The Novel’s Extra นิยาย บท 389
บทที่ 389 การเคลื่อนไหวของแต่ละบุคคล (3)
ผม:「ฉันได้ยินมาว่าเธอเป็นแฟนคลับหมายเลย 1 ของเฟนรีล」
คำตอบตามมา 5 นาทีหลังจากที่ผมส่งข้อความ
CaptainBritain: 「นายหมายถึงอะไร ?;ㅋㅋ;;??;;」
ผมบอกได้เลยว่าเธอรู้สึกประหม่าจากข้อความของเธอ ผมยิ้มและพิมพ์คำตอบของผมลงไป
ผม:「ฉันได้ยินมาจาก นักธนูผู้ศักดิ์สิทธิ์ ฉันแน่ใจว่าเธอพูดออกมาเพราะเขารู้จักกับเธอ」
ผมนึกภาพออกว่าทุกอย่างเป็นยังไง เรเชลคงไม่พูดอะไรกับจินเซยอนมากตอนที่เจอกันครั้งแรก แต่เมื่อมองมองเรเชลนานๆก็มีแต่คำชื่นชม จากนั้นก่อนที่พวกเขาจะแยกกันในที่สุดเธอก็กล้าหาญที่จะขอให้
จินเซยอน เรียกชื่อเล่นของเธอดังนั้นเธอจึงสามารถเพิ่มเธอเป็นเพื่อนกันได้ แม้จะไม่สามารถพูดได้ด้วยตัวเองแต่เรเชลก็ส่งข้อความยาวๆไปหลังจากนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย
CaptainBritain: 「…นายได้เจอกับ คุณ จินเซยอน?」
ผม:「ใช่แล้ว เธอบอกด้วยตนเอง」
ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่น่าตกใจมากสำหรับเรเชลเพราะเธอไม่ได้ข้อความจากอีกฝ่ายมานานแล้ว ผมเรียกสปาร์ตันระหว่างรอ มีภารกิจที่ผมต้องให้มันทำตอนที่ผมกลับมาบนโลก
“สปาร์ตัน.”
– เจี๊ยบ เจี๊ยบ เจี๊ยบ
“นายเห็นคนที่หล่อกว่าฉันใช่มั้ย”
ผมคิดถึงคิมซูโฮในใจ ผมสีน้ำตาลอ่อนนุ่ม ดวงตาแหลมคมและลึกซึ้งราวกับมหาสมุทรและใบหน้าคมเข้มราวกับถูกกำหนดเอาไว้เป็นอย่างดี รูปร่างหน้าตาของเขานั้นเรียบง่าย
“เขาชื่อคิมซูโฮ จับตาดูเขาเอาไว้ละ”
– เจี๊ยบ เจี๊ยบ เจี๊ยบ
สปาร์ตันดูเหมือนจะไม่เต็มใจ แต่ก็พยักหน้าออกมา สปาร์ตันดูเหมือนจะโตขึ้นเล็กน้อยแต่ก็เชื่อฟังมากกว่าเดิม
“เด็กดีๆ….อ้อ ใช่.”
ผมเข้าไปในบ้านประมูลทันที
[บ้านประมูล]
ทุกไอเท็มที่ผมขายไปทำให้ระดับการประมูลของผมถึงระดับสูงสุด (CaptainBritain เป็นลูกค้าอันดับ 1 ของผม….ช่างมันละกัน) แต่ผมไม่ค่อยซื้อสินค้าจากบ้านประมูล เพราะยังไงผมก็สามารถสร้างมันขึ้นมาเองได้
ที่ผมจะหาก็คือ…
[ค้นหา: เสน่ห์]
[พบทั้งหมด 2 รายการ]
‘เสน่ห์’ เป็นสิ่งที่ผมทำไม่ได้ การเพิ่มคุณสมบัติเวทย์มนตร์ให้ตัวเองนั้นยากมากและแม้ว่าผมจะทำสำเร็จมันก็ต้องใช้เวลานานมาก ผมเลยต้องซื้อไอเท็มที่ช่วยเพิ่มมนต์เสน่ห์
[Lv.6 เสื้อคุมโปร่งใส]
[การเสนอราคาปัจจุบัน – 11,000TP]
[ซื้อทันที – 35,000TP]
[เวลาจนกว่าการประมูลจะสิ้นสุด – 3:13:23]
ผมคลิกที่ ‘ซื้อทันที’ แม้ว่าจะราคาถึง 35,000TP แต่ผมมีเงินเยอะมากทั้งในและนอกหอคอย
[คุณซื้อ Lv.6 เสื้อคุมโปร่งใส]
หลังจากซื้อ เสื้อคุมโปร่งใส ผมตัดมันให้พอดีกับร่างของ สปาร์ตัน ด้วยความชำนาญของผมใช้เวลาเพียง 10 นาทีผมตัวเป็นเสื้อน่ารักๆให้กับ
สปาร์ตัน
“ถ้านายตกอยู่ในอันตรายให้หนีไปทันทีโอเคไหม”
– เจี๊ยบ เจี๊ยบ เจี๊ยบ
“เด็กดีๆ.”
ต่อมาผมเหลือบไปมองช่องข้อความ เมื่อเห็นว่าเรเชลยังไม่ได้ตอบผมผมเลยค้นหารายการอื่นๆในบ้านประมูล
[ค้นหา: หนังสือทักษะพิเศษ – เคลิบเคลิ้ม]
[พบทั้งหมด 0 รายการ]
“ชิ เมื่อไรเจ้านี้จะปรากฏออกมาซะที”
ผมไม่สามารถบอกได้ว่ามันหายากจริงๆ หรือมีคนซื้อมันไปแล้ว
(อาจเป็นทั้ง 2 อย่าง) แต่ [หนังสือทักษะพิเศษ – เคลิบเคลิ้ม] ยังไม่พบในบ้านประมูล มันเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมรู้ในตอนนี้
“…เราควรลองทอยลูกเต๋ามากกว่านี้ดีไหมนะ”
ผมมีความคิดฉับพลัน [สุ่มลูกเต๋า] ทักษะโบนัสที่ผมได้รับจากตั๋วสีดำตอนนี้อยู่ที่ระดับ 6 ทุกวันนี้ผมไม่ได้คาดหวังอะไรมากจากลูกเต๋าที่ผมสุ่มทุกวัน ตอนนี้ผมอยู่ในครึ่งหลังของ หอคอย ไม่มีของอะไรที่ผมไม่มี
“ก็ไม่เสียหายอะไร…ลองเอาเป็น เคลิบเคลิ้ม”
ผมไม่มีอะไรจะเสียด้วยสิ ผมหยิบลูกเต๋า 4 ชิ้นออกมาจากคลังของผมแล้วทอยออกไปในขณะที่คิดถึงแต่ ทักษะ เคลิบเคลิ้ม เท่านั้น อาจเป็นเพราะระดับสูงของลูกเต๋าสุ่มทำให้ลูกเต๋าทั้ง 4 กลายเป็นหนังสือทักษะ แน่นอนว่าโอกาสที่ เคลิบเคลิ้ม จะออกนั้นต่ำอย่างไม่น่าเชื่อ
“…ฮะ?”
ผมเอียงศีรษะของผมเมื่อผมมองดูหนังสือทักษะ 1 ใน 4 เล่มที่ออกมา
[Lv.3 หนังสือทักษะพิเศษ – ธาตุทั้ง 4]
“มันใช้ได้เหรอ?”
มันเป็น พลังธาตุ ‘ 4 ธาตุ’ ซึ่งฟังดูดีกว่า เวทมนต์ ทั่วไป
“…ฉันแค่ต้องทอยลูกเต๋าจริงๆเหรอ? ทำไมฉันถึงเป็นใบ้เหรอ?”
===
[พลังธาตุ 4 ธาตุ Lv.3]
○ เสริมพลังธาตุ – สามารถร่ายเวทมนตร์ได้อย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
○ คุณสมบัติ 4 ธาตุ – ธาตุที่ผู้ใช้ทักษะครอบครองนั้นสูงสุด 4 ธาตุสามารถผสมกันได้ได้อย่างอิสระ
===
มันก็คุ้มค่าที่จะเรียนรู้อย่างไม่ต้องสงสัย ผมใช้หนังสือทักษะทันที
ในขณะนั้นเองรถไฟก็เริ่มช้าลง
– ตอนนี้พวกเรามาถึงที่ชั้น 26 แล้ว ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม
เสียงของกัปตันดังขึ้นและผมก็ได้รับข้อความด้วยเช่นกัน
CaptainBritain: 「เจอกันสัปดาห์หน้า…」
ด้วยเหตุผลบางอย่างเธอดูหมดเรี่ยวแรง
*************************************************************************
[ชั้น 26 อาณาจักรปีศาจที่แท้จริง]
คิมซูโฮ ลงจากรถไฟก็เจอหมอกหนาและแผ่นดินสีม่วงต้อนรับเขา
“…มอนสเตอร์ที่คิดไว้ไม่มีอยู่ที่นี่ ”
มีป้ายบอกทางที่สถานีรถไฟซึ่งคิมซูโฮอ่านออกมาดัง ๆ
“เฮ้ นายจะปีนหอคอยต่อเลยไหม”
ยียอนฮาน ซึ่งอยู่ถัดจากเขาถามด้วยร่างกายที่สั่นไหว
“พวกแฟร์มุนได้จากไปแล้วแม้กระทั่งแชนายอนก็กลับบ้านไปแล้วทำไมนายถึงตั้งใจจะปีนหอคอยต่อล่ะ”
แฟร์มุนบอกว่าพวกเขามีปัญหากับครอบครัวและจากไปที่ชั้น 24 โดยบอกว่าพวกเขาจะกลับมาเร็วๆนี้ ตอนนี้พวกเขากำลังต่อสู้กับ
มอนสเตอณ์ ในอิตาลี
“ฉันต้องไปต่อ”
“ทำไม? มันไม่เหมือนหอคอยปกตินะตอนนี้ ถ้านายรออีกหน่อย รอให้พวกเรา ไม่สิรอให้นายแข็งแกร่งกว่านี้”
ยียอนฮาน ดูเหมือนจะกลัวถ้าไปไกลกว่านี้
“อืม…มันก็แค่นั้น…”
อย่างไรก็ตามคิมซูโฮไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย คิมซูโฮมองไปที่หอคอยปีศาจจากระยะไกล
“ฉันคิดว่าฉันต้องปีนขึ้นไป”
เมื่อมองไปที่หอคอยราชาปีศาจมีแรงกระตุ้นเพิ่มขึ้นในหัวของเขา
มันรู้สึกเหมือนเขามีเหตุผลที่เขามาสู่ที่แห่งนี้
“แต่ทำไม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra