ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 961

เขาไม่คิดว่าไป๋หยิงจะใช้เรื่องนี้มาจัดการกับถังหยุนเฉิง ช่างไร้มนุษยธรรม และไร้บรรทัดฐานจริงๆ！

“แต่เรื่องนี้มันเหมือนกันซะที่ไหน ? เรื่องที่ถังหยุนเฉิงทำใครจะกล้าออกหน้ารับ ใครยุ่งใครก็ตาย อีกทั้งไม่ว่าใครจะออกหน้ารับก็ช่วยอะไรถังหยุนเฉิงไม่ได้ มีแต่จะทำให้ถังหยุนเฉิงตายเร็วขึ้นก็เท่านั้น ”

“ปรกติคุณทำตัวเหลวไหลก็มากพอแล้ว แต่เรื่องใหญ่แบบนี้คุณก็ยังเอามาล้อเล่นอีก”

“คุณทำแบบนี้มันจะฆ่าคนเอาได้ และมันก็ทำร้ายตระกูลถัง กับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังวย ”

ผู้ดูแลจ้งที่มากความสามารถจากที่เคร่งขรึมก็คำรามลั่นออกมา และเสียงของเขาก็มีแต่จะดังมากขึ้นเรื่อยๆ

ด้านนอก อะเฉียงที่ฟังอยู่ ก็ตัวลีบลงทันที ครั้งนี้หัวหน้าน้อยแย่แล้วจริงๆ

“ผู้ดูแลจ้ง ยังไงตอนนี้ผมก็เป็นหัวหน้าน้อยขององค์กรโกสต์ซิตี้ คุณตวาดใส่ผมแบบนี้……ไม่ค่อยดีมั้ง ？”ดูท่าหัวหน้าน้อยที่หน้าหนาอย่างกับกำแพงก็เหมือนจะต้านรับไม่ไหวแล้ว ทำไมถึงไม่จบไม่สิ้นสักที

“คุณเป็นหัวหน้าน้อยของใคร ? ผมไม่ใช่ผู้ดูแลของคุณ ผมเป็นผู้ดูแลของหัวหน้า คุณไม่ใช่หัวหน้าน้อยของผม แล้วทำไมผมจะขึ้นเสียงกับคุณไม่ได้” เดิมทีผู้ดูแลจ้งก็โมโหมากพออยู่แล้ว ตอนนี้หัวหน้าน้อยก็ยังมาเถียงอีก น้ำโหที่มีก็เดือดดาลมากขึ้นไปอีก

“ผมต่อว่าคุณไม่ได้แล้วใช่ไหม ? ตอนคุณยังเด็กแก้ผ้าวิ่งไปมา ผมก็เคยเห็นมาแล้ว ……”

“ผู้ดูแลจ้ง เราคุยกันดีๆได้ไหม ? อย่าด่าว่าด้วยถ้อยคำที่เสียๆหายๆได้ไหม ? ” หัวหน้าน้อยที่หน้าหนาตอนนี้ก็ต้านไม่ไหวแล้ว มีธุระก็พูดกันตรงๆ ทำไมต้องลากไปไกลถึงโน่นด้วย

แม้ปรกติหัวหน้าน้อยจะเรียกผู้ดูแลจ้งว่าตาแก่ เพื่อแกล้งให้ผู้ดูแลจ้งโกรธ แต่ในใจเขาก็เคารพรักผู้ดูแลจ้งมาก

แค่ผู้ดูแลจ้งดุด่า เขาก็กลัวแล้ว

“คุณยังรู้ว่าต้องพูดจาดีๆ ตอนที่คุณทำเรื่องพวกนั้น ทำไมคุณไม่คิด คุณดูสิว่าที่คุณทำมันมีแต่เรื่องอะไร”ผู้ดูแลจ้งแค่นเสียงฮึอยู่ในลำคอ อารมณ์โกรธไม่ได้ทุเลาลงเลย และเสียงก็ยังคงดังเหมือนเดิม

“หัวหน้า ผมไปเอาแส้มา ลงโทษตามกฎวินัยของครอบครัวแล้วกัน ” ผู้ดูแลจ้งดุด่าจนเหนื่อยแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกไม่พอใจ เด็กคนนี้ไม่ตีไม่ทำโทษไม่ได้แล้ว

“ผู้ดูแลจ้ง ไม่ขนาดนั้นมั้ง ? ”ซ่างกวนหงยังไม่ทันได้พูดอะไร สีหน้าของหัวหน้าน้อยก็เปลี่ยนไปทันที ตวาดก็แล้ว ดุด่าก็แล้ว เขาก็ยังทน ทำไมต้องถึงขั้นลงไม้ลงมือด้วย เขาเองก็ไม่เคยถูกตีด้วยแส้มานานแล้ว

ครั้งนี้ผู้ดูแลจ้งไม่ได้ตวาดเขา แต่ไม่สนใจเขาเลย หันหลังแล้วเดินจากไป เห็นได้ชัดว่าจะไปเอาแส้มาจริงๆ

“เฮ้ เฮ้ รอก่อน เรายังไม่ต้องถึงขั้นลงไม้ลงมือได้ไหม ? ก่อนหน้านั้นหัวหน้าบอกว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังลงมือจัดการเองแล้วไม่ใช่เหรอ ? ”เมื่อหัวหน้าน้อยเห็นว่าผู้ดูแลจ้งเอาจริง ท่าทีก็เปลี่ยนไปทันที

“คุณรู้เรื่องอะไร คุณรู้ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะทำอะไร ? แล้วทำยังไง ? คุณรู้ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะทำลายแผนนี้ยังไง ? ผู้ดูแลจ้งหยุดเดิน และจ้องเขม็งมาที่เขา แล้วสบถคำหยาบออกไป

เมื่อผู้ดูแลจ้งได้ยินเขาเอ่ยพูดชื่อคุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็ยิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก

“ผู้ดูแลจ้ง คุณเข้าใจไหม ? ”หัวหน้าน้อยเม้มริมฝีปาก รู้สึกกลัว ภูเขานั้นเปลี่ยนแปลงได้ง่ายแต่นิสัยสันดานคนนั้นเปลี่ยนแปลงได้ยาก เขาตอบกลับไปอย่างไม่กลัว

“ผมไม่เข้าใจ คุณเข้าใจ งั้นก็มา มา มาพูดสิว่ามันเป็นยังไง ? ” ผู้ดูแลจ้งยิ้ม แต่ดวงตาไม่ได้ยิ้มด้วย เจ้าเด็กคนนี้จนป่านนี้แล้วก็ยังเถียงคำไม่ตกฟาก ต้องสั่งสอนเขาสักทีจริงๆ

หัวหน้าน้อย：“……”

หากเขาเข้าใจจริงๆ เมื่อกี้ก็คงไม่ตามติดหัวหน้าอย่างนั้น

“วันๆคุณเอาแต่ทำตัวเหลวไหล และหาแต่เรื่องให้คนอื่นโมโห คุณดูคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเธอ แล้วลองย้อนดูตัวเอง คุณสู้อะไรคุณหนูใหญ่ตระกูลถังได้？”ผู้ดูแลจ้งจ้องเขม็งไปที่เขาแวบหนึ่ง คำพูดนี้มัน……

“ผู้ดูแลจ้ง คุณจะลำเอียงก็ได้ แต่คุณจะลำเอียงแบบขัดกับข้อเท็จจริงไม่ได้ ? ”หัวหน้าน้อยทักท้วงทันที ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นหัวหน้าน้อยขององค์กรโกสต์ซิตี้ หลายปีมานี้ องค์กรโกสต์ซิตี้ก็เจริญเติบโตมาเป็นอย่างดีภายใต้การดูแลของเขา นั้นไม่ใช่เพราะความสามารถ ? และคุณงามความดีของเขาเหรอ ?