The king of War นิยาย บท 2078

หลังจากกลับมาถึงยอดเมฆาแล้ว หม่าชาวก็กล่าวว่า “พี่เฉิน ดูเหมือนว่าคุณจะลืมอะไรบางอย่าง”

“เหรอ?”

หยางเฉินแสดงสีหน้าสงสัย ไม่เข้าใจว่าตนเองลืมอะไร

หม่าชาวกล่าวว่า “ก่อนหน้านั้นตอนที่อยู่สำนักบู๊ ฉีอิงเว่ยและฉีอิงเสว่ต่างก็มอบแหวนเก็บของให้คุณ ฉีอิงเว่ยเป็นคนเก่งอันดับต้น ๆ ของตระกูลบู๊ชั้นนำในโลกบู๊โบราณล่าง ในแหวนเก็บของของเขา ต้องมีสมบัติล้ำค่าอย่างแน่นอน”

“พรุ่งนี้พวกเราก็จะไปจงโจวแล้ว ถ้าก่อนไปจงโจว พวกเราสามารถปรับปรุงความแข็งแกร่งได้บ้าง มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับการเดินทางไปจงโจวของพวกเรา”

หลังจากได้ยินคำพูดของหม่าชาวแล้ว หยางเฉินก็จำเรื่องนี้ได้

เมื่อก่อนตอนที่เขาอยู่สำนักบู๊ เขาได้รู้ความอัศจรรย์ของแหวนเก็บของ แม้แต่ในโลกบู๊โบราณล่าง แหวนเก็บของ เป็นสมบัติล้ำค่าที่ใช้สำหรับการจัดเก็บของ มีเพียงบุคคลสำคัญของกองกำลังชั้นนำในโลกบู๊โบราณล่างเท่านั้น ที่มีสิทธิ์ครอบครอง

หยางเฉินหยิบแหวนเก็บของสองวงนั้นออกมา มองหม่าชาวและถามว่า “สิ่งนี้ใช้ยังไง?”

หม่าชาวกล่าวว่า “คุณปล่อยพลังจิตเข้าไปในแหวนเก็บของ จากนั้นกำจัดพลังจิตที่อยู่ในแหวนเก็บของ จากนั้นประทับพลังจิตของคุณ และคุณก็จะสามารถควบคุมแหวนเก็บของได้”

หยางเฉินเหลือบมองหม่าชาวด้วยความประหลาดใจ เขาคิดไม่ออกว่าหม่าชาวรู้วิธีใช้แหวนเก็บของได้อย่างไร?

ดูเหมือนเขาจะรู้ว่าหยางเฉินกำลังคิดอะไรอยู่ หม่าชาวกล่าวว่า “ก่อนที่ผมจะกลืนกินสายมังกร ผมได้รับการถ่ายทอดวิถีมารโบราณจากผู้ทรงพลังของสำนักมาร และได้รับความทรงจำส่วนหนึ่งของเขาอีกด้วย ก่อนหน้านั้นตอนที่ผมสร้างตราประทับวิถีมารไว้บนร่างกายของฉีอิงเว่ย ก็ได้รับการสืบทอดวิถีมารโบราณมาจากผู้ทรงพลังคนนั้นเช่นกัน รวมถึงวิธีการใช้แหวนเก็บของ ก็เป็นความทรงจำของผู้ทรงพลังคนนั้นเช่นกัน”

เมื่อได้ยินคำพูดของหม่าชาวแล้ว หยางเฉินมองหม่าชาวด้วยความอิจฉา และกล่าวด้วยรอยยิ้ม “นึกไม่ถึงว่าการที่คุณกลืนสายมังกรในคราวนี้ มันจะเป็นทุกขลาภ ไม่เพียงแค่ความแข็งแกร่งของคุณจะพุ่งทะยานสูงขึ้นเท่านั้น แต่คุณยังได้รับการสืบทอดวิถีมารโบราณจากผู้ทรงพลังคนนั้นอีกด้วย”

หยางเฉินยื่นแหวนเก็บของให้หม่าชาว และกล่าวว่า “แหวนเก็บของวงนี้ให้คุณ พวกเรามาดูด้วยกันว่าในแหวนเก็บของสองวงนี้มีของดีอะไรบ้าง”

หยางเฉินปล่อยพลังจิตของตนเองเข้าไปในแหวนเก็บของตามที่หม่าชาวบอก และขณะที่พลังจิตของเขากำลังจะเข้าไปในแหวนเก็บของ พลังกลืนกินที่น่าสะพรึงกลัวก็พุ่งไปที่พลังจิตของหยางเฉิน

หยางเฉินขมวดคิ้ว และทันใดนั้น พลังจิตที่ทรงพลังยิ่งกว่าก็ปะทุออกมาจากสมองของเขา และกลืนกินพลังจิตนั้นทันที

บูม!

เพียงแค่พริบตาเดียว พลังจิตนั้นก็ถูกกลืนหายไปอย่างสิ้นเชิง

คราวนี้ ไร้สิ่งกีดขวางใด ๆ แล้วพลังจิตของหยางเฉินก็เข้าไปในแหวนเก็บของ

ขณะที่หยางเฉินประทับพลังจิตของตนเอง เกิดความสัมพันธ์ที่มหัศจรรย์ระหว่างเขากับแหวนเก็บของ

หยางเฉินรับรู้ทุกสิ่งที่อยู่ในแหวนเก็บของได้อย่างชัดเจน

หยางเฉินอดไม่ได้ที่จะกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า “เป็นของที่มหัศจรรย์จริง ๆ!”

ไม่นาน เขาตกตะลึงเมื่อพบว่าแหวนเก็บของวงนี้เต็มไปด้วยหินขนาดเท่าลูกปิงปอง หินเหล่านั้นมีชี่ทิพย์ที่บริสุทธิ์มาก

สิ่งที่ทำให้เขาตกใจก็คือ มีหินใสขนาดเท่าลูกปิงปองหลายล้านก้อนเก็บไว้ในแหวนเก็บของ

หินเพียงก้อนเดียว ก็สามารถทำให้หยางเฉินสัมผัสได้ถึงชี่ทิพย์ทรงพลังแล้ว

นอกจากหินพวกนั้นแล้ว ยังมีเคล็ดวิชาการบำเพ็ญเพียรบางอย่าง

ในเคล็ดวิชาการบำเพ็ญเพียรเหล่านั้น หยางเฉินพบหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ“ฝ่ามือปีศาจอัคคี”

ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ ก่อนหน้านั้นตอนอยู่ที่สำนักบู๊ ตอนที่เขาต่อสู้กับผู้พิทักษ์ของตระกูลฉี และในช่วงวิกฤต อีกฝ่ายใช้ฝ่ามือปีศาจอัคคี ทำให้พลังของเขาพุ่งสูงขึ้นอย่างกะทันหัน

หยางเฉินกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “นึกไม่ถึงว่าในแหวนเก็บของของฉีอิงเว่ย จะมีฝ่ามือปีศาจอัคคีซึ่งเป็นเคล็ดวิชาชั้นนำของตระกูลฉี”

เพียงแต่ ผลกระทบของทักษะการต่อสู้นี้รุนแรงเกินไป เมื่อใช้แล้ว หลังจากผลของฝ่ามือปีศาจอัคคีหายไปแล้ว แดนบูโดจะลดลงเล็กน้อย

ถ้าไม่ใช่ช่วงเวลาวิกฤต ฝ่ามือปีศาจอัคคีก็จะไม่มีประสิทธิผลมากนัก