ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 840

“หากฉันไม่ปล่อยล่ะ” ถังหลินขยับริมฝีปาก ขณะนี้คำพูดที่เขาพูดออกมาทีละคำมีกลิ่นอายของความน่ากลัวอยู่

ในเมื่อคืนนั้นเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น เขาก็ต้องรับผิดชอบ ต้องสู่ขอเธอ จุดนี้ไม่มีทางเปลี่ยนไปแน่นอน

อีกอย่าง เขาไม่เชื่อว่าเธอจะชอบเย่ซือเฉินจริงๆ เขารู้ว่าเธอตั้งใจทำแบบนี้แน่ๆ เป้าหมายก็คืออยากให้เธอปล่อยมือ

เขาจะทำตามความหวังของเธอง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน

เธออยากจะหนี ไม่ได้ง่ายแบบนั้น!!

“ถังหลิน มีเรื่องหนึ่ง ฉันว่าฉันควรจะพูดกับนาให้ชัดเจน คืนนั้นฉันตั้งใจที่จะไปในห้องนั้น ดังนั้นทั้งหมดเป็นสิ่งที่ฉันวางแผนไว้แล้ว เพราะว่าฉันรู้ว่าคืนนั้นเย่ซือเฉินต้องนอนห้องนั้น ดังนั้น คืนนั้นฉันไปที่ห้องนั้นก็เพื่อที่จะนอนกับเย่ซือเฉิน......”

หลินเป้ยเห็นท่าทีในตอนนี้ของถังหลินแล้ว เธอกระวนกระวายมาก และกลัวมาก ดังนั้น วินาทีนี้ เธอได้แต่พูดให้เด็ดขาดไปเลย

แววตาที่หรี่ตาไว้ในตอนแรกเปล่งประกายขึ้น วินาทีต่อไป จู่ๆ เขาก็ใช้แรงดึงเธอเข้ามา

เพราะว่าในขณะนี้เขาใช้แรงมากเกินไป หลินเป้ยยืนไม่นิ่ง ล้มเข้าไปในอ้อมกอดของเขาเลย

เพราะว่าแรงของเขาใหญ่เกินไป หน้าอกของเขามีความแข็งเล็กน้อย จมูกของหลินเป้ยชนกับหน้าอดของเขา ทันใดนั้นเจ็บจนลูกตาจะหลุดออกมา

แน่นอนว่า หลินเป้ยในขณะนี้ก็ตกใจมาก ทันใดนั้นในใจมีความสับสนเล็กน้อย

“หลินเป้ย ฉันขอเตือนเธอคิดให้ดีก่อนแล้วค่อยพูด ไม่เช่นนั้น......” เสียงของถังหลินดังผ่านมาจากบนศีรษะ ราวกับว่าเข้าไปอยู่ในน้ำแข็ง ที่เต็มไปด้วยพิษ แต่ละคำที่พูดออกมาให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวมาก

ขณะนี้ หลินเป้ยไม่ได้เงยหน้าขึ้น ดังนั้นมองไม่เห็นสีหน้าของถังหลิน หากเขาเห็นสีหน้าในตอนนี้ของถังหลิน เกรงว่าหัวใจคงจะสั่นแรงขึ้น

“สิ่งที่ฉันพูดคือความจริง ถังหลิน นายเป็นคนที่ฉลาด นายคิดว่าคืนวันนั้นฉันจะไปที่ห้องนายโดนไร้สาเหตุหรอ”

ถึงแม้ว่าในใจของหลินเป้ยจะสับสนมาก แต่บางคำพูดก็ต้องพูด

คำพูดของหลินเป้ยหยุดไปสักพัก พยายามให้ตัวเองรักษาความสงบ

“คืนนั้นทั้งหมดที่ฉันทำก็เพราะคิดว่าเป็นเย่ซือเฉิน แต่ว่า ฉันไม่รู้ว่าคืนนั้นนายจะเข้ามาพักในห้องของเย่ซือเฉิน ฉันคิดมาตลอดว่าผู้ชายในคืนนั้นคือเย่ซือเฉิน ไม่เช่นนั้นฉันก็คงไม่......” หลินเป้ยเดินมาถึงขั้นนี้ เธอไม่มีทางถอยแล้ว เธอก็ไม่สามารถถอยได้

เพราะว่า แม่ของเธอยังรอเธออยู่ที่ประเทศ D รอให้เธอกลับไป

หากตัวตนของเธอถูกเปิดเผยแล้ว คุณแม่ของเธอก็จะเกิดอันตราย

การหลอกลวงราชวงศ์ค์นั้นเป็นบาปใหญ่!

“อะไรเป็นไปไม่ได้?” จู่ๆ ถังหลินก็จับคางของเธอไว้ ยกหน้าเธอขึ้นมา “คิดให้ดีแล้วค่อยพูด”

ขณะนี้ มุมปากของถังหลินค่อยๆ โค้งงอขึ้น ราวกับว่ามีความโค้งงอที่สูงขึ้น แต่กลับทำให้คนรู้สึกไม่ถึงการยิ้มเลย ได้แต่ให้คนรู้สึกถึงความเย็นชาและความอันตราย

หลินเป้ยเห็นสภาพแบบนี้ของเขา ตกใจมาก เผชิญหน้ากับถังหลินในแบบนี้ เธอกลัว แต่ถึงแม้จะกลัวแค่ไหน ก็บอกกับตัวเองว่าห้ามถอย

เพราะว่าหากเธอถอยในตอนนี้ สิ่งที่เธอทำในก่อนหน้านี้ก็เสียเปล่าแล้ว

หลินเป้ยสูดหายใจลึก พยายามสงบสติอารมณ์ “หากรู้ว่าคืนวันนั้นไม่ใช่เย่ซือเฉิน แต่เป็นนาย ฉันก็จะไม่นอนกับนาย......”

มือที่จับคางเธอของถังหลินจู่ๆ ก็แรงมากขึ้น แล้วตัดคำพูดของเธอไป