ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 839

มีวินาทีหนึ่ง แววตาของถังหลินเย่จนขั้นสุด และเย็นชาถึงขั้นสุด

หลินเป้ยสารภาพรักกับเย่ซือเฉิน?

หลินเป้ยชอบเย่ซือเฉิน?

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเย่ซือเฉินคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเป้ยจะพูดแบบนี้ เขาเงยหน้าขึ้น มองไปทางหลินเป้ยหนึ่งที แววตาดูแย่เลงอย่างเห็นได้ชัดเจน

แต่ว่า เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไร

“ที่จริงแล้ว ฉันชอบนายมาโดยตลอด แต่ว่าสำหรับสถานะของฉัน ฉันแอบซ่อนความรู้สึกของฉันมาโดยตลอด การสารภาพในครั้งนี้ ฉันแค่พูดความรู้สึกของตัวเองออกมา ฉันไม่อยากซ่อนเอาไว้ในใจ แน่นอนว่า ฉันก็จะไม่บังคับให้นายยอมรับ เรื่องของความรู้สึกไม่สามารถบังคับกันได้อยู่แล้ว” หลินเป้ยก็ไม่ต้องการการตอบกลับของเย่ซือเฉิน ในทางกลับกันเธอยิ่งกลัวว่าเย่ซือเฉินจะพูดอะไรบางอย่างออกมากะทันหัน

ในตอนที่หลินเป้ยพูดประโยคนี้ แววตาของเธอมองเย่ซือเฉินอย่างตั้งใจ ราวกับว่าไม่รู้เลยว่าถังหลินยืนอยู่ที่ข้างนอก

ในตอนที่เย่ซือเฉินหันไป เห็นถังหลินที่ยืนอยู่ข้างนอกของประตู เย่ซือเฉินค่อยๆ ยักคิ้ว แต่ว่ายังคงไม่ได้พูดอะไร

สีหน้าของถังหลินในขณะนี้แย่มาก เขาสบตากับแววตาของเย่ซือเฉิน สีหน้าเหมือนจะแย่ลงกว่าเดิม จากนั้นถังหลินก็เดินเข้ามาในห้องรับปาก

“นายมาได้ยังไง?” ถังหลินมองดูเย่ซือเฉิน แกล้งทำตัวเหมือนชิวๆ สบายๆ แต่ว่าในตอนที่ถังหลินพูด แววตาคู่หนึ่งกลับมองผ่านหลินเป้ยไปด้วยความเย็นชา แววตาคู่นั้นสามารถทำให้คนตายได้เลย

หลินเป้ยมองไปทางถังหลิน ถึงแม้ว่าในใจของเธอจะอดสั่นไม่ได้ แต่ว่าสีหน้ากลับเงียบสงบมาก ไม่มีความหวาดกลัวเลย ยิ่งไม่มีความตื่นเต้นที่จะกลัวว่าจะถูกถังหลินจับได้

ราวกับว่าเธอและถังหลินไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกัน

ถังหลินมองดูสภาพของเธอ แววตาคุู่หนึ่งเย็นชายิ่งขึ้น เย็นชาจนสามารถทำให้คนแข็งเป็นน้ำแข็งได้เลย

“เจ้าชายน้อยบอกว่ารู้เหตุการณ์เล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องในคืนนั้น ตอนแรกฉันตั้งใจจะมาพร้อมกับฉิงฉิง แต่ว่าฉิงฉิงมีงานกะทันหัน ฉะนั้นคงจะมาสายหน่อย” เมื่อกี้เย่ซือเฉินไม่ได้พูดถึงเรื่องที่หลินเป้ยสารภาพรักสักคำเลย แน่นอนว่า เขาก็ถือว่าอธิบายเรื่องให้ชัดเจนแล้ว

“เธอรู้เรื่องเหตุการณ์ในคืนนั้น?” ถังหลินคือคนที่ฉลาด เพียงแค่แวบเดียวก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าหลินเป้ยหาข้ออ้างมานัดเย่ซือเฉิน

เรื่องคืนวันนั้น เธอไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำ

“ฉันยอมรับ ฉันหาข้ออ้าง ตั้งใจนัดเย่ซือเฉิน” หลินเป้ยมองถังหลิน ขณะนี้แววตาของเธอเงียบสงบ ตอบกลับได้ตรงมาก

เย่ซือเฉินลุกขึ้นเลย เดินออกไปทางข้างนอก

ถังหลินไม่ได้พูดอะไร หลินเป้ยเห็นเย่ซือเฉินจะเดินไป ราวกับว่าเหมือนจะพูดอะไร แต่ว่าแววตาที่เย็นชาของถังหลินมองมา หลินเป้ยก็อดไว้แล้ว

หลังจากที่เย่ซือเฉินจากไป ถังหลินจ้องหลินเป้ยไว้โดยตรงเลย แววตาที่เย็นชาสุดขีดนั้น เข้มมาก ริมฝีปากของเขาเม้มได้แน่นแฟ้น ไม่ได้พูดอะไร

หลินเป้ยเห็นสภาพที่เขาไม่พูดอะไรเลยในตอนนี้ ก็กลัว แต่ว่า เธอรู้ว่าบนเรื่องนี้ เขาไม่ยอมปล่อยแน่ๆ เห็นถังหลินไม่พูดอะไร เธอก็ไม่พูด เดินตรงไปเลย อยากจะจากไป

แต่ว่าวินาทีต่อไป จู่ๆถังหลินก็ดึงข้อมือของเธอไว้ วินาทีนั้น ถังหลินจับแน่นมาก แน่นจนเธอรู้สึกเจ็บ

“นายอยากทำอะไร?” หลินเป้ยมองไปทางถังหลิน สูดหายใจลึก เธอพยายามสงบสติอารมณ์