ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 78

ตอนที่ 78 พวกเราทำพร้อมกัน

แต่ว่า เขาก็ยังคงไม่ละสายตา เขารีบกินอาหารที่วางอยู่ด้านหน้าไปหนึ่งคำ เย่ซือเฉินถึงกับตะลึงไปเลยทีเดียว เขาคิดไม่ถึงว่าอาหารที่เธอทำจะอร่อยขนาดนี้ ฝีมือระดับนี้ คงไม่ใช่ทำครั้งแรกแน่นอน

เธอหัดทำอาหารตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？ก่อนที่จะกลับบ้านตระกูลเวิน เธอก็ยังเป็นแค่เด็ก แล้วแม่ของเธอก็รักเธอมาก เธอคงไม่ได้ทำอะไรแบบนี้เท่าไหร่นัก ตอนที่กลับบ้านตระกูลเวินก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่ ความเป็นไปได้อย่างเดียวคือในสี่ห้าปีมานี้ตอนที่เธออยู่ประเทศM

แต่ เขาคิดว่า ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวคงฝึกทำกับข้าวออกมาได้ไม่ถึงขั้นนี้หรอก เธอไปที่ประเทศMเพื่อรักษาหรือเปล่าเนี่ย?

เย่ซือเฉินช้อนสายตามองไปที่เธอ

“มีอะไรหรอ？”พอเห็นเขาที่พึ่งทานไปได้คำเดียวแล้วหยุดลง เวินลั่วฉิงตกใจเล็กน้อย：“ไม่อร่อยหรอ？”

หรือว่าอาหารที่เธอทำไม่ถูกปากเขาหรือยังไง？

“เธอทำอาหารเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่？”เย่ซือเฉินกระพริบตาเล็กน้อย จู่ๆเขาก็รู้สึกว่า เขานั้นไม่รู้จักเธอเลยจริงๆ

เวินลั่วฉิงตกใจเล็กน้อย คนนี้ช่างสังเกตเกินไปแล้ว แค่กินข้าวยังสงสัยเธอเลย รู้อย่างนี้ไม่ทำให้กินไม่ก็ทำไปมั่วๆสะก็ดี

เห้อ ทำคุณบูชาโทษจริงๆ

แต่จะว่าไป ที่เขาสงสัยก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล ถ้าไม่ใช่เพราะเด็กๆทั้งสองคนละก็ เธอคงไม่ฝึกทำอาหารจนอร่อยขนาดนี้แน่นอน

“ตอนอยู่ต่างประเทศ ฉันไม่ค่อยคุ้นกับอาหารการกินที่นั่นสักเท่าไหร่ เพราะงั้นฉันเลยหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตแล้วลองทำดู แล้วก็ค่อยๆฝึกมาเรื่อยๆ”ที่เวินลั่วฉิงพูดนั้นเป็นความจริง ก็แค่ไม่ได้พูดถึงเด็กๆแค่นั้น

“เป็นไงบ้าง？อร่อยใช่ไหมละ？”เวินลั่วฉิงมองไปที่เขา ใบหน้าแฝงไปด้วยความอยากได้รับคมชมและรอยยิ้มนิดๆ

“อื้ม ไม่เลวหนิ”พอเขาเห็นรอยยิ้มของเธอแล้ว นัยตาเย่ซือเฉินก็สั่นเล็กน้อย เวลาเธอยิ้มแล้วนั้นสวยมากจริงๆ

เย่ซือเฉินคงจะหิวมากจริงๆ อาหารที่เธอทำนั้นเหลือเพียงนิดหน่อยเท่านั้น

พอเย่ซือเฉินทานเสร็จ เวินลั่วฉิงก็เก็บถ้วยและตะเกียบ：“ที่รัก คุณกลับห้องเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันจะเก็บชามกับตะเกียบไปล้าง”

เวินลั่วฉิงกำลังคิดว่า เขากินอิ่มแล้ว ก็ควรจะกลับห้องไปได้แล้ว？

เย่ซือเฉินคงจะไม่เข้าใจสิ่งที่เธอจะสื่อ เธอชัดเจนว่าอยากให้เขาไปได้แล้ว เขายกมุมปากขึ้นเล็กน้อย：“ฉันรอเธอไปด้วยกัน”

พอเขาพูดถึงคำว่าด้วยกัน ก็เน้นเสียงเป็นพิเศษ ราวแฝงไปด้วยความหมายมีเลศนัย

พอได้ฟังคำพูดของเขาแล้ว ท่วงท่าของเวินลั่วฉิงก็เชื่องช้าลงทันที และหายใจช้าลง วันนี้คนคนนี้จะถ่วงเธอให้ถึงที่สุดเลยใช่ไหม？

เวินลั่วฉิงถอนหายใจ สุดท้ายก็ทำได้เพียงหยิบถ้วยตะเกียบเข้าไปในห้องครัวเท่านั้น

เวินลั่วฉิงคิดว่าจะอยู่ในห้องครัวให้นานสักหน่อย พอเขารอจนเบื่อก็คงจะกลับไปเอง

ท่าทีของเวินลั่วฉิงนั้นไม่ได้รีบร้อนเลย แต่ทั้งหมดนั้นก็มีแค่ถ้วยกับจานแค่สองใบ ไม่นานก็ล้างเสร็จแล้ว จู่ๆเธอก็คิดขึ้นได้ว่าแก้วที่เธอใช้เมื่อกี้ยังไม่ได้ล้าง เวินลั่วฉิงเลยอยากจะเอามาล้างให้สะอาด

เพียงแค่เวินลั่วฉิงหันหลังไป ก็ได้เจอเขาที่เดินเข้ามาในห้องครัวแล้ว แถมยังยืนอยู่ข้างๆเธออีกด้วย

เธอหมุนตัวไปอย่างกะทันหัน ทำให้อีกนิดเดียวก็จะชนเข้ากับแผงอกของเขาแล้ว