ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 866

องค์หญิงน้อยถังจื่อซียังไม่ลืมเรื่องสำคัญที่เธอจะต้องทำในวันนี้

วันนี้พี่ชายพาเธอออกมาเพื่อที่จะยอมรับกับคุณพ่อ ภายในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าหากคุณพ่อไม่ยอมรับล่ะ?

“ไม่หาแล้ว พวกเรากลับไป” ถังจื่อโม่ขมวดคิ้ว เมื่อกี้คุณแม่พึ่งถูกคุณปู่และคุณย่าของเย่ซือเฉินรังแก เขาไม่หาเย่ซือเฉินคิดบัญชีก็ดีแล้ว ยังอยากให้ไปยอมรับเย่ซือเฉินอีก?

จะมีเรื่องดีขนาดนี้ได้ยังไง?

“คุณลุงเสี่ยวเหลียวครับ พวกเรากลับกันเถอะ” เรื่องราวจบแล้ว คุณแม่ของเขาตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว เขาเองก็ดูความบันเทิงจบแล้ว ในเมื่อไม่คิดจะยอมรับเย่ซือเฉินแล้ว งั้นก็กลับกันเถอะ

“รอก่อน” องค์หญิงถังจื่อซีเริ่มมีความกระวนกระวายแล้ว ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะขอให้พี่ชายตอบตกลงพาเธอออกมาเจอคุณพ่อ หากกลับไปแบบนี้ เกรงว่าต่อจากนี้จะไม่มีโอกาสแล้ว

แน่นอนว่าองค์หญิงถังจื่อซีมองออกว่าพี่ชายของตัวเองกำลังอารมณ์เสียอยู่ ไม่เพียงแต่โมโหคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ พี่ชายต้องโมโหคุณพ่ออีกแน่ๆ แม้กระทั่งคุณพ่อก็ผิดแล้ว

พี่ชายมีความเห็นกับคุณพ่ออยู่แล้วตั้งแต่แรก หากไม่ใช่เพราะเธอน้องขอคุณพี่ชาย วันนี้พี่ชายไม่ตอบตกลงพาเธอออกมายอมรับคุณพ่อแน่นอน

วันนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ความเห็นที่พี่ชายมีต่อคุณพ่อต้องใหญ่ขึ้นแน่นอน

ดังนั้น เธอไม่สามารถกลับไปได้ เธอจะต้องทำอะไรสักอย่างจึงจะได้

“ทำไมหรอ?” ถังจื่อโม่หันไปมองน้องสาวของตัวเอง แน่นอนว่าเขารู้ว่าน้องสาวกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ว่าภายในสถานการณ์แบบนี้เขาไม่อยากจะให้น้องสาวยอมรับกับเย่ซือเฉิน

ถูก วันนี้เพราะว่าการกระทำของคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ส่งผลไปถึงตัวของเย่ซือเฉิน

ไม่ว่ายังไงแล้วนั่นคือญาติของเย่ซือเฉิน คือเรื่องที่เย่ซือเฉินไม่ได้จัดการให้ดี จึงได้สร้างปัญหาให้กบคุณแม่

เพียงแค่จุดนี้ เขาก็ไม่สามารถอภัยได้แล้ว

“พี่ชาย ฉันรู้สึกว่าคุณพ่อน่าสงสารมาก” แววตาคู่หนึ่งขององค์หญิงถังจื่อซีมองไปทางเย่ซือเฉินที่อยู่ไม่ไกลมากนัก แล้วถอนหายใจเบาๆ

“อื้ม?” ถังจื่อโม่ยักคิ้ว? เย่ซือเฉินน่าสงสาร? คำพูดนี้ของน้องสาวของเขาพูดจากไหนกัน?

เย่ซือเฉินกับสงสารสามารถวางอยู่ในที่เดียวกันได้?

เขามองไม่ออกถึงความสงสารใดๆ ของเย่ซือเฉินเลย

“พี่ชาย คนที่รังแกคุณแม่เมื่อกี้คือคุณปู่คุณย่าของคุณพ่อ ต่างก็เป็นญาติของคุณพ่อ แต่ว่าพวกเขารังแกคุณแม่แบบนี้ ทำให้คุณพ่อสูญเสียภรรยาไป พวกเขาไม่ได้คิดเผื่อคุณพ่อเลย” แววตาขององค์หญิงน้อยถังจื่อซียังคงมองดูภาวะข้างหลังของเย่ซือเฉิน คำพูดที่พูดในขณะนี้มีความหนักใจอยู่ “คุณพ่อรักคุณแม่ขนาดนั้น หากเพราะแบบนี้สูญเสียคุณแม่ไป คุณพ่อต้องเสียใจแน่ๆ รู้สึกแย่แน่ๆ”

“อื้ม” สำหรับจุดนี้ ถังจื่อโม่เองก็เห็นด้วยมากๆ ผู้อาวุโสทั้งสองท่านของตระกูลเย่ทำแบบนี้ไม่เคยคิดเผื่อเย่ซือเฉินเลยจริงๆ

พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่กระวนกระวายแทนเย่ซือเฉิน ยังสร้างความลำบากใจให้เย่ซือเฉิน พวกเขาอยากจะควบคุมเย่ซือเฉิน ยังวางแผนเย่ซือเฉินไปทั่วอีก

การที่ถูกญาติๆ วางแผน เย่ซือเฉินก็น่าสงสารจริงๆ

“พวกเขาไม่คิดเผื่อคุณพ่อ ไม่สนใจการอยู่การตายของคุณพ่อ พวกเขามาวุ่นวายแบบนี้ ไม่แน่คุณแม่อาจจะโกรธคุณพ่อก็ได้ ไม่แน่คุณแม่อาจจะไม่เอาคุณพ่อแล้วจริงๆ ก็ได้ หากพวกเราไม่เอาคุณพ่ออีก งั้นคุณพ่อก็น่าสงสารมากๆ เลย” ถังจื่อซีคือองค์หญิงน้อยที่จิตใจดีมากที่สุด คุณแม่ถูกรังแกแล้ว แต่ว่าคุณพ่อก็น่าสงสาร เธอไม่สามารถไม่สนใจคุณพ่อหรอก

ถังจื่อโม่มองดูน้องสาวในบ้านของตัวเอง เวลามีความซับซ้อนเล็กน้อย เขารู้ว่าน้องสาวของตัวเองนั้นฉลาดมาโดยตลอด และรู้ว่าบางทีน้องสาวชอบแกล้งทำตัวอ่อนแอแล้วเอาชนะทีหลัง ดังนั้นน้องสาวของเขาดึงสติของเขากลับมาเพื่อเย่ซือเฉิน

เขารู้สึกว่าคนที่น่าสงสารไม่ใช่เย่ซือเฉิน แต่เป็นเขา

เขาปกป้องน้องสาวอย่างระมัดระวังมาหลายปี เพื่อเย่ซือเฉิน เลือกที่จะทิ้งเขา?