ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 960

ในตอนนี้เฉิงโหรวโหรวดูงุนงงไม่เบา เมื่อได้ยินลุงเหลียงคุยกับเจ้าเก้า ใบหน้าก็มีความน้อยใจมากขึ้นกว่าเดิม

“ที่นี่มีเพียงคุณกับคุณเฉิงเท่านั้นที่เป็นผู้หญิง อีกอย่างคุณเป็นคนพาคุณเฉิงกลับมา เรื่องนี้เหมาะที่จะให้คุณเป็นคนจัดการมากกว่า ตอนนี้เธอเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเรา ผู้ดูแลจ้งเพิ่งจะพูดไปอย่างชัดเจน ทำทุกอย่างตามการปฏิบัติต่อเจ้าหญิงของพวกเราได้เลย” ลุงเหลียงเห็นความน้อยใจบนหน้าของเฉิงโหรวโหรว ดังนั้นเลยพูดด้วยความเบาลงไปมาก และก็เห็นใจเธอขึ้นมาบ้างแล้ว

ถึงแม้ว่าเรื่องเมื่อครู่จะยังไม่ได้พูดอะไรให้ชัดเจน แต่ว่าลุงเหลียงเองก็รู้อยู่แก่ใจดี ว่าเรื่องบางเรื่องมันยังไม่แน่นอน

ตอนนี้เธอเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขา แต่ก็เป็นเพียงแค่ตอนนี้！จากนี้ก็ไม่มีใครมั่นใจ

“โอเค ฉันรู้แล้ว” เมื่อเจ้าเก้าได้ฟังคำของลุงเหลียง ในใจก็คิดขึ้นได้ และพอจะรู้แล้วว่าต้องทำอย่างไรต่อไป

เพียงแต่ว่า การปฏิบัติตามองค์กรโกสต์ซิตี้นั้น องค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขาเหมือนจะไม่เคยมีเจ้าหญิงมาก่อนเลย

หัวหน้านั้นเป็นลูกคนเดียวของหัวหน้าเก่า ไม่มีพี่น้องเลยแม้แต่คนเดียว และไม่มีเจ้าหญิงด้วย แถมหัวหน้ายังไม่ได้แต่งงานมาจนถึงตอนนี้ด้วย ดังนั้นการปฏิบัติต่อเจ้าหญิงมีเกณฑ์อย่างไรกันแน่นะ？

ก็น่าจะเป็นการเคารพ ยกย่องเทิดทูน อยากได้อะไรก็ต้องหามาให้ อยากทำอะไรก็ต้องได้ทำอย่างนั้นสินะ？

เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขาก็ต้องเป็นแบบนั้น！

ในใจของเจ้าเก้ามีความคิดขึ้นมาแล้ว

“เจ้าหญิง……เฉิง เชิญ……” เจ้าเก้าได้ยินลุงเหลียงเรียกเฉิงโหรวโหรวว่าคุณเฉิง แต่ว่าเธอคิดว่าตามฐานะของเธอ การเรียกเฉิงโหรวโหรวคงไม่เหมาะสม ดังนั้นเจ้าเก้าเลยเรียกเป็นเจ้าหญิงแทน

ลุงเหลียงไม่ได้พูดอะไรต่อ

คุณชายหานแววตาเป็นประกาย พลางขยับมุมปากเล็กน้อย เหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ว่าสุดท้ายก็ทนเอาไว้ ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ณ ที่อยู่ของซ่างกวนหง

หลังจากที่หัวหน้าน้อยตามเข้ามาแล้ว ทุกคนก็เงียบลง เขาไม่เหมือนกับปกติเลยแม้แต่น้อย เขาในตอนนี้ทั้งเงียบและเรียบร้อยไม่พูดไม่จาเลยล่ะ

ผู้ดูแลจ้งเห็นท่าทีของเขาแบบนั้น ก็ฉีกยิ้มเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ในตอนนี้ ไม่ต้องให้เขาพูดอะไรแล้ว มีหัวหน้าอยู่ด้วย ก็เพียงพอสำหรับหัวหน้าน้อยแล้ว

บอดี้การ์ดอะเฉียงไม่ได้ตามเข้ามาด้วยในตอนนี้ ดังนั้นหัวหน้าน้อยที่ขุดหลุมฝังตัวเองเลยต้องรับกรรมไปคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ต้องรับเพียงคนเดียวเท่านั้น

“พูดมาเถอะ” ซ่างกวนหงนั่งลง จากนั้นก็มองขึ้นมา ที่ตัวของหัวหน้าน้อย

“ฉันเป็นคนทำผลการตรวจดีเอ็นเอของเฉิงโหรวโหรวเอง ฉันให้คนไปเอาเส้นผมของคุณย่ามา ดังนั้นผมที่เจ้าเก้าเอากลับไปคือผมของคุณย่าน่ะ” ในสถานการณ์แบบนี้ หัวหน้าน้อยไม่กล้าปิดบังอะไรอีกแล้ว แน่นอนว่าเขาไม่คิดจะปิดบังตั้งแต่แรก เพียงแต่ว่าเขาคิดไม่ถึงว่าเรื่องมันจะเปลี่ยนมาเป็นแบบนี้ได้

“ผมของคุณย่า คุณก็คิดได้เนอะ” ผู้ดูแลจ้งทนไม่ได้เลยมองไปที่หัวหน้าน้อย： “คุณย่าก็อายุมากขนาดนั้นแล้ว คุณก็ยังทำได้ลงคอ”