ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 996

“หัวหน้าน้อยครับ ผมคิดว่าพวกเราไม่ต้องแย่งประมูลกับคุณชายสามเย่จะปลอดภัยที่สุดครับ” อะเฉียงไม่เชื่อคำพูดหัวหน้าน้อยของตัวเอง สถานการณ์อย่างนี้หัวหน้าน้อยบังคับตัวเองไว้ไม่ได้หรอก ไม่มีทางที่จะหยุดก่อนแน่นอน

และเห็นได้ชัดว่าคุณชายสามเย่มีแผนการไว้อยู่แล้ว

“ถ้าแกยังพูดมาก เชื่อไหมว่าฉันจะถีบแกออกไปเดี๋ยวนี้เลย” หัวหน้าน้อยไม่เคยฟังใครพูดอยู่แล้ว ถ้าหากคนอื่นไม่ยอมให้เขาทำในสิ่งที่เขาอยากทำ เขาก็ยิ่งจะทำให้ได้ ดังนั้นคำพูดของอะเฉียงจึงไม่มีประโยชน์อะไรเลย ทว่ากลับได้ผลตรงกันข้ามด้วยซ้ำ

อะเฉียงไม่กล้าพูดอะไรมากอีกแล้ว เขารู้ว่าหัวหน้าน้อยจะถีบเขาออกไปจากที่นี่จริง ๆ

“สามร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง สามร้อยล้านครั้งที่สอง สามร้อยล้านครั้งที่สาม หยกแขวนชิ้นนี้ตกเป็นของคุณมู่ครับ” หลังจากที่พิธีกรตั้งสติได้ก็ประกาศผลออกมาทันที

ผลลัพธ์แบบนี้พิธีกรเองก็คิดไม่ถึงเช่นกัน สามร้อยล้าน! สำหรับราคาหยกแขวนชิ้นนี้ถือว่าเป็นราคาที่สูงเสียดฟ้าเลยทีเดียว

เขารู้สึกว่าเขาไม่ต้องกังวลเรื่องจะถูกไล่ออกอีกแล้ว

เห็นได้ชัดมาก ว่าคุณชายสามเย่ขุดหลุมพรางเอาไว้ และคุณมู่จากห้องหมายเลข 10 ก็กระโดดลงไปโดยไม่ลังเลเลยสักนิด ไม่หยุดคิดทบทวนเลยแม้แต่น้อย

เขาเป็นพิธีกรในงานประมูลมาหลายครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เจอกับสถานการณ์อย่างนี้ และเป็นครั้งแรกที่ได้พบเจอคนแบบนี้

คุณชายสามเย่ขุดหลุมให้เห็นชัดเจนขนาดนี้ ขอแค่มีสมองสักหน่อยก็สามารถดูออกแล้ว แต่คุณมู่กลับตกหลุมพรางถึงสองครั้ง อีกทั้งเป็นเหตุการณ์ที่เหมือนกันทั้งสองครั้ง ทำให้พิธีกรเริ่มสงสัยในระดับไอคิวของคุณมู่ห้องหมายเลข 10 ขึ้นมา

คุณมู่คนนั้นคงไม่ได้ซื่อบื้อหรอกใช่ไหม?

ถ้าหากเป็นแค่ไอทึ่มคนหนึ่งขึ้นมาจริง ๆ ถึงเวลาเขาจะมีเงินจ่ายค่าหยกแขวนที่ราคาสูงเสียดฟ้านั่นหรือเปล่า?

ถ้าหากคุณมู่ไม่มีเงิน ต่อให้สมาคมประมูลหงเยว่กักตัวเขาเอาไว้ก็ไม่มีประโยชน์ แล้วคืนนี้จะเหนื่อยเปล่าไหมเนี่ย?

พิธีกรรู้ว่าคุณมู่คนนี้ไม่ได้อยู่ในรายชื่อแขกที่ถูกเชิญมา เรื่องตัวตนของคุณมู่ เขารู้เพียงแค่แซ่ เท่านั้น ส่วนเรื่องอื่น ๆ ไม่รู้อะไรเลย

“เธอไปบอกเถ้าแก่ ให้เถ้าแก่สืบฐานะและตัวตนของคุณมู่ดูสักหน่อย” พิธีกรพูดกับคนที่อยู่ข้าง ๆ ด้วยเสียงเบา : “สืบเรื่องเงินทุนของเขาให้แน่ชัด”

เขากลัวว่าคุณมู่คนนั้นจะมาก่อกวนงาน พอถึงเวลาก็ไม่มีเงินมาจ่าย

ถึงแม้คนที่มางานประมูลของสมาคมประมูลหงเยว่จะเตรียมเงินมาพร้อม หรือนำสิ่งของที่มีมูลค่าสูงมาด้วย แต่ก็มีบางคนที่แฝงตัวเข้ามาฉกฉวยผลประโยชน์ขณะที่เกิดความวุ่นวาย

ถ้าหากคุณมู่คนนั้นไม่ได้ประมูลของไป พวกเขาก็คงไม่ต้องสนใจ แต่ตอนนี้คุณมู่ประมูลหยกแขวนไปในราคาถึงสามร้อยล้าน และดูเหมือนไม่มีทีท่าจะหยุดลงเลย ดังนั้นพวกเขาจึงจำเป็นต้องป้องกันไว้ก่อน

จะรอให้ถึงเวลาแล้วเหนื่อยเปล่าทั้งคืนไม่ได้

ผู้ช่วยได้ไปหาเถ้าแก่ทันที

“ตอนนี้พัก 10 นาทีนะครับ ทุกท่านสามารถดื่มชา ทานของว่าง พักผ่อนกันสักครู่นะครับ” พิธีกรคิดว่าสถานการณ์แบบนี้จำเป็นต้องยืดเวลาไปสักหน่อย อย่างน้อยรอให้สืบเรื่องการเงินของคุณมู่คนนั้นให้แน่ชัดเสียก่อนแล้วค่อยเริ่มประมูลต่อ

“นี่ต้องพักผ่อนด้วยเหรอ เสียเวลาชะมัด” หัวหน้าน้อยรู้สึกไม่พอใจ เขากำลังรู้สึกตื่นเต้นสนุกสนานอยู่เลยนะ เขากำลังร้อนใจอยากเอาชนะเย่ซือเฉินอยู่เลย ทำไมถึงหยุดพักเสียล่ะ?

“หัวหน้าน้อยครับ ผมคิดว่าพวกเขาคงกลัวว่าถึงเวลาคุณจะไม่มีเงินจ่าย ฉะนั้นจึงต้องไปตรวจสอบการเงินของคุณให้แน่ใจก่อน” เมื่อครู่อะเฉียงเห็นพิธีกรกระซิบกระซาบกับผู้ช่วย อะเฉียงจึงเดาว่าคนอื่นอาจจะคิดว่าหัวหน้าน้อยไม่มีเงินจ่ายค่าของที่ประมูลมา

หัวหน้าน้อยมองอะเฉียง นัยน์ตาดอกท้อที่สวยงามคู่นั้นกะพริบปริบ ๆ : “พูดเป็นเล่นไปได้น่า?”

อย่างเขาเนี่ยนะจะไม่มีเงิน? !

“จริงสิ ตอนนี้ในบัญชีของฉันมีเงินอยู่เท่าไหร่?” หัวหน้าน้อยเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถามขึ้นมา

แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย ตอนนี้ในบัญชีของเขามีเงินอยู่เท่าไหร่เขาเองก็ไม่แน่ใจ

แน่นอนว่าก่อนหน้านี้เขาเองก็ไม่ได้คิดมาก่อนว่าจะแย่งประมูลของกับเย่ซือเฉินแบบนี้

“ในบัญชีของหัวหน้าน้อยไม่มีเงินครับ” อะเฉียงเบ้ปากเล็กน้อย คำถามนี้ที่หัวหน้าน้อยถามออกมาทำให้เขายากที่จะอธิบาย