล้ว

คุณชายสามเย่ยืนมึนอยู่สักพัก เวินลั่วฉิงก็วิ่งไปไกลแล้ว คุณชายสามเย่ได้สติก็เรียกตามออกไป

ทว่าเวินลั่วฉิงออกจากห้างแล้วขึ้นรถคันหนึ่ง ก่อนจะจากไป

“ท่านประธาน คุณยังมีประชุมวิดีโอคอลที่สำคัญมากนะครับ ตอนนี้ถึงเวลาแล้วครับ”เลขาหลิวเห็นประธานของตนคิดจะตามอีกจึงอดตักเตือนหนึ่งประโยคไม่ได้

ประชุมครั้งนี้นั้นสำคัญเป็นอย่างยิ่ง มันเป็นเรื่องใหญ่ที่เกี่ยวพันไปถึงชีวิตผู้คน

เย่ซือเฉินหรี่ตาขึ้น บัดนี้รถที่เวินลั่วฉิงนั่งขับออกไปไกลแล้ว ถึงเขาจะเร่งแต่ก็ไม่จำเป็นต้องทำตอนนี้

ถึงจะอธิบายก็ควรรอให้เธอใจเย็นก่อนแล้วค่อยอธิบายต่อ

“ช่วยผมสืบเด็กคนนั้นด้วย”หลังคุณชายสามเย่ขึ้นรถ ดวงตาพลันหรี่ขึ้นเล็กน้อย ซึ่งไม่ได้สั่งการให้เลขาหลิวขับรถ แต่กลับเปล่งประโยคเช่นนี้ออกมา

เมื่อครู่เขารู้สึกว่าสมองของเขาเลอะเลือนเล็กน้อย อาจเป็นเพราะถังจื่อซีปรากฏตัวกะทันหัน แถมยังเรียกเขาว่าแด๊ดดี้อีก ส่งผลกระทบต่อเขาเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ สมองของเขายังคงสับสนอยู่

เวลานี้สุดที่รักถังจื่อซีจากไป เวินลั่วฉิงก็ไปแล้ว เขารู้สึกใจเย็นลง จู่ๆรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

เลขาหลิวชะงัก เข้าใจความหมายของท่านประธานกะทันหัน แต่ไม่รู้ว่าควรตอบสนองเช่นไร

ทำไมท่านประธานยังต้องสืบเด็กผู้หญิงคนนั้นอีก？ท่านประธานคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกสาวของเขาเหรอ？

“ผู้หญิงคนนั้นด้วย”เย่ซือเฉินหยุด ก่อนจะเสริมอีกหนึ่งประโยค

ตอนเวินลั่วฉิงมา การตอบสนองของถังจื่อซีทำให้เขารู้ว่าถังจื่อซีไม่รู้จักเวินลั่วฉิง แต่ในใจเขากลับรู้สึกอะไรแปลกๆ