The Novel’s Extra นิยาย บท 442
บทที่ 442 ตอนใหม่ (4)
ดิ้งๆๆๆๆๆ
ในขณะนั้นเองก็มีอีกหน้าต่างโผล่ขึ้นมาข้างหน้าผม
[เป้าหมายที่ 2 – รับ 6 ‘ชิ้นส่วนแผ่นดินใหญ่’ และกู้พัลซาร์คืนบางส่วน]
“เฮ้ เศษผลึกอยู่ที่ไหน”
ผมถาม จินซาฮยอค ทันที
“นายกำลังพูดเรื่องอะไร”
“ชิ้นส่วนที่เธอเอาออกมาจากกระเป๋า ขอตรวจหน่อย”
“นายทำอะไรบ้าอะไร เฮ้ นายบ้าไปแล้วเหรอ!”
“ฉันพูดแล้วว่าจะตรวจกระเป๋าของเธอ”
เคาะๆ
ผมได้ยินเสียงเคาะขณะที่ผมกำลังจะคุ้ยกระเป๋าของ จินซาฮยอค
เข้าไปนะ
ในเวลาเดียวกันผมได้ยินเสียงเล็ก
“ฉันไม่มี แกไอ้บ้า!”
“…ทำไมเธอไม่มีละ น่ารำคาญจริงๆ เธอมันไร้ประโยชน์ที่สุด… ”
ผมเปิดประตูหลังจากผมแน่ใจว่าจินซาฮยอค ไม่มีชิ้นส่วนของคริสตัล ด้านนอกมีอัศวินหนุ่มมองดูพวกเราด้วยความไม่พอใจ
“ราชาเตรียมอาหารเย็นให้พวกเจ้าอย่างไม่เห็นแก่ตัวตามข้ามา”
พวกเราติดตามไปอัศวินโดยไม่มีการต่อสู้ อัศวินพาพวกเราไปที่ห้องรับประทานอาหาร
มีโต๊ะยาวอยู่กลางห้องอาหารขนาดใหญ่ อัศวินยืนเป็นเส้นตรงทั้ง
2 ด้านของห้อง จินซาฮยอค ‘ตัวน้อย’ นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ
เธอทักทายพวกเราด้วยสีหน้าที่เฉยเมย
“ฉันเตรียมอาหารเพื่อต้อนรับแขกผู้มีเกียรติของฉันแล้ว”
หมูรมควัน ชามซุปสลัดและขนมปังสีน้ำตาล 1 ก้อนวางอยู่บนโต๊ะ
ดูเหมือนว่าแผ่นโลหะนั้นถูกขโมยไปแล้วเนื่องจากมีดทำจากไม้ทั้งหมด
พวกเรานั่งลงบนที่นั่ง
“ขอบคุณ.”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ ที่สำคัญกว่านั้นจริงเหรอที่วิหารยังไม่บุบสลาย?”
ผมพยักหน้าและพยายามไม่ให้เธอรู้ตัว ผมรู้สึกเหมือนกำลังเล่นสร้างบ้านกับเธอ
“ใช่แล้ววิหารหวังว่า พัลซาร์ จะได้รับเกียรติเหมือนในอดีต”
เด็กน้อย ไม่สามารถกลั่นยิ้มได้อีกต่อไป
“อะแฮ่ม นั้นก็คุยกันพอแล้ว กินกันก่อนเถอะ”
“ขอบคุณนะ.”
แม้ว่าเด็กน้อยจะดูพึงพอใจ แต่อัศวินรอบตัวพวกเราไม่เป็นแบบนั้น เห็นได้ชัดว่าอาหารมื้อนี้หรูหรามาก หรูหรามากจนอัศวินทุกคนต้อง
อดตายเพื่อแลกกับอาหารมื้อนี้ เด็กน้อยถามเมื่อเธอกินซุป
“…แล้วฉันควรเรียกพวกคุณว่า ‘นักบวช? ไหม”
“ใช่ โปรดเรียกผมว่านักบวชคิม”
“อืม นักบวชคิม แล้วถัดจากคุณเป็นใคร”
“อ้อ เธอเป็นคนรับใช้ของฉันเอง”
“อะไรนะ…รอเดี๋ยวก่อน. อะไรนะ? หาาาาาาาา?”
จินซาฮยอค ผู้ที่กำลังมองหมูร้องคร่ำครวญออกมา แต่มีหลายคน
ไม่พอใจกับคำตอบของจินซาฮยอค เด็กน้อยมองตัวเองในอนาคตด้วยความไม่พอใจ และมันไม่ใช่แค่ เด็กน้อย
– เหลือเชื่อ.
– เป็นไปได้ยังไงที่ผู้รับใช้คนนี้ได้รับประทานอาหารกับกษัตริย์?
ผมแค่พยายามแหย่จินซาฮยอค แต่ผมก็กลายเป็นอัศวินที่น่ารังเกียจ พวกเขาอาจอารมณ์เสียที่ผู้รับใช้ได้กินอะไรบางอย่างแต่พวกเขาไม่ได้กิน
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันขอโทษ ฉันแค่ล้อเล่นเท่านั้น คนนี้เป็นนักบวชเช่นกัน
เธอมีพลังจิตที่พิเศษมาก”
“อ้อ เข้าใจแล้ว. พลังวิญญาณ สินะ….”
อย่างไรก็ตามอาหารยังคงดำเนินต่อไป เสียงกระทบกันดังขึ้น ผมมองไปรอบๆขณะที่ฉันขยับช้อน
– พวกอัศวินจับพวกหมูตัวนั้นมา
– ฉันอดทดหิวมาตั้งนานนะ
– ช่วยไม่ได้ พวกเขามาจากวิหาร
– นั่นคือเหตุผลที่เป็นปัญหา วิหารพังทลายลงไปแล้ว พวกดูแล้วไม่น่าช่วยพวกเราได้ พวกเขาจะกินอาหารทั้งหมดของพวกเราโดยอ้างว่า
พวกเขาเป็นนักบวชศักดิ์สิทธิ์
ผมไม่ได้กินอะไรมาก ผมไม่หิวและเนื่องจากผมมีอาหารที่ผมเตรียมไว้ผมจึงคิดว่าผมจะให้พวกเขากิน
ผมหันไปตรวจสอบ เด็กน้อย แทน เธอกำลังกัดเนื้อหมูรมควันด้วย
มือเล็กๆของเธอ ดูเหมือนเธอจะสนุกกับมันมาก เหตุผลที่อัศวินไม่แสดงความไม่พอใจต่อหน้ากษัตริย์อาจเป็นเพราะใบหน้าแบบนี้
“… .”
และจินซาฮยอค กำลังมองดูตัวตนในอดีตของเธอโดยไม่แม้แต่วางนิ้วลงบนอาหารของเธอ
– อย่างน้อยพวกเขาก็มีไหวพริบ
– ราชาไม่กินอะไรมากมายดังนั้นพวกเราทุกคนน่าจะได้กินกัน 1-2 คน
– 2 คน
– ดีแล้ว. อึก
อาหารเย็นดำเนินต่อไปและราชาสาวก็เริ่มอิ่ม
ปัง-!
ทันใดนั้นประตูห้องอาหารก็เปิดออกและทหารก็รีบเข้ามา
“มีข้อความด่วน! ทหารของ ชูเบิร์ท บุกเข้ามาในกำแพงด้านในแล้ว”
“อะไรนะ?!”
เด็กน้อย ตะโกนออกมา ริมฝีปากเชอร์รี่ของเธอมันเยิ้มไปด้วยน้ำมันหมู
“ท่าน ชูเบิร์ท อ้างว่าเขาจับสายลับที่ส่งมาจากฝ่าบาทได้….”
“ท่านแขกผู้มีเกียรติอยู่ที่นี่ พวกเราไปกันเถอะ-!”
ราชาและอัศวินของเธอออกจากห้องไปทันที ที่นี่อยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถเข้าใจได้ ทันใดนั้นความคิดก็เข้ามาในหัวของผม
“สายลับงั้นเหรอ?”
ในการพบกันครั้งแรก เด็กน้อย ถามพวกเราว่า ‘ชูเบิร์ท ส่งพวกเจ้ามาหรือเปล่า’
ซึ่งหมายความว่า ชูเบิร์ท น่าจะเป็น ….
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra