ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 96

บทที่96สุดยอดของความเลว（4）

เย่ซือเฉินย้ายสายตามองไปที่เวินลั่วฉิง สายตานั้นของเขาดูเย็นชาเยือกเย็น มีความหมายลึกซึ้ง

มู่หรงดัวหยางเป็นคนมีชื่อเสียงด้านการออกแบบ เย่ซือเฉินก็เคยได้ยิน เธอกับมู่หรงดัวหยางรู้จักกันได้ไง？

สามารถเข้าไปบ้านของมู่หรงดัวหยางได้ ความสัมพันธ์นั้น ……

เฉียววี่หนานมองเห็นสายตาที่เย่ซือเฉินมองเวินลั่วฉิง ในแอบยิ้ม ดูๆแล้ว คำพูดของเธอเมื่อกี้ใช้ได้เลย พี่ซือเฉินโกรธแล้ว

ตอนที่เฉียววี่หนานย้ายสายตามองไปที่เวินลั่วฉิง มุมปากยิ้มอย่างสะใจ เธอคาดหวังว่าเรื่องแบบนี้เวินลั่วฉิงจะอธิบายได้ไม่ชัดเจนแน่ ถึงตอนนั้นเย่ซือเฉินต้องโกรธแน่ยิ่งขึ้นแน่

ยังไงตอนนี้เวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินก็จดทะเบียนกันแล้ว แม้เย่ซือเฉินไม่รักเวินลั่วฉิง ในฐานะผู้ชายได้ยินเรื่องซุบซิบความสัมพันธ์ของภรรยากับผู้ชายคนอื่นยังไงก็โกรธ

“อือ ความสัมพันธ์ของฉันกับมู่หรงดัวหยางดีมาก”แต่ว่าเวินลั่วฉิงกลับไม่อธิบาย แต่พยักหน้า ยอมรับอย่างธรรมชาติ

อีกอย่างตอนนี้เวินลั่วฉิงก็จงใจเรียกชื่อของมู่หรงดัวหยางตรงๆ

เดิมทีสายตาที่ดูสืบสวนของเย่ซือเฉินที่มองเธอหายไปเล็กน้อย ตอนนี้ดูขรึมมากขึ้น

ความสัมพันธ์ของเธอกับมู่หรงดัวหยางดีมาก？ดีมากนี้หมายความว่าไง？！

“ดีมาก？ดีแค่ไหน？เห็นคุณเรียกชื่อตรงๆของอาจารย์มู่หรง ความสัมพันธ์น่าจะไม่ธรรมดาสินะ？คงจะไม่ใช่แค่อาจารย์กับนักเรียนล่ะสิ？”เฉียววี่หนานคิดไม่ถึงว่าเวินลั่วฉิงจะไม่ใช่แค่ไม่อธิบาย แต่กลับยอมรับตรงๆ ในใจเฉียววี่หนานแอบขำ ตอนนี้เธอแนะนำเวินลั่วฉิงอย่างจงใจ อยากให้เวินลั่วฉิงพูดคำที่ตื่นเต้นให้เย่ซือเฉินมากขึ้น

“อือ ไม่ใช่แค่นั้น”เวินลั่วฉิงพยักหน้า ตอบอย่างจริงจัง มั่นใจมาก

สายตาที่เย่ซือเฉินมองเธอหรี่ขึ้น แฝงไปด้วยความอันตราย

“อ้อ งั้นเป็นอะไรกันเหรอคะ？”ตอนนี้ในใจเฉียววี่หนานดีใจมาก เธอคิดไม่ถึงว่าผลลัพธ์นี้จะดีได้ขนาดนี้ ผู้หญิงคนนี้โง่เสียจริง

“ฉันกับมู่หรงดัวหยางรู้จักตั้งแต่เด็กค่ะ แม่ฉันกับคุณน้ามู่หรงเป็นเพื่อนที่โรงเรียนกัน”เวินลั่วฉิงตอบอย่างธรรมดา ทั่วไปมากแต่ว่าอธิบายได้ทั้งหมด

สายตาที่อันตรายและเยือกเย็นของเย่ซือเฉินลดลงไปครึ่งหนึ่ง

“ไม่น่าล่ะคุณสามารถเข้าไปห้องของอาจารย์มู่หรงได้ตลอดเวลา ที่แท้พวกคุณก็เป็นเด็กชายเด็กสาวที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กนี่เอง”เฉียววี่หนานดูคิดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นสถานการณ์แบบนี้ งุนงงไปแป๊บหนึ่ง แต่ว่าการตอบโต้ของเฉียววี่หนานไวมากจริงๆ เอาความหมายบิดเบือนไปทันที。

“เด็กชายเด็กสาวที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก……”ตาของเวินลั่วฉิงกะพริบ น้ำเสียงดูไม่ออกว่าอารมณ์ไหน ฟังไม่ออกว่าเธอปฏิเสธ？หรือว่ายอมรับ

ทันใดนั้นเธอก็ย้ายสายตาไปที่เย่ซือเฉิน แฝงไปด้วยความคิด：“สามี คุณมีเพื่อนสาวที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กไหม？”

“ไม่มี”สีหน้าของเย่ซือเฉินหม่นเล็กน้อย น้ำเสียงก็ขรึมลงหน่อย：“ไม่มีเวลาแบบนั้น”

เธอเป็นเด็กชายเด็กสาวที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กกับมู่หรงดัวหยางจริงเหรอ？

เฉียววี่หนานได้ยินประโยคนี้ของเย่ซือเฉิน สีหน้าก็เปลี่ยนชัดเจนมาก เฉียววี่หนานคิดว่าเธอเป็นเพื่อนสาวที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กของเย่ซือเฉิน แต่ว่าประโยคนี้ของเย่ซือเฉินกลับตบหน้าเธอเข้าแรงๆ

เวินลั่วฉิงยิ้ม ยิ้มอย่างมีความสุข

เห็นคำพูดของเธอดูไม่คิดอะไรมาก สายตาของเย่ซือเฉินก็เป็นประกายเล็กน้อย