The Novel’s Extra นิยาย บท 439

The Novel’s Extra – ตอนที่ 439
บทที่ 439 ตอนใหม่ (1)

[ห้องนั่งเล่นของออร์เดน]

ลึกเข้าไปในใจกลางอาณาจักรของออร์เดน ออร์เดนนั่งบนบัลลังก์ต่อหน้าผู้ใต้บังคับบัญชาที่ภักดีของเขา

“ผู้บุกรุกเข้าไปใน บาเรียแห่งกาลเวลาแล้ว” ผู้รับใช้ที่คุกเข่าต่อหน้าราชารายงาน

“เท่ากับตอนนี้แมลงวันเข้าไปติดกับดักเรียบร้อยแล้ว”

“ไม่ ผู้บุกรุกดูเหมือนจะรู้ว่า บาเรียเวลา ทำงานยังไง ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่แน่ว่าพวกมันจะหลบหนีออกมาได้ พวกเราจะต้องทำอะไรบางอย่าง”

เมื่อได้ยินอย่างนี้ราชาก็มองผู้รับใช้คุกเข่าต่อหน้าเขา คุรุคุรุ,ลาคอส,

เวริทาส์,การิมโต้…ถ้าเขาต้องการเขาก็สามารถสั่งให้ผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ของเขาไปฆ่าผู้บุกรุกที่เย่อหยิ่งพวกนั้นได้

“…ฉันจะจัดการกับพวกมันเอง”

แต่ก่อนที่ราชาจะพูดอะไรได้มนุษย์ก็พูดออกมาคนรับใช้ของราชาจ้องมองมนุษย์ด้วยความไม่พอใจ อย่างไรก็ตามมนุษย์ไม่ได้แสดงท่าทางหวาดกลัวใดๆในความเป็นจริงมนุษย์ตะคอกและพูดออกมาอีกครั้งอย่างมั่นใจ

“ฉันจะตบสั่งสอนพวกมันเอง” คำพูดของจินซาฮยอค ทำให้รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของออร์เดน

“เธอจะไปเองเหรอ” ออร์เดนถาม

จินซาฮยอค พยักหน้าด้วยความมั่นใจ “แน่นอน”

หลังจากต่อสู้กับเบลล์ เธอได้เข้าร่วมออร์เดน แน่นอนว่านั่นไม่ได้หมายความว่าเธอวางแผนจะร่วมมือกับเขาจริงๆ เธอต้องยอมรับเรื่องนี้เพื่อหลีกเลี่ยงจากอุปสรรคของเบลล์

“ฉันจะทำให้พวกมันหายไปจากสายตาของนายเอง”

เธอไม่ได้โกหก เธอวางแผนที่จะพาคิมฮาจินกลับสู่อดีตของ อคทรีน่า ดังนั้นเขาจะหายไปจากสายตาของมอนสเตอร์ แม้ว่าโอกาสจะมาเร็วกว่าที่เธอคาดไว้ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร เธอต้องการที่จะหนีจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

“ดีแล้ว เธอทำได้แน่ๆ”

ออร์เดนให้การอนุมัติและจินซาฮยอค ปล่อยพลังเวทมนต์ของเธอพร้อมรอยยิ้ม พรสวรรค์ใหม่ของเธอ [การจัดการความจริง] สร้างประตูขึ้นมา

“ฉันจะไปละนะ ไอ้พวกกระจอก”

เธอด่าพวกมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์และหายเข้าไปใน Portal ทันทีสร้างความโกรธให้กับเหล่าลูกน้องของราชาทันที

“…ราชาของข้า ทำไมท่านถึงยอมรับมนุษย์ที่หยิ่งยโสนั้นเข้ามาในกลุ่มของพวกเรา”

“ฆ่า…มัน….นัง…เลว….นั้น”

“คุรุรุ,คุรุรุรุ….”

ออร์เดนปล่อยพลังเวทมนต์ของเขาออกมาเพื่อทำให้ผู้รับใช้ของเขาใจเย็นลง

*************************************************************************

[84 วันเท่ากับ 12 ชั่วโมงในโลกแห่งความจริง]

ปาร์ตี้ของไอลีนเดินไปข้างหน้าไปยังปราสาทที่ห่างไกล 1 ชั่วโมง

2 ชั่วโมง 4 ชั่วโมง 8 ชั่วโมง…หลังจากเดินเป็นเวลานานพวกเขาตระหนักว่าสภาพแวดล้อมของพวกเขาไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย

“มีอะไรผิดปกติ…”

“หืม…ทำไมพวกเราไม่แยกออกเป็น 2 ทีม เรามีวิธีการสื่อสารดังนั้นมันน่าจะดี”

ทีมได้แบ่งออกเป็น 2 กลุ่มตามคำแนะนำของ จินเซยอน ไอลีน,

จินเซยอน และ ชินจงฮัก ก่อตั้งทีมแรกในขณะที่ อียองฮา และ ซอยองจี สร้างเป็นทีมที่ 2 พวกเขาตัดสินใจติดต่อกันทันทีที่พบเจออะไร

เวลาผ่านไป

1 วัน 2 วัน 3 วัน 4 วัน…… 10 วัน…และในที่สุด 84 วัน ปัญหาคืออาหารไม่เหลือแล้ว ของที่พวกเขาเตรียมไว้ไม่เพียงพอที่จะอยู่ได้นานถึง 3 เดือน การขาดน้ำเป็นอันตรายอย่างยิ่ง

วันที่ 6 พวกเขาตัดสินใจยอมแพ้และกลับไปโดยใช้ม้วนคัมภีร์ย้อนกลับ

“ทะ-ทำไมมันไม่ทำงาน…?”

แน่นอนว่า ม้วนคัมภีร์ย้อนกลับ ไม่ทำงานภายใน บาเรียแห่งห้วงเวลา เมื่อความหวังสุดท้ายของพวกเขาสิ้นสุดลง ไอลีน,จินเซยอน และ

ชินจงฮัก ล้มลงกับพื้นด้วยความหงุดหงิด

ถ้าเปรียบเทียบแล้วแม้แต่ เฟรารี่ ก็ไม่สามารถใช้ได้ถ้าปราศจากน้ำมันเชื้อเพลิง รถยนต์ที่ดีนั้นก็ต้องการน้ำมันเชื้อเพลิงที่ดีด้วยเช่นกัน เมื่อไม่มีเวทมนต์แล้ว ยอดมนุษย์ก็ไม่แตกต่างอะไรจากคนธรรมดา

ถึงกระนั้นความตายจากการขาดน้ำและความอดอยากก็เป็นสิ่งที่

พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน ไม่มีใครคิดว่าพวกเขาจะพบจุดจบด้วยความหิวมากกว่าการต่อสู้…เมื่อเวลาผ่านไปและความสิ้นหวังที่ยิ่งใหญ่ก็ก่อตัวในจิตใจของพวกเขา

…และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ในขณะที่พวกเขากำลังจะยอมรับความตายพวกเขาก็รู้สึกว่ามีคนที่ไม่รู้จักเข้ามาใกล้พวกเขา พวกเขาหันหน้าไปมองทิศทางนั้น

จากนั้นพวกเขาก็ได้ความหวังกลับคืนมา

คนที่ดูเหมือนสายลมสวมเสื้อเกราะที่ส่องสว่างกว่าที่พวกเขาเคยเห็นมาก่อน

“ฮะ…?”

“นั่นอะไรน่ะ?”

เป็น คิมฮาจิน เมื่อมองหน้าเขาทั้ง 3 คนก็กระพริบตาเบาๆ พวกเขาแทบจะไม่พูดอะไร

คิมฮาจินเดินไปหาพวกเขาและพูดพร้อมกับส่งขวดน้ำให้พวกเขา

“ดื่มสิ.”

คำ 2 คำนี้อาจเป็นคำที่เจ๋งที่สุด ไอลีน จินเซยอนและชินจงฮัก เคยได้ยินในชีวิตของพวกเขา

*************************************************************************

ผมให้น้ำพวกเขาก่อน

อึก – อึก –

หลังจากดูพวกเขาดื่มน้ำผมก็เริ่มทำอาหาร เพราะพวกเขากำลังหิวโหยเป็นเวลานานผมจึงทำซุป แม้แต่ ยอดมนุษย์ ก็มีปัญหาในการย่อยอาหารถ้าอยู่ในสถานะเช่นนี้

ไม่กี่นาทีต่อมาคนอดอยาก 3 คนก็เดินมาหาผม

“………อะ”

“‘‘จ๊อกๆๆๆ.’’”

ก่อนอื่นผมมอบชามให้กับชินจงฮัค ความหล่อเหลาตามปกติของเขาหายไปแทนที่ด้วยรูปลักษณ์ของกุ๊ยข้างถนน

“… .”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra