ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 903

ถังหยุนเฉิงส่งเงินให้ผู้หญิงคนนั้นราวๆ หนึ่งร้อย： “เด็กคนนี้มีไข้ ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรมากหรอก ฉันให้คนไปเอายามาแล้ว เพียงแค่เด็กคนนี้เสื้อผ้าเปียกแถมยังสกปรกด้วย ฝากคุณช่วยหาเสื้อผ้า แล้วเปลี่ยนให้หน่อยเถอะ”

ถ้าเสื้อผ้าของเด็กผู้หญิงคนนั้นทั้งเปียกทั้งสกปรก จะต้องป่วยหนักกว่าเดิมแน่นอน

“ก็ได้” เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นเงินก็ตาลุกวาว เลยไม่ได้อิดออดอะไรต่อ ก่อนจะให้ถังหยุนเฉิงเข้าไปได้

“มีเพียงห้องเดียวแล้ว คุณอุ้มเธอเข้าไปก่อนเถอะ ฉันจะไปหาเสื้อผ้ามาให้” หญิงคนนั้นเห็นแก่เงินเลยพูดอะไรง่ายขึ้นเยอะ

ในสถานการณ์แบบนี้ ถังหยุนเฉิงเองก็ไม่อยากจะอะไรมากมาย เลยได้แต่พาเด็กผู้หญิงคนนั้นเข้าไปในห้อง

หญิงถือว่าพูดรู้เรื่องทีเดียว เพราะผ่านไปไม่นานก็เอาเสื้อผ้าเข้ามาในห้อง

ที่พักของชาวบ้านนั้นมันไม่ดีเท่าไหร่ แต่ว่าในห้องก็ยังมีที่ให้อาบน้ำ หญิงเลยช่วยเด็กผู้หญิงคนนั้นอาบน้ำ ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้า

อาจจะเป็นเพราะได้อาบน้ำ เด็กผู้หญิงเลยฟื้นตอนออกมาพอดี

“อาบน้ำออกมาแล้วดูน่ารักไม่เบาเลยนะ” หญิงพาเด็กผู้หญิงที่เสื้อผ้าเสร็จแล้วออกมา ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ดูแล้วเป็นมิตรมากเลยล่ะ

เสื้อผ้าที่หญิงคนนี้หามามันใหญ่ไปหน่อย มือเท้าของเด็กผู้หญิงเลยเหมือนถูกห่ออยู่

“เธอฟื้นแล้วน่าจะไม่เป็นอะไรมาก แค่ไข้ขึ้นเท่านั้น กินยาลดไข้หน่อยก็น่าจะหายแล้ว” น่าจะเพราะเห็นว่าเด็กฟื้นแล้ว เลยไม่น่าจะมีอะไรมาก ตอนนี้หญิงคนนี้ถือว่าใจดีแล้วล่ะ

“โอเค ขอบคุณนะ” ถังหยุนเฉิงเห็นเด็กคนนี้ฟื้นขึ้นมาก็วางใจ เขากังวลตลอดว่าเด็กผู้หญิงคนนี้จะมีปัญหาอื่นขึ้นมา ตอนนี้เห็นท่าทีของเด็กผู้หญิงคนนี้ก็คิดว่าน่าจะไม่มีปัญหาอะไรมาก

“เด็กน้อย คุณชื่ออะไรเหรอ？แล้วบ้านอยู่ที่ไหนเหรอ？” หลังจากที่หญิงคนนี้ออกไป ถังหยุนเฉิงก็มองเด็กผู้หญิงคนนี้ พลางถามคำถามเล็กน้อยๆ

ถังหยุนเฉิงอยากจะถามให้ชัดเจนเสียหน่อย ถ้าจะให้ดีก็พาเด็กผู้หญิงไปส่งที่บ้านจะดีกว่า

เด็กผู้หญิงสลบอยู่กลางถนนบนเขา ไม่แน่ว่าบ้านอาจจะอยู่แถวๆ หมู่บ้านก็ได้

แต่เด็กน้อยไม่ตอบเลย เอาแต่ส่ายหัว ดูท่าทีเหมือนจะยังมึนๆ แถมยังดูกังวลและกลัวด้วย

ถังหยุนเฉิงถามคำถามนิดหน่อย เด็กผู้หญิงเอาแต่ส่ายหัว โดยที่ไม่พูดอะไรเลย ถังหยุนเฉิงก็ทำอะไรไม่ได้ เลยให้เธอไปนอนพัก

เด็กผู้หญิงนอนบนเตียงด้วยความกลัว ถังหยุนเฉิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้อง ก่อนจะรอให้เสี่ยวอู๋เอายากลับมา

เด็กผู้หญิงไม่ได้นอน พลางเอาแต่นั่งอยู่บนเตียง อาจจะเป็นเพราะว่ากำลังกังวลอยู่

เด็กผู้หญิงตื่นอยู่ตลอด แต่ก็ไม่บอกว่าไม่สบายตรงไหน กลับทำให้ถังหยุนเฉิงไม่สบายใจขึ้นมาไม่น้อยเลย

เวลาค่อยๆ ผ่านไป แต่ตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งกว่าแล้ว แต่เสี่ยวอู๋กลับยังไม่กลับมาเลย

ถึงแม้ว่าถนนในหมู่บ้านมันจะเดินทางไม่สะดวกเท่าไหร่ แต่เวลาหนึ่งชั่วโมงนั้นเหลือเฟือ แถมร้านขายยาก็อยู่ไม่ไกลเหมือนกัน

ถังหยุนเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเอาโทรศัพท์ออกมาโทรหาเสี่ยวอู๋

แต่โทรศัพท์ของเสี่ยวอู๋นั้นกลับขึ้นว่าปิดเครื่องอยู่

ถังหยุนเฉิงหนักใจ เสี่ยวอู๋นั้นตื่นตัวตลอดเวลา ปกติไม่เคยปิดเครื่องเลย เพราะว่าเสี่ยวอู๋จะเอาพาวเวอร์แบงค์ติดตัวไปด้วยเสมอ

ดังนั้น จึงตัดเรื่องแบตหมดออกไปได้เลย

ความเป็นไปได้ในการที่โทรศัพท์จะเสียก็ไม่ได้มีมากขนาดนั้น

เกรงว่า……

ถังหยุนเฉิงมองเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเตียง เขารู้ว่าเรื่องนี้มีปัญหาแล้วล่ะ

ถ้าเขาออกไปหาเสี่ยวอู๋ตอนนี้ล่ะ？