The Novel’s Extra นิยาย บท 419
บทที่ 419 จุดจบของหอคอย (7)
ปราสาทของราชาปีศาจถูกปิดล็อคหลังจากคิมซูโฮถูกเลือกให้เป็น
‘ผู้ท้าชิงของราชา’ เป็นผลให้ผู้เล่นทุกคนในปราสาทถูกขับออกไปที่ชั้น 21 แน่นอนว่าผมเองก็เช่นกัน
“…นายเลือกฉันเหรอ? ในฐานะคู่ซ้อมของนาย?”
แต่ผมกลับถูกกระแสเวทมนต์ที่ลึกลับและพามาที่ปราสาท คิมซูโฮ ยืนอยู่ข้างหน้าผม เขายิ้มด้วยความเขินอายและอธิบายสถานการณ์ทั้งหมดให้กับผมที่กำลังสับสน
“ใช่ นายเป็นคนเดียวที่ฉันคิดออก”
ผทรู้สึกตะลึงกับความเชื่อมั่นของเขา เขาสามารถเรียกตัว ชินจงฮัก,
คิมจุนวู หรือแม้แต่ ชอคจุนกยอง ที่ผมส่งไปเพื่อช่วยงานปาร์ตี้ของเขา
ผมไม่ได้เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับการฝึกซ้อมในตอนแรก คิมชุนดง อาจเป็นนักดาบ แต่ผมไม่ใช่
“โอเค….”
แต่นี่ไม่ใช่ทางเลือกที่ไม่ดี ผมอยากคุยกับคิมซูโฮ และไม่ใช่ว่าผมไม่สามารถช่วยเขาได้เลย เมื่อรวมทักษะของผม ‘เวทมนต์ 4 ธาตุ’ และ
‘ความชำนาญของคนแคระ’ พร้อมด้วย ‘พลังเวทมนต์ของรอยสัก’
ผมสามารถปรับปรุงอุปกรณ์ของคิมซูโฮได้เป็นระดับใหม่ทั้งหมด
“ฉันเข้าใจ แต่…”
ก่อนที่ผมบอกผมก็ตัดสินใจคิดก่อน ปราสาทของราชาปีศาจมีลักษณะคล้ายกับปราสาทยุคกลางทั่วไปยกเว้น…ห้องพักเต็มไปด้วยอุปกรณ์เวทมนต์มากมาย
“เฮ้ นั่นไม่ใช่ลูกแก้วคริสตัลเหรอ?”
ผมจัดการขุดสมบัติที่มีค่าในหมู่พวกมันออกมา มันเป็นลูกแก้วคริสตัลขนาดใหญ่
“ลูกแก้วคริสตัล?”
“ใช่. มานี่สิ.”
ผมดึงคิมซูโฮไปที่ลูกแก้วคริสตัล
ในขณะนี้เองลูกแก้วคริสตัลก็สะท้อนมุมมองของชั้นที่ 21 ออกมา
– นายพูดว่าอะไรของนาย เจ้าอสูรคลั่ง!
– ฮ่าฮ่าฮ่า เธอไม่อยากเอาชนะฉันงั้นเหรอ?
ชอคจุนกยอง และ ไอลีน ผู้ซึ่งถูกส่งตัวกลับไปยังอาณาจักรแห่งการ์ดนั้นกำลังชี้นิ้วและตะโกนใส่กันอยู่
– แต่จริงๆฉันไม่สนใจหรอกเพราะนายสู้ฉันไม่ได้หรอกนะ
ใบหน้าของไอลีนเปลี่ยนไปทันที
– เธอ…เธอคิดว่าฉันจะแพ้งั้นเหรหอ? ยัยคนแคระตัวเล็ก….
– หุบปากไปเลยนะไอ้ปัญญาอ่อน!
ปากของ ชอคจุนกยอง ปิดลง ในขณะเดียวกันพลังเวทย์มนตร์ขนาดมหึมาก็ระเบิดขึ้นรอบๆตัว ไอลีน ชอคจุนกยอง เองก็มีพลังเวทมนต์ที่เข้มข้นอยู่รอบตัวเขา
ชอคจุนกยอง กับ ไอลีน การต่อสู้แห่งศตวรรษกำลังจะเริ่มต้นไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม
“…พวกเขากำลังต่อสู้กันงั้นเหรอ”
คิมซูโฮ ตนตะลึงไม่น้อย
“ใช่.”
การได้ดูการต่อสู้ของคนอื่นนั้นสนุกเสมอ แต่ผมอยากจะเสนออะไรที่ดีกว่านี้ให้ คิมซูโฮ
“ด้วยลูกแก้วคริสตัลที่สลับซับซ้อนนี้ เราน่าจะได้เห็นชั้นอื่นได้ด้วย….”
ผมควบคุมลูกแก้วคริสตัลได้อย่างง่ายดาย ผมมีประสบการณ์ใช้มันเนื่องจากมีสิ่งที่คล้ายกันในห้องทำงานของ โทเมอร์ ผมเปลี่ยนภาพบนลูกแก้วคริสตัลราวกับว่าผมเปลี่ยนช่องทีวี ในที่สุดผมก็มาที่ชั้น 3 ของ Prestige
“โอ้ มาที่ ชั้น 3 แล้ว”
“ชั้น 3?”
คิมซูโฮ ดวงตาเบิกกว้างและจ้องมองไปที่ลูกแก้วคริสตัล
– ไง, ราลิโอ วันนี้เป็นยังไงบ้าง?
– เหมือนเคย ก็พอจัดการได้
Prestige พัฒนาขึ้นอย่างมากตอนนี้มีดวงอาทิตย์แล้ว ในอดีตผู้ที่เคยอาศัยอยู่ใน Prestige ต้องการสัญชาติเพื่อใช้ชีวิตอย่างมนุษย์ ตอนนี้ทุก NPC กลายเป็นพลเมืองไปโดยปริยาย เด็กกำพร้าและยุคข้าวยากหมากแพงหายตัวไปเนื่องจากพืชผลและปศุสัตว์เจริญรุ่งเรืองในดินแดนที่บริสุทธิ์ ปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เล่นกับ NPC ก็ดีขึ้นเช่นกัน
– อันนี้เท่าไหร่?
จากนั้นผู้เล่นคนหนึ่งก็ถามเจ้าของร้านค้า NPC เรื่องราคายา
– 50 TP
– คุณไปถึงหอคอยได้ชั้นที่เท่าไรแล้วเหรอ?
ทันใดนั้นลูกเจ้าของร้านก็ถามผู้เล่น ผู้เล่นตอบเด็กพร้อมรอยยิ้ม
– ฉันยังมือใหม่อยู่เลย ฉันไปถึงชั้น 5 เท่านั้น
– ว้าววว~! แล้ว…แล้วมันเป็นยังไงบ้าง ชั้นที่ 5
– ชั้น 5 อืมมมม…น่ากลัวมาก มีดันเจี๋ยนมากมายที่นั้น
เหตุผลที่ผมอยากให้คิมซูโฮเห็นชั้น 3 ก็เพื่อดึงดูดความสนใจของเขา ผมอยากเอาชนะเขาด้วยความรู้สึก นี่คือผลจากของแรงที่ลงไปของผม ผมเปลี่ยน Prestige ด้วย TP และความพยายามอย่างหนัก…ด้วยความช่วยเหลือของ NPC ที่มีชื่อเสียงเช่น เฮนรี่ และ คิรี
“ว้าว. Prestige เปลี่ยนไปมากจริงๆ”
ทันใดนั้นคิมซูโฮก็วางมือลงบนไหล่ของผม
“…ใช่……….ดังนั้น….”
ผมบิดร่างกายเล็กน้อยเพื่อสะบัดมือจากนั้นก็ถามคิมซูโฮด้วยคำถามที่ผมอยากจะถามเขามานาน
“นายคิดยังไง?”
“หืม? เกี่ยวกับเรื่องอะไร?”
“นายรู้อะไรเกี่ยวกับหอคอยนี้บ้าง”
คิมซูโฮ ยิ้มกับคำถามของผม
“…ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ.”
เสียงของคิมซูโฮฟังดูเศร้าโศก ผมรู้สึกถึงความปรารถนาและความเสียใจที่ฝังอยู่ในนั้น ตอนนี้ คิมซูโฮ อาจกำลังคิดถึงบ้านเกิดของเขาที่มี ‘หอคอย’ เหมือนกัน
“แต่เหลืออีกชั้น 1 เท่านั้น นายไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ?”
ผมถามอีกครั้งและคิมซูโฮเริ่มไตร่ตรอง
“อืมมม … พูดตามตรงฉันโกรธจริงๆเมื่อมาถึง Prestige มันเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ผู้คนกำลังจะตายบนถนน แต่เพียงเพราะพวกเขาไม่ใช่พลเมืองจึงไม่มีใครสนใจพวกเขาเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra