ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 95

บทที่95สุดยอดของความเลว（3）

“นี่คือ ของที่คุณเฉียวตั้งใจออกแบบเพื่อฉลองครอบรอบเจ็ดสิบปีของคุณย่าเหรอคะ？”เวินลั่วฉิงมองไปที่รูปออกแบบตรงหน้า มุมปากยกขึ้น……

ออกแบบเป็นพิเศษ？เฉียววี่หนานยังจะกล้าพูด！และยังมีหน้ามาพูดอีก หน้าเธอด้านมาก！

“ใช่ เดี๋ยวคุณยายก็จะครบรอบเจ็ดสิบแล้ว ฉันคิดของขวัญดีๆไม่ออก ก็เลยอยากออกแบบเครื่องประดับให้คุณยายเป็นพิเศษ”ในตอนนี้เฉียววี่หนานซ่อนความโกรธและความแค้นไว้ ใบหน้ามีรอยยิ้ม ดูสุภาพและฉลาด

“วี่หนานมีน้ำใจ ฉันชอบมาก”ที่จริงท่านหญิงเย่ก็พอใจเฉียววี่หนานเป็นพิเศษอยู่แล้ว ในตอนนี้เลยให้ความร่วมมือกับเฉียววี่หนาน

ท่านหญิงเย่ทนไม่ไหวที่จะไล่เวินลั่วฉิงออกไป ให้เฉียววี่หนานเป็นหลานสะใภ้ของเธอ

“คุณย่าชอบก็ดีค่ะ”เฉียววี่หนานยิ้มอย่างสดใส ดูอ่อนโยนบริสุทธิ์

“เอ๋ แปลกใจจัง เหมือนฉันจะเคยเห็นภาพนี้ที่ไหนมาก่อน”พอเฉียววี่หนานพูดจบ ทันใดนั้นเวินลั่วฉิงก็พูดขึ้นมา

“อะไรของเธอ？ทำให้ตกอกตกใจหมด เหมือนอะไรเนี่ย？”ท่านหญิงเย่จ้องเวินลั่วฉิงอย่างไม่พอใจมาก：“ไร้การศึกษา”

เฉียววี่หนานได้ยินเวินลั่วฉิงแบบนี้ ตัวก็สั่นขึ้นมาหน่อยๆ เฉียววี่หนานรีบหันไปมองเวินลั่วฉิง ถึงเรื่องเมื่อปีนั้นคนจะรู้ไม่เยอะ สุดท้ายมู่หรงดัวหยางก็ไม่ได้ตามมาสอบสวน แต่ว่า เฉียววี่หนานก็ยังเป็นคนทำผิด

“อ้อ ฉันจำได้แล้ว เมื่อสี่ปีก่อน ที่ ที่ ……”เวินลั่วฉิงกลับไม่สนใจท่านหญิงเย่ แต่มองไปที่เฉียววี่หนาน แกล้งทำเป็นพูดๆออกมาแต่ยังไม่พูดทันที ทำท่าทางใช้สมองคิดอย่างร้อนรน

สีหน้าของเฉียววี่หนานเปลี่ยนนิดๆ สายตาซ่อนความระแวงไว้ แล้วจึงพูดออกมาอย่างตระหนักได้ว่า：“หรือว่าเธอเคยเห็นภาพในความคิดที่weiboของฉัน ตอนฉันเรียนมหาวิทยาลัยก็เคยมีความคิดแบบนี้ แต่ว่าตอนนั้นยังเป็นผลงานที่ไม่เสร็จ ช่วงนี้คิดได้ว่าจะต้องฉลองงานวันเกิดคุณยาย จู่ๆก็มีแรงบันดาลใจ ก็เลยทำเสร็จออกมาตอนนี้”

เฉียววี่หนานพูดประโยคนี้ออกมาได้ดีทีเดียว ไม่มีอะไรรั่วไหลออกมา

ปูทางเพื่อให้ทางของตัวเอง ในขณะเดียวกันก็ประจบสอพลอท่านหญิงเย่ด้วย ผู้หญิงคนนี้มีแผนการจริงๆ

“weiboของคุณเฉียว？คุณเฉียวชอบเอาผลงานออกแบบของตัวเองลงweiboเหรอคะ？เคยชินอะไรเนี่ย？แปลกมาก”เวินลั่วฉิงมองไปที่เฉียววี่หนาน ตากะพริบ หน้างงๆ

ถึงแม้ประโยคนี้ของเวินลั่วฉิงจะไม่ได้พูดตรงๆ แต่ว่าในนี้มีแต่คนฉลาด ในฐานะนักออกแบบก่อนออกผลงานมักจะต้องปิดไว้เป็นความลับ หนึ่งเพื่อรับรองความลึกลับของผลงาน สองเพื่อป้องกันคนลอกเลียนแบบ

เฉียววี่หนานเอาผลงานลงweiboแน่นอนว่าวิธีการช่างแปลก ไม่ชัดเจน

แน่นอน ในเวลานี้ต่างไม่มีใครถามเฉียววี่หนาน

“แต่ว่าน่าเสียดายมาก ฉันไม่รู้weiboของคุณเฉียว ดังนั้นฉันมั่นใจว่าไม่ได้เจอที่weiboของคุณเฉียว”น้ำเสียงของเวินลั่วฉิงเปลี่ยนไป ขมวดคิ้วแน่น จากนั้นจู่ๆก็ร้องออกมา：“อ้อใช่ ฉันคิดออกแล้ว ฉันเคยเห็นที่อาจารย์มู่หรง”

ตอนนี้เวินลั่วฉิงเอางานออกแบบพวกนั้นพูดเป็นมู่หรงดัวหยาง เพราะว่าตอนนี้เธอต้องการไม่เป็นจุดสนใจ จะเปิดเผยมากไปไม่ได้

เฉียววี่หนานได้ยินประโยคนี้ของเวินลั่วฉิง สีหน้าก็เปลี่ยนไป หัวใจก็เต้นแรง ที่จริง เฉียววี่หนานคิดมาตลอดว่าแบบร่างพวกนั้นเป็นของมู่หรงดัวหยาง

เธอนึกว่านอกจากเธอกับมู่หรงดัวหยาง ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่าวันนี้จู่ๆเวินลั่วฉิงจะพูดแบบนี้ออกมาต่อหน้าคนมากมายที่ตระกูลเย่