ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 91

บทที่91 ชายหญิงชอบพอกันทั้งสองฝ่าย

“พี่ซือเฉิน พวกพี่กลับมากันแล้ว” ‘คนรู้จักเก่า’ของเวินลั่วฉิง ก็มองมาพอดี ตอนที่เธอมองเห็นเย่ซือเฉิน ทันใดนั้นใบหน้าที่สดใสก็ยิ้มออกมาบางๆ เสียงที่เปล่งออกมาก็อ่อนโยนมากขึ้น

เธอรีบเดินเข้ามา มองไปที่เวินลั่วฉิงที่ถูกเย่ซือเฉินโอบเข้ามา พูดด้วยรอยยิ้มและเสียงอ่อนโยน：“คนนี้ก็คือ คุณเวินภรรยาใหม่ของพี่ซือเฉินใช่ไหม？”

เวินลั่วฉิงยิ้มบางๆ ใช่สิ ‘คนรู้จักเก่า’คนนี้ไม่รู้จักเธอ

แต่ว่าสำหรับเธอแล้ว เวินลั่วฉิงกลับเป็น ‘ความทรงจำฝังใจ’

สี่ปีก่อน เพื่อจะใช้ภาพจอมปลอมปิดบังผู้อื่นเธอเลยสมัครเรียนโรงเรียนการออกแบบ ตอนนั้นเธอสิ่งที่เธอต้องการรอบรู้จริงๆคือจิตวิทยาอาชญากรรม

แต่ว่าเธอก็สนใจการออกแบบมาก และยังมีพรสวรรค์ด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการออกแบบด้านเครื่องประดับ

ธุรกิจเครื่องประดับเป็นสิ่งสำคัญที่สุดของตระกูลเวิน ปีนั้นพ่อของเธอเวินจือฝางเป็นนักออกแบบเครื่องประดับที่โดดเด่นคนหนึ่ง

ถึงแม้ปีนั้นเวินจือฝางจะประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไป แต่ว่าตอนนั้นเขาทิ้งผลงานไว้ไม่น้อย นี่ก็เป็นเหตุผลที่สำคัญอย่างหนึ่งที่ต่อมาตระกูลเวินประสบความสำเร็จในธุรกิจเครื่องประดับอยู่หลายปี

เวินลั่วฉิงคิดว่าเธอก็น่าจะรับพรสวรรค์ด้านการออกแบบของเวินจือฝางมา ที่จริงการสมัครเรียนออกแบบก็แค่เปลือก แต่ว่าเธอตั้งใจเรียนกมา ตอนนั้นลูกทั้งสองคนเพิ่งคลอดมาไม่นาน เวลาส่วนใหญ่ของเธอคืออยู่กับลูกสองคน

เพราะว่าลูกยังเล็ก เวลาส่วนมากคือนอน เวินลั่วฉิงเลยออกแบบร่างเครื่องประดับได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

ที่จริงก็เพราะว่าเธอชอบ ขณะเดียวกันก็เพื่อบรรเทาความหดหู่ของการเรียนจิตวิทยา ตอนนั้นเธอก็แค่วาดๆไป และก็ไม่คิดมาก

แต่ว่าต่อมาถูกมู่หรงดัวหยางมองเห็น เพราะว่าตอนนั้นมู่หรงดัวหยางมีหน้าที่ไปเป็นอาจารย์พิเศษของโรงเรียนสอนออกแบบ ตอนนั้นตัวตนที่ซ่อนเร้นของมู่หรงดัวหยางก็คือนักออกแบบที่มีฝีมือคนหนึ่ง

พอมู่หรงดัวหยางมองเห็นผลงานของเธอ ก็ต้องการให้เธอเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนั้นมาก บอกว่าให้เป็นเงินค่าเงินลูกทั้งสอง

เวินลั่วฉิงคิดว่าข้อเสนอนี้ไม่เลว อีกอย่างเธอหวังว่าผลงานของตัวเองจะได้รับการยอมรับ

แต่ว่า ตอนนั้นเธอไม่สะดวกที่จะปรากฏตัว เพราะว่าต้องดูแลลูก และก็มามีเวลาไปร่วมการแข่งขัน

ดังนั้น เธอเลยเอาแบบร่างทั้งหมดให้มู่หรงดัวหยาง ให้อำนาจมู่หรงดัวหยางช่วยเธอทำเรื่องนี้อย่างเต็มที่

แต่ว่า วันถัดมาร่างที่ออกแบบนั้นกลับถูกขโมยไป คนที่ขโมยแบบร่างของเธอไปก็คือ ‘คนรู้จักเก่า’ตรงหน้านี้เอง —เฉียววี่หนาน

ปีนั้นเฉียววี่หนานอยู่ปีสี่ เป็นนักเรียนของมู่หรงดัวหยาง ตอนนั้นก็เป็นแฟนของมู่หรงดัวหยาง

เฉียววี่หนานหน้าตาสวยมาก และยังเป็นสาวแต่งตัวทันสมัย สวยมีออร่า ทำให้คนมองแวบเดียวก็ถูกดึงดูดไปด้วยความสวยแล้ว

ตอนนั้นเฉียววี่หนานกลับจีบมู่หรงดัวหยาง มู่หรงดัวหยางก็จริงจัง

คืนนั้นมู่หรงดัวหยางเอาร่างออกแบบของเธอกลับไป เฉียววี่หนานก็อยู่ที่บ้านของมู่หรงดัวหยางพอดี

วันถัดมา เฉียววี่หนานจากไป มู่หรงดัวหยางก็พบว่าไม่เจอผลงานออกแบบแล้ว

ตอนนั้นมู่หรงดัวหยางไปถามเฉียววี่หนานแล้ว แต่เฉียววี่หนานปฏิเสธ ตอนนั้นมู่หรงดัวหยางยังเลือกที่จะเชื่อเฉียววี่หนาน

แต่พอวันที่สาม ผลงานร่างออกแบบชิ้นหนึ่งของเวินลั่วฉิงก็ปรากฏบนบอร์ดของโรงเรียน คนออกแบบที่น่าประทับใจก็คือเฉียววี่หนาน