The Novel’s Extra นิยาย บท 444
บทที่ 444 ตอนใหม่ (6)
“อืม…ฉันเข้าใจแล้วนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพระราชวังถึงมีสภาพนี้”
พวกเราให้ปศุสัตว์แก่อัศวิน
“พวกคุณสามารถกินหมูได้เลยในวันนี้ สำหรับไก่ให้ตั้งฟาร์มเพื่อเก็บไข่”
“แน่นอนฮ่าฮ่าแน่นอน! ก่อนอื่นเราจะต้องรายงานต่อราชา!”
อัศวินหัวเราะอย่างมีความสุขและพาเราออกไป เด็กน้อย อยู่ไม่ไกล ดูเหมือนว่าเธอต้องการเห็นปศุสัตว์โดยเร็วที่สุด
“…โอ้! หมู! ไก่! มีทั้งเพศผู้และเพศเมียเลย!”
อัศวินหนุ่มกระโดดขึ้นและลงด้วยความตื่นเต้น อัศวิน 2-3 คนยิ้มและบางคนก็ปล่อยน้ำตาแห่งความสุขออกมา
“ฝ่าบาทเราไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารอีกต่อไป!”
“เป็นเพียงเรื่องของเวลาไก่ 2 ตัวนี้จะกลายเป็นร้อยแล้วก็นับพัน…!”
พวกเราดูพวกเขาเฉลิมฉลอง ไม่ช้าราชาก็ทรงเข้าหาพวกเราและแสดงความขอบคุณ
“ขอบคุณ. ฉันไม่รู้ว่าฉันจะตอบแทนพวกคุณได้ยังไง”
“ฮ่าฮ่า…ยังมีอีกหลายสิ่งที่เธอจะต้องขอบคุณ”
“หืม?”
ผมให้ข้าวสาลี,ข้าวโพดและมันฝรั่งแก่เธอ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง
“นี่คือ….”
“พวกมันคือเมล็ดพันธุ์ หาย้ายอาสาสมัครไปที่บ้านต่างๆเพื่อแบ่งปันและใช้พื้นที่ที่เหลือเพื่อปลูกเมล็ดเหล่านี้”
เด็กน้อย จ้องมองที่เมล็ดอย่างว่างเปล่า จากนั้นเธอก็หยิบเมล็ดด้วยความงุนงง เธอเหลือบมองมาที่ผมซักครู่แล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ปรากฏตัวอีกครั้งพร้อมแว่นขยายในมือของเธอ
===
[แว่นขยายลึกลับ] [ไอเท็มมหัศจรรย์ระดับพินนาเคิล]
▷ระบุความความอ่อนแอ
– ใช้พลังเวทย์มนตร์เพื่อระบุจุดอ่อนของเป้าหมาย
▷การระบุอารมณ์
– ใช้พลังเวทมนต์ในการระบุความรู้สึกของเป้าหมายที่มีต่อคุณ
* เมื่อพลังเวทมนต์ของผู้ใช้ต่ำลงจุดอ่อนและอารมณ์ที่ระบุก็อาจไม่ถูกต้อง
===
“โอ้?”
แว่นขยายลึกลับ มันเป็นหนึ่งใน 4 รางวัลที่หาได้จาก อคทรีน่า Episode: แว่นขยายลึกลับ, ปากกาเวทมนต์, คริสตัลบริสุทธิ์ และ ???
“มันเป็นหนึ่งในสมบัติล้ำค่าของฉัน แว่นขยายนี้สามารถระบุอารมณ์ของเป้าหมายได้ เนื่องจากคุณมาจากพระวิหารฉันแน่ใจว่าคุณสามารถใช้มันได้ดีกว่าฉัน”
“อ้า ขอบคุณนะ”
ผมรับมันด้วยความขอบคุณ มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่ผมอยากได้มานาน
“อย่างที่ฉันคิด ฮุฮุ ของที่มีค่าคู่ควรกับเจ้าของที่รู้ค่าของมัน”
เด็กน้อยซ่อนความสุขของเธอไม่ได้เพราะผมชอบของขวัญของเธอ
*************************************************************************
[เกาหลี, โซล]
ยูยอนฮา จ้องมองผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอ
“… .”
‘เถื่อน’ เป็นคำที่เธอจะใช้อธิบายอีกฝ่าย ผมของเธอยุ่งเหมือนแผงคอสิงโตและมีบาดแผลลึกบนไหปลาร้า เมื่อรวมกับดาบยาวและเสื้อคลุม
สีดำข้างหลังของเธอ เธอดูแตกต่างจากครั้งที่แล้วที่เธอเจอเธอมากเกินไป
“…นายอนเกิดอะไรขึ้นในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา…?”
เมื่อเห็นว่า แชนายอน หันมา ยูยอนฮา ก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย แชนายอน ตอบกลับด้วยเสียงเบาๆ
“ไม่เป็นไรฉันได้ยินว่าคิมฮาจินถูกลักพาตัว”
“ไม่หรอก ออร์เดน มันน่าจะโกหก”
“ฉันวางแผนที่จะเดินทางไปที่นั้นและทำลายทุกอย่างให้…ฮะ?”
ดวงตาของแชแนายอนเบิกกว้าง
“จริงๆเหรอ? เธอรู้ได้ยังไง?”
ยูยอนฮา ยิ้มและหยิบนาฬิกาออกมา
“ไอเท็มมหัศจรรย์นี้ถูกซิงโครไนซ์กับสมาร์ตวอทช์ของคิมฮาจิน
ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนหรือทำอะไรมันจะแสดงให้เห็นสภาพของเขา”
ไอเท็มนี้เป็นวิธีการป้องกันไม่ให้เธอเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวงอีกครั้งจาก ยูยอนฮา มันไม่สามารถสอดแนมคิมฮาจินได้ แต่แค่บอกถึงระดับความอันตรายที่คิมฮาจินเจอ
“ดูนี่เธอสามารถเห็นพลังของเขาและประสาทหรือความเครียดของเขา ทุกอย่างเป็นปกติดังนั้น ออร์เดน จึงโกหก เขาแค่พยายามทำให้พวกเรากลัว”
“…แล้วฮีโร่คนอื่นๆล่ะ?”
“พวกเขาน่าจะอยู่กับคิมฮาจิน คุณไอลีนเป็นคนเสนอชื่อคิมฮาจินไปด้วยและพิกัด GPS ของพวกเขาก็ทับซ้อนกันเมื่อครู่”
ยูยอนฮา ตอบกลัอย่างใจเย็น เมื่อเห็นแบบนี้แชนายอนก็ทำหน้างุนงง ความคิดนี้โผล่ขึ้นมาในหัวของเธอ ‘ถ้าอย่างนั้นฉันต้องกลับไปที่เทือกเขาหิมาลัย … หรือเปล่า? ฉันกลับมาเพื่ออะไร ทำไมฉันคิดอะไรไม่ออก’
ในขณะนั้นเอง ยูยอนฮา ก็ถามว่า “…นายอน ฉันรู้ว่านี่อาจไม่ใช่เวลาที่จะถามคำถามนี้… แต่เธอพร้อมที่จะเจอเขาแล้วหรือยัง”
แชนายอน ยิ้มให้กับคำถามของเธอ “แน่นอน มันขึ้นอยู่กับเวลา. เธอไม่ต้องกังวล”
เมื่อเห็น แชนายอน พูดแบบนี้ ยูยอนฮา ก็ยิ้มอย่างขมขื่น จะเกิดอะไรขึ้นถ้า แชนายอน และ คิมฮาจิน มาเจอกันโดยใช้โอกาสนี้…? มันอาจจะเป็นเรื่องที่ดี แต่ ยูยอนฮา รู้สึกว่าหัวใจของเธอเจ็บปวดเพียงแค่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่อยากให้พวกเขาเจอกัน
“…ฉันเข้าใจแล้ว ฉันดีใจที่ได้ยินแบบนั้น”
ยูยอนฮา ฉลาดและวิเคราะห์ได้ เธอรู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนี้
ยูยอนฮา คิดว่า คิมฮาจิน รู้เรื่องความลับที่น่าอับอายของเธอยังไงละ!!
ราเมนและแฮมเบอร์เกอร์
จิเก และ ซุปข้าว
โค้กและสไปรท์
พวกมันล้วนมีรสนิยมที่ไม่เหมือนใครซึ่งเธอจะไม่มีวันเปิดเผยให้ใครเห็น แต่คิมฮาจินรู้เกี่ยวกับพวกมัน ระบุว่าเขาเป็นผู้หวนคืน…ยูยอนฮา ทำได้เพียงเดาว่าพวกเราในอนาคตคงเป็นคู่รักหรืออย่างน้อยก็ใกล้เคียงกับคำว่าคู่รัก
งั้นในกรณีนี้ คิมฮาจิน มีความสัมพันธ์กับแชนายอน ยังไงก่อนที่เขาจะกลับมายุคนี้? เขาสนิทกับเธอมากกว่าฉันหรือเปล่า หรือว่าเขาเป็นคนใกล้ชิดกับเธอก่อนหน้าฉัน..แล้วใครมาก่อนมาหลัง…..?
ความคิดของ ยูยอนฮา วนอยู่นาน
วิ้งงงงงงงงง-!
ประกายไฟขนาดใหญ่ที่ส่องประกายบนท้องฟ้า ทำให้ ยูยอนฮา และ แชนายอน มองออกไปนอกหน้าต่าง
วิ้งงงงงงงงงงงง-!
แสงกะพริบต่อเนื่องกัน มันรุนแรงกว่าปกติมาก
วิ้งงงงงงงงงงงงง-!
แสงแฟลชดวงที่สามส่องทั่วทั้งโลก คราวนี้แสงยังคงอยู่ต่อไปอีกนานราวกับว่าดวงอาทิตย์อีกดวงถูกสร้างขึ้นบนท้องฟ้า
“เฮ้ ยอนฮา นั่นคือ….”
“ใช่มันเป็นหอคอยแห่งความปรารถนา”
ยูยอนฮา และ แชนายอน เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและตระหนักว่ามันอีกไม่นาน …จะถึงบทสรุปของ หอคอยแห่งความปรารถนา แล้ว
*************************************************************************
[ทวีป อคทรีน่า]
วันที่ 2
ทหารม้าของราชาออกไปตามหา อียองอา ชินจงฮัคและซอยอนจี
วันที่ 3.
เด็กน้อย ดูหวงไก่เหมือนของที่มีค่ามากที่สุดในขณะนั้นในราชสำนักนั่นมีแต่เล้าไก่ เธอยิ้มดูและมองดูไก่กำลังวางไข่ เธอใช้เวลาหลายชั่วโมงนั่งข้างๆเพื่อฟังเสียงร้องของไก่
วันที่ 4
เมล็ดถูกปลูกในพื้นที่เพาะปลูกที่นำโดยจินเซยอน แม้ว่าพืชจะเติบโตอย่างรวดเร็ว แต่คนใจร้อนหลายคนก็แอบขุดต้นไม้และกินมันทำให้เกิดความปั่นป่วนเล็กน้อยในเมืองหลวง
วันที่ 5
พลังเวทมนต์และปูนซีเมนต์ช่วยเสริมกำแพงปราสาท
… กึกๆ
และกลางดึกในวันที่ 6
จินซาฮยอค แทรกซึมเข้าไปในห้องสมุดลับของพระราชวังเช่นเดียวกับที่เธอทำเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา มันคือการจดจำใบหน้าของคนรับใช้ที่เธอเคยมี
“น่าจะอยู่ที่นี่….”
กว่า 10 ปีผ่านไปนับแต่นั้นมาแม้ว่า จินซาฮยอค จะลืมรูปลักษณ์ของเขาภายใต้ตราประทับและเวลาในความทรงจำของเธอ แต่เธอจำชื่อของเขาได้อย่างชัดเจน เธอรู้ว่าห้องสมุดมีบันทึกและภาพเหมือนของอัศวินทุกคน
“ปีที่ 550, 3 กรกฎาคม….”
เธอตรวจสอบทุกปีที่ผ่านมา 547~549 ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาและตอนนี้เป็นผ่านไปกว่า 550 ปีทุกคนที่เข้ามาในวังจะต้องได้รับการบันทึกหน้าอย่างน้อย 1 ครั้ง
“ราชาต่างฤดู, ราชาต่างฤดู …เอ๊ะเอ้ย”
‘มี 50,000 หน้า?’ จินซาฮยอค บ่นและถอนหายใจ แต่เธอก็ยังอ่านหน้าต่อไป แรงงานทาสเป็นสิ่งที่เธอเกลียดมากที่สุดในโลก แต่เธอก็พบว่ามันมีความสำคัญสูงสุดในขณะนี้
ผ่านไป 1 ชั่วโมง 2 ชั่วโมง 3 ชั่วโมงผ่านไป
จนกระทั่งตี 4 เมื่ออัศวินผู้ลาดตระเวนเข้ามาในห้องสมุดจินซาฮยอคก็ยังคงดูประวัติต่อไป
แตะ แตะ
ในขณะนั้นเองเธอรู้สึกว่ามีคนเดินผ่านโถงทางเดินด้านนอก อัศวินผู้ขยันขันแข็งกำลังมองรอบตัวเขา
“… !”
จากนั้นเมื่ออัศวินกำลังจะเข้าห้องสมุดจินซาฮยอคก็ค้นพบชื่อของ
ข้ารับใช้ เธอรู้สึกหัวใจเต้นเร็วขึ้นเมื่อเธอตรวจสอบชื่อ
[ราชาต่างฤดู ฤดูหนาว]
คนรับใช้คนแรกของเจ้าหญิงที่เป็น ‘เด็กน้อย’, ราชาต่างฤดู ฤดูหนาว เมื่อเห็นชื่อนี้ความทรงจำเก่าๆก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของเธอ
อันที่จริง ราชาต่างฤดู ไม่มีนามสกุลเพราะเขามีภูมิหลังที่เหมือนไม่มี
จินซาฮยอค เป็นคนที่ตั้งชื่อเขาว่า ‘ฤดูหนาว’ เพราะเขาเป็นนักดาบที่มีคุณสมบัติน้ำแข็ง …
“อ่า … .”
จินซาฮยอค ดูภาพเหมือนของ ราชาต่างฤดู ข้ารับใช้ที่สาบานว่าจะจงรักภักดีต่อเธอ ชื่อที่อยู่ในจิตใจของเธอพร้อมด้วยความโศกเศร้าและเสียใจ ข้ารับใช้ที่รัก สิ่งที่ฝังอยู่ในจิตใจของเธอพุ่งขึ้นมาเหมือนภูเขาไฟระเบิด!!!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The Novel’s Extra