ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 79

ตอนที่ 79 ใครเร็วกว่ากัน

พอคุณชายห้าฉิงรับสายแล้ว ก็อึ้งไปชั่วครู่ แต่ก็ดึงสติกลับมาได้ทันที ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว แต่คุณชายห้าฉิงก็ไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดอะไร และพูดต่อว่า：“ได้ เดี๋ยวผมจะส่งคนไป”

“พี่สาม พี่หาได้เร็วขนาดนี้ หรือว่าคนที่พี่สงสัยจะเป็นคนใกล้ตัวพี่？”คุณชายห้าฉิงเป็นหัวหน้าสำนักงานประจำสถานีตำรวจ เขานั้นมีความว่องไวเฉียบแหลมมากกว่าคนธรรมดา

เขาพึ่งจะโทรไปหาพี่สามเอง พี่สามหาหลักฐานมาได้เร็วขนาดนี้ คนที่พี่สามสงสัยต้องเป็นคนใกล้ตัวแน่เลย

เย่ซือเฉินไม่ได้ตอบกลับ แต่นัยน์ตาของเขานั้นเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนวุ่นวายเต็มไปหมด

ถ้าเย่ซือเฉินออกไป เวินลั่วฉิงต้องได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวแน่ๆ

เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย ดึกขนาดนี้แล้วเขาจะออกไปทำอะไร？

เวินลั่วฉิงเปลือกตากระตุกเล็กน้อย เธอรู้สึกว่ามันมีพิรุธอะไรแปลกๆ แต่สำหรับเธอในตอนนี้แล้วเรื่องที่สำคัญที่สุดของเธอคือเด็กๆทั้งสองคน

ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว พรุ่งนี้เธอคงไปส่งเด็กๆทั้งสองไม่ได้แล้ว

เวินลั่วฉิงโทรไปหาเห่อถงถง

“ถงถง พรุ่งรี้เธอไปส่งพวกเด็กๆที่โรงเรียนเถอะ ฉันคงไปไม่ได้แล้ว”

“ทำไม？เกิดอะไรขึ้นหรอ？”เห่อถงถงที่ได้ยินคำพูดนี้ก็รู้เลยว่าต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้เป็นวันแรกที่เด็กๆจะเข้าเรียน ฉิงฉิงไม่มีทางที่จะพลาดแน่

“เรื่องแดงแล้ว”เวินลั่วฉิงเบะปากเล็กน้อย พอคิดถึงก่อนหน้านี้ที่เห่อถงถงเตือนเธอ เธอนั้นไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ คิดไม่ถึงว่าจะถูกจับได้เร็วขนาดนี้

“งั้นตอนนี้สถานการณ์เป็นไงบ้าง？เขาไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม？”เห่อถงถงตกใจจนเสียงหลง

“แค่ตอนนี้เท่านั้นแหล่ะ ฉันยังปกติดีอยู่ แต่เย่ซือเฉินออกไปข้างนอกแล้ว”เวินลั่วฉิงที่คิดว่าเย่ซือเฉินออกไปดึกขนาดนี้ ก็รู้สึกไม่สบายใจ

“ออกไปข้างนอก？ดึกขนาดนี้แล้วเขาจะออกไปทำอะไร？หรือจะออกไปสืบเรื่องนี้หรือปล่า？ถ้าเขาสืบถึงตัวเด็กล่ะจะทำยังไง？”ตอนนี้เห่อถงถงก็กังวลไม่แพ้เวินลั่วฉิงเลย：“ไม่อย่างนั้นให้ฉันส่งเด็กๆกลับประเทศMดีไหม”

“เมื่อสองวันก่อนฉันถามพวกเด็กๆแล้ว พวกเขาไม่อยากกลับไป”เวินลั่วฉิงรู้ดีว่าที่พาเด็กๆมาอยู่ที่นี่ทำให้เย่ซือเฉินจับได้อย่างกะทันหัน แต่เด็กๆทั้งสองคนไม่อยากกลับไป เธอรู้ว่าเด็กๆทำใจไม่ได้ที่จะจากเธอไป แล้วเธอจะทำใจส่งเด็กๆกลับไปได้ยังไงกัน？

“แล้วตอนนี้จะทำยังไงดี？”เห่อถงถงที่ได้ยินเธอพูดแบบนี้ก็ยิ่งกังวล และร้อนใจ

“ฉันคิดว่า ถึงเย่ซือเฉินจะสืบถึงตัวเด็กๆแล้ว แต่ก็คงไม่ทำร้ายเด็กๆหรอก”เวินลั่วฉิงเม้มปากเล็กน้อย ถึงแม้ว่าเย่ซือเฉินจะเป็นคนที่อันตราย และน่ากลัวมากๆ แต่ไม่รู้ทำไม เวินลั่วฉิงกลับเชื่อในตัวเขาแปลกๆ เชื่อว่าเขาจะไม่ทำเรื่องที่มันเหลือเกินอะไรแบบนั้น

แน่นอนว่า ข้อแรก เย่ซือเฉินไม่ใช่ผู้ชายในตอนนั้น และไม่ใช่พ่อของเด็กๆทั้งสองคนนี้

“ที่รักจ้ะ ทำไมฉันรู้สึกว่าหญ้าตรงสันกำแพงมันเริ่มจะเอียงๆแล้วนะ”เห่อถงถงที่ได้ยินเธอพูดแบบนั้นแล้ว ก็ถอนหายใจออกมา และอดไม่ได้ที่จะหยอกล้อเธอ：“ทำไมเธอถึงได้เชื่อเขาขนาดนี้เนี่ย ？”

“แต่ถ้าเขาเป็นผู้ชายคนนั้นเมื่อห้าปีก่อน สถานการณ์ก็ไม่เหมือนกันแล้ว”เวินลั่วฉิงกังวลที่สุดก็คือข้อนี้