ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 867

“ฉันลงไปหาคุณพ่อตอนนี้เลย ฉันจะให้เซอร์ไพรส์คุณพ่อ” องค์หญิงน้อยถังจื่อซีพูดอยู่ตลอดเวลาว่าจะให้เซอร์ไพรส์กับคุณพ่อ

เซอร์ไพรส์ไง！！

ทันใดนั้นรอยยิ้มขององค์หญิงน้อยถังจื่อซีก็ปลอบชโลมของความเจ็บปวดที่ถูกแทงใจของถังจื่อโม่ สามารถทำให้น้องสาวดีใจ สามารถทำให้น้องสาวมีความสุข เขาทำอะไรก็มีค่าหมด

ถังจื่อซีตอบกลับด้วยความดีใจ แล้วเปิดประตูรถ อยากจะลงรถ

“เดี๋ยวก่อน” แต่ว่า ถังจื่อโม่ตะโกนเรียกเธอไว้

ถังจื่อซีหยุดการกระทำ รีบมองไปทางพี่ชายของตัวเอง รอยยิ้มบนใบหน้าหายไปทันที อารมณ์มีความเป็นห่วงเล็กน้อย เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ากลัวว่าพี่ชายของตัวเองจะเปลี่ยนใจ

เห็นหน้าตาของน้องสาวตัวเองแล้ว ถังจื่อโม่ถอนหายใจเบาๆ ทำเขารู้สึกว่า เพื่อเย่ซือเฉิน น้องสาวของเขาเริ่มไม่เชื่อใจเขาแล้ว?

เจ้าเด็กนี่กลับคิดว่าเขาจะเปลี่ยนใจ จริงๆ เลย จริงๆ เลย.......

ช่างน่าโมโหจริงๆ!!

“เธอจะยอมรับเขาได้ แต่ว่าเธอไม่สามารถให้เขารู้เรื่องของฉัน ตอนนี้ฉันยังไม่อยากยอมรับเขา” ถังจื่อโม่มีความเห็นกับเย่ซือเฉินตั้งแต่เรื่องของคุณปู่เย่และคุณย่าเย่อยู่แล้ว ตอนนี้ดูท่าทีของน้องสาวตัวเองแล้ว ในใจก็อึดอัดมากๆ

น้องสาวอยากจะยอมรับกับคุณพ่อเขาห้ามไม่อยู่ แต่ว่าตอนนี้เขายังไม่อยากยอมรับเย่ซือเฉิน

อยากให้เขายอมรับเย่ซือเฉินอย่างเต็มไป เย่ซือเฉินจำเป็นต้องจัดการกับปัญหาตระกูลเย่พวกนั้นก่อน

คุณแม่ของเขาห้ามได้รับความลำบากใจใดๆ ทั้งสิ้น

“อื้ม อื้ม ฉันรู้แล้ว” ถังจื่อซีเห็นพี่ชายไม่ได้จะห้ามเธอ จึงใช้แรงพยักหน้า บนใบหน้าเผยรอยยิ้มขึ้นอีกครั้ง

ขอแค่พี่ชายไม่ห้ามเธอไปยอมรับกับคุณพ่อก็พอแล้ว ขอแค่เธอยอมรับกับคุณพ่อ คุณพ่อฉลาดขนาดนั้น ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้เรื่องของพี่ชาย คุณพ่อก็ต้องรู้ในเร็วๆ นี้แน่

ถังจื่อซีกระโดดลงจากรถโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆ ราวกับว่าเกรงว่าหากช้าไปหนึ่งก้าวก็จะถูกถังจื่อโม่ห้ามไว้แล้ว

ถังจื่อโม่เห็นความเร่งรีบของน้องสาวตัวเอง ก็รู้สึกว่าตัวเองถูกแทงใจอีกแล้ว

ถังจื่อซีลงจากรถ วิ่งไปยังข้างกายของเย่ซือเฉินด้วยความดีใจ

ขณะนี้เย่ซือเฉินกำลังยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนและมองเวินลั่วฉิงอยู่ ดังนั้นจึงไม่ได้สังเกตว่าข้างกายของตัวเองมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเพิ่มขึ้นมา

ถังจื่อซียืนไปสักพัก เห็นทางที่คุณพ่อมองไปเป็นทางของคุณแม่ตลอด ไม่ได้หันข้างมามองเธอเลย

ถังจื่อซีเบ้ปากเล็กน้อย เธอยืนอยู่ข้างกายของคุณพ่อแล้ว เธออยู่ใกล้กับคุณพ่อขนาดนี้ คุณพ่อกลับมองไปไม่เห็นเธอ?

ในใจของถังจื่อซีมีความเศร้าเล็กน้อย

แต่ว่า ความเศร้านั้นไม่สามารถเทียบกับความตื่นเต้นที่จะยอมรับกับคุณพ่อได้ องค์หญิงน้อยถังจื่อซีรู้สึกว่าเธอควรจะใจกว้างหน่อย ไม่คิดอะไรแบบนี้กับคุณพ่อ

ไม่ว่ายังไงแล้วคุณพ่อก็น่าสงสารมากแล้ว เธอมาปลอบใจคุณพ่อ ดังนั้นเธอต้องให้อภัยคุณพ่อ

ดังนั้น องค์หญิงน้อยถังจื่อซีไม่อยากรอจนคุณพ่อเห็นเธอ เธอจะต้องออกตัวก่อนจึงจะได้

องค์หญิงน้อยถังจื่อซีเข้าใกล้คุณชายสามเย่อีกครั้ง ยืนมือเล็กๆ ไป ดึงไปที่ปลายเมื่อของเย่ซือเฉิน

คุณชายสามเย่มองแต่ภรรยาของตัวเองไม่หันไปมองทางอื่นเลย รู้สึกว่าปลายเสื้อของตัวเองถูกดึง เขามีความแปลกใจ จึงได้หันไปมอง

แววตาของเขามองไปทางปลายเสื้อของตัวเอง แน่นอนว่าก็เห็นองค์หญิงน้อยถังจื่อซียืนจับปลายเสื้อของเขาอยู่ข้างๆ