ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 844

บุคคลนั้นต้องรู้จักเย่ซือเฉินเป็นอย่างดีแน่ๆเชียว รู้ทุกอย่างของเย่ซือเฉินอย่างแจ่มแจ้งดุจนิ้วบนฝ่ามือ สิ่งที่เย่ซือเฉินถามเขาเมื่อสักครู่นี้ บุคคลนั้นก็เคยถามมาหมดแล้ว

แม้นจะเป็นเช่นนี้ หากแต่นาทีที่ต้องเผชิญหน้ากับเย่ซือเฉิน ในใจเขาก็ยังคงว้าวุ่นหนักมาก ดังนั้นหลังจากฝืนมาจนถึงเย่ซือเฉินออกไป ชั่วพริบตานั้นเขาก็เหมือนแหลกสลายไปเลย

เขากลัว เขาสติแตก ไม่เพียงเพราะกลัวเย่ซือเฉินเท่านั้น ยิ่งเป็นเพราะบุคคลที่วางแผนทุกอย่างอยู่เบื้องหลังด้วย เพราะในมือบุคคลนั้นมีความลับของเขาที่สามารถทำลายเขาได้ แถมวิธีการของบุคคลนั้นก็ร้ายกาจและน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก เขาไม่อาจต้านทานได้เลย

“ผู้อำนวยการลู่วางใจเถอะ ขอแค่คุณให้ความร่วมมือ ผมก็ไม่ให้ความลับแพร่งพรายออกไปหรอก”เสียงปลายสายดังขึ้นอีกครั้งผู้อำนวยการลู่ที่ตกใจกลัวต้องสั่นสะดุ้งหนึ่งครั้ง

เสียงที่ผ่านการแปรเปลี่ยนฟังดูแล้วไร้ความเมตตาและแข็งกระด้างอย่างเย็นชามาก ทำให้รู้สึกหวาดหวั่นยิ่งนัก

“คุณรับปากผมไว้แล้วแท้ๆ บอกว่าขอเพียงผมทำตามที่คุณสั่ง คุณก็จะคืนเอกสารทั้งหมดให้ผมนี่ครับ”ใบหน้าผู้อำนวยการลู่บิดเบี้ยวเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโกรธหรือเป็นเพราะตกใจกลัวกันแน่ หรืออาจจะมีทั้งสองอย่างก็ไม่รู้ได้เลย

“ผู้อำนวยการลู่ ถึงผมจะคืนเอกสารทุกอย่างในมือให้คุณ แต่คุณรับรองได้ไหมว่าความลับจะไม่ถูกแพร่งพราย？”ปลายส่วนหัวเราะ

เสียงที่เย็นชาจนน่ากลัวอยู่แล้ว เมื่อหัวเราะออกมาก็ยิ่งทำให้น่ากลัวยิ่งขึ้น

“ขอแค่ผู้อำนวยการลู่ให้ความร่วมมือดีๆ ผมรับรองว่าความลับพวกนั้นของผู้อำนวยการลู่อนาคตจะไม่ถูกเปิดเผยอย่างแน่นอน”

“คุณรับรองยังไงครับ？คุณเป็นใคร？”หัวใจผู้อำนวยการลู่เต้นเร็วเล็กน้อย หลังผ่านสิบกว่าวันนั้นมา เขารู้ความสามารถของบุคคลนี้ดี ดังนั้นเขาเชื่อเสียสนิทว่าบุคคลนี้จะทำได้ตามที่ยื่นข้อเสนอมา

“ผมมีวิธีอยู่แล้ว”อีกฝั่งหนึ่งของสายไม่ได้ตอบโดยตรง เพียงแต่ปะปนเสียงหัวเราะไว้

“คุณไม่ใช่ก็เป็นหมอเหมือนกันหรอกนะ？”แววตาอันพร่วมัวของผู้อำนวยการลู่มีแสงแวบผ่าน ถามขึ้นมาหนึ่งประโยคกะทันหัน

อันที่จริงผู้อำนวยการลู่ก็แค่ถามสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่ได้มีเค้ามูลอันใด

ทว่าเมื่อผู้อำนวยการลู่ถามเสร็จ แต่ได้ยินอีกฝั่งหนึ่งส่งน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปมา

ผู้อำนวยการลู่อึ้ง หรือเขาทายถูกแล้ว？อีกฝ่ายเป็นหมอจริงๆ？เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นชายหรือหญิง？

เมื่อผู้อำนวยการลู่มีความคิดเช่นนี้ก็เข้าใจหลายๆอย่างขึ้นมากะทันหัน อย่างเช่นบันทึกปลอมถึงอาการป่วยของเวินลั่วฉิง หากมองจากมุมของแพทย์คนหนึ่งแล้วมันช่างไร้ที่ติเลยล่ะ

แถมบันทึกปลอมฉบับนั้นยังสามารถเข้าไปอยู่ในคลังเอกสารของโรงพยาบาลได้ คงไม่ใช่คนทั่วไปจะกระทำได้

บุคคลนี้ต้องชำนาญระบบการแพทย์เป็นอย่างดี แถมมีความสามารถที่แข็งแกร่งมาก

เพียงแต่ แล้วจะเป็นใครได้นะ？

ทำไมต้องเลือกเขาด้วย？ทำไมต้องหลอกลวงเย่ซือเฉินด้วย？

บุคคลนี้รู้จักเย่ซือเฉินเป็นอย่างดี น่าจะเป็นคนรู้จักเย่ซือเฉินมั้ง？

“ผู้อำนวยการลู่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี สิ่งที่ไม่ควรถาม ทางที่ดีก็อย่าได้ถามเลย”บุคคลนั้นส่งเสียงแว่วเข้ามาอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ไม่ได้เสียงหัวเราะอีกต่อไป แต่มีความเย็นเยียบอันคมเฉียบหลายส่วน

“หน้าที่ของผมทำเสร็จแล้วไม่ใช่หรือครับ？”ผู้อำนวยการลู่ไม่ต้องยุอารมณ์เขา ไม่ได้พูดส่งเดช

“หากเย่ซือเฉินสงสัยแล้วกลับมาถามใหม่ หวังว่าผู้อำนวยการลู่จะจัดการได้เป็นอย่างดีนะ”เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายรู้ว่าเย่ซือเฉินนั้นไม่ได้หลอกง่าย ระแวงว่าเย่ซือเฉินจะกลับมาถามเพื่อความแน่ชัดอีกครั้ง

“ขอแค่ผู้อำนวยการลู่จัดการดี ผมรับปากว่าจะช่วยผู้อำนวยการลู่คลี่คลายปัญหาอันยุ่งยากทั้งหมดให้ แบบไม่มีให้ผู้อำนวยการลู่กังวลอีกเลย”เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายรู้จักใช้คน การข่มขู่และการหลอกล่อนั้นใช้ได้อย่างเหมาะสมมาก

“ครับ ผมรู้แล้ว”ผู้อำนวยการลู่ไม่กล้าขัดคำสั่งอีกฝ่ายอยู่แล้ว บัดนี้ยังได้ยินว่าอีกฝ่ายจะช่วยตนขจัดปัญหาความยุ่งยากทั้งหมดทิ้ง ต้องรีบรับปากอย่างเร่งด่วนอยู่แล้ว