ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 897

เปลือกตาของเวินลั่วฉิงกระตุก ในใจของเธอนั้นมีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก

ตอนนี้ดูแล้วว่าเรื่องนี้ของเยว่หงหลิงดูเหมือนจะไม่ได้มีแผนร้ายอื่นๆแล้ว แต่เวลานั้นกลับบังเอิญพอดีเกินไปเสียหน่อย เธอที่เพิ่งจะมาถึงประเทศM ถังหยุนเฉิงก็ถูกส่งตัวไปที่เมืองไห่และต่อให้เธอจะรีบไปให้ได้เร็วที่สุด อย่างน้อยก็มีเวลาที่แตกต่างกันหนึ่งวันเต็มๆ

เวลาหนึ่งวันนี้สามารถเกิดเรื่องราวขึ้นได้มากมาย

ถึงแม้ว่าใบหน้าของเวินลั่วฉิงจะไม่ได้แสดงอาการออกมา แต่ในใจนั้นกลับรู้สึกร้อนใจยิ่งนัก เธอรู้สึกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ไม่ใช่ว่าจะมุ่งเป้าไปที่ตระกูลถัง แต่มุ่งมาที่ตัวเธอมากกว่า

ถ้าหากเป็นเช่นนี้จริงๆ คนพวกนั้นจะต้องไม่ให้เธอได้มีเวลาพักหายใจอย่างแน่นอน ดังนั้นภายในหนึ่งวันนี้โอกาสที่จะเกิดเรื่องกับถังหยุนเฉิงนั้นมีอยู่สูงมาก

เธอพาลูกทั้งสองคนกลับไปยังตระกูลถัง ทุกคนในตระกูลถังนั้นปฏิบัติกับเธอและลูกทั้งสองคนอย่างจริงใจ ไม่มีความเห็นแก่ตัวเลยแม้แต่นิดเดียว

ถ้าหากเป็นเพราะเรื่องราวของเธอทำให้ถังหยุนเฉิงต้องเดือดร้อน ทำให้ตระกูลถังเดือดร้อน? เช่นนั้นแล้วผลลัพธ์ที่จะตามมาเวินลั่วฉิงไม่กล้าที่จะคิดเลย....

“อย่าเป็นกังวลมากเกินไปเลย ตระกูลกู้คิดอยากจะจัดการถังหยุนเฉิงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกครับ” ทั้งที่เธอไม่ได้พูดอะไร เย่ซือเฉินก็ยังเข้าใจความกังวลนี้ของเธอ

แต่เย่ซือเฉินกลับไม่ได้รู้สึกกังวลเหมือนกับเธอ ถังหยุนเฉิงสามารถนั่งอยู่ในตำแหน่งอย่างในทุกวันนี้ได้ อาศัยความสามารถที่แท้จริงของตัวเอง ตระกูลกู้ไม่มีใครที่เป็นคู่ต่อสู้ของถังหยุนเฉิงได้เลย

มิเช่นนั้นแล้ว ไม่กี่ปีมานี้ถังหยุนเฉิงก็คงไม่สามารถขึ้นมาได้เร็วขนาดนั้น

“ฉันไม่ได้กังวลตระกูลกู้ ฉันกังวลคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ต่างหากค่ะ” เวินลั่วฉิงมองไปยังเย่ซือเฉิน สีหน้าท่าทางมีความจริงจังและหนักแน่นมากขึ้น

ตอนนี้เธออยู่ตรงหน้าเย่ซือเฉิน เธอชินกับการที่จะไม่ปิดบังอีกแล้ว

ในใจของเธอคิดอะไร ก็จะบอกเย่ซือเฉินออกมาตรงๆ

“คนขององค์กรโกสต์ซิตี้? คุณบอกว่าคนขององค์กรโกสต์ซิตี้จ้องตระกูลถังอยู่อย่างนั้นหรือ?” เย่ซือเฉินรู้เรื่องครั้งที่แล้วของถังหลินว่าคนขององค์กรโกสต์ซิตี้เป็นคนทำ แต่คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ไม่ได้มีเหตุผลที่จะต้องมาจัดการกับถังหยุนเฉิง นอกเสียจากพวกเขากำลังจ้องตระกูลถังอยู่

“ฉันสงสัยว่าพวกเขาไม่ได้จะจ้องเล่นงานตระกูลถังหรอกค่ะ แต่จ้องฉันมากกว่า” เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจออกมา เธอเองก็ไม่หวังว่าผลจะเป็นแบบนั้น แต่เธอมีลางสังหรณ์ และลางสังหรณ์นั้นนับวันก็ยิ่งรุนแรงขึ้น

“จ้องคุณ? ทำไมครับ?” สีหน้าของเย่ซือเฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาเข้าใจอย่างชัดเจนถึงอิทธิพลอำนาจขององค์กรโกสต์ซิตี้ สายตากว้างไกลไปทั่วโลก ไม่มีใครคิดอยากจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับองค์กรโกสต์ซิตี้ แม้แต่เขา ก็ไม่มีความสามารถที่จะไปตีเสมอกับองค์กรโกสต์ซิตี้เช่นกัน

25ปีก่อน หัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ซ่างกวนหงได้ขยายอิทธิพลอำนาจขององค์กรโกสต์ซิตี้อย่างแข็งแกร่งแบบที่ไม่มีใครคาดถึง

เพียงแค่เห็นก็เกิดความกลัว? ได้ยินข่าวลือก็รู้สึกหวาดกลัว? สิ่งเหล่านี้ไม่สามารถมาบรรยายซ่างกวนหงและองค์กรโกสต์ซิตี้ได้เลย

แต่องค์กรโกสต์ซิตี้นั้นมีกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดมาโดยตลอด ถึงแม้สองสามปีนี้ซ่างกวนหงจะไม่ได้ดูเรื่องในองค์กรแล้ว แต่กฎเกณฑ์ภายในก็ไม่ได้มั่ว

แล้วทำไมพวกเขาถึงต้องการจัดการกับเวินลั่วฉิงกัน?

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าทำไม? แต่ฉันมีลางสังหรณ์แบบนี้” ดวงตาของเวินลั่วฉิงมองไปยังด้านหน้า ไม่รู้ว่านึกถึงอะไรอยู่ : “ลางสังหรณ์แบบนี้ของฉันก็คงจะไม่ผิดด้วย”

เย่ซือเฉินมองเธอ ริมฝีปากขยับเล็กน้อย แต่กลับไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาเข้าใจดีถึงความสามารถของเธอ ถึงแม้เธอจะบอกว่าเป็นลางสังหรณ์ แต่ก็กลัวว่าจะมั่นใจไปแล้วถึง80%

“ต้องการจะสืบหาสาเหตุ มีเพียงแค่วิธีเดียว นั่นก็คือเข้าไปเจาะอยู่ภายในขององค์กรโกสต์ซิตี้ แต่ครั้งที่แล้วฉันให้มู่หรงดัวหยางติดต่อคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ที่เมืองA พวกเขาไม่มีการตอบรับใดๆเลย” ดวงตาของเวินลั่วฉิงเคร่งขรึมลงเล็กน้อย : “นี่มันเป็นเรื่องที่แปลกมากๆเลยค่ะ”